Έπειτα από τη δημοσίευση της αρχικής κατάστασης επιτυχόντων με μόλις 132 ονόματα, οριστικοποιήθηκε και η αρχικά προσωρινή κατάσταση επιτυχόντων στις εξετάσεις χορήγησης άδειας διενέργειας ενεργειακών επιθεωρήσεων κτιρίων (εξετασθέντες από 01/09/2014 έως 12/12/2014).Με τη σημερινή δημοσίευση, επιβεβαιώθηκε πως οι επιτυχόντες της νέας λίστας είναι μόλις 30, γεγονός που τον προηγούμενο Δεκέμβρη οδήγησε τον πρώην αναπληρωτή Υπουργό κ. Ταγαρά σε κατάθεση τροπολογίας στην οποία δόθηκε εξάμηνη παράταση στο προσωρινό μητρώο ενεργειακών επιθεωρητών.

Δείτε εδώ τα ονόματα της οριστικής λίστας επιτυχόντων.

Παράνομη η μαζική παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας στους δήμους

Παράνομη κρίνει το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ την απευθείας και μαζική παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας για εκμετάλλευση στους δήμους. Συγκεκριμένα με απόφασή του (αριθμός 646/2015) κρίνει παράνομη και ακυρώνει τη με αριθ. 1038460/2439/Β0010/15.4.2009 Κοινή Απόφαση των υφυπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών περί απευθείας παραχώρησης έναντι ανταλλάγματος του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών στους ΟΤΑ α” βαθμού. Αν και η αίτηση ακύρωσης είχε κατατεθεί από το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών το 2009, το Δικαστήριο δέχτηκε να συνεχιστεί η δίκη δεδομένου ότι η προσβαλλόμενη ΚΥΑ είχε αντικατασταθεί με όμοιες και νεώτερες το 2013 και το 2014.

Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, στα κοινόχρηστα πράγματα περιλαμβάνονται ο αιγιαλός και η παραλία, τα οποία ανήκουν στη δημόσια κτήση και προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, ο οποίος συνίσταται στην κοινοχρησία τους. Σε συνδυασμό δε με τις διατάξεις του Ν. 2971/2001 για την προστασία του οικοσυστήματος των παράκτιων ζωνών, η παραχώρηση δικαιωμάτων απλής χρήσης στους ΟΤΑ επιτρέπεται για την άσκηση δραστηριοτήτων οι οποίες είναι ήπιες και συμβατές με τον προορισμό τους ως κοινόχρηστων μόνο κατά περίπτωση και μεμονωμένα και αφού προηγηθεί λεπτομερής και εξατομικευμένη κρίση της διοίκησης.

Η ΚΥΑ, σύμφωνα με το δικαστήριο κρίνεται παράνομη για δύο λόγους:

Ο πρώτος αφορά «τη συλλήβδην παραχώρηση με την προσβαλλόμενη ΚΥΑ του συνόλου των αιγιαλών της χώρας στους πρωτοβάθμιους ΟΤΑ που βρίσκεται εκτός των ορίων της εξουσιοδοτήσεως της παρ. 5 του άρθρου 13 του Ν. 2971/2001. Παράλληλα, λόγω της μεγάλης σημασίας του παράκτιου χώρου ως στοιχείου του φυσικού περιβάλλοντος, κατά τον παραπάνω νόμο η αρμοδιότητα παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας ανήκει και στον υπουργό Περιβάλλοντος, από κοινού με τους υπουργούς Οικονομικών και Εσωτερικών.

Ο δεύτερος συνδέεται με την παραχώρηση της εκμετάλλευσης από τους ΟΤΑ σε τρίτους. Όπως τεκμηριώνεται στην απόφαση, «η έγκριση των υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών για την περαιτέρω μεταβίβαση σε τρίτους του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας εκ μέρους των ΟΤΑ ως παραχωρησιούχων χορηγείται κατά περίπτωση, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του νομοθέτη για την προστασία των παράκτιων οικοσυστημάτων που κινδυνεύουν από την υπερεκμετάλλευση και να διαφυλαχθεί η κοινοχρησία τους, δεδομένου άλλωστε πως δεν νοείται συλλήβδην εκ των προτέρων έγκριση εκ μέρους των αρμοδίων υπουργών μεταβιβάσεων που θα χωρίσουν μελλοντικά. Τούτο διότι αφενός έτσι απεμπολούν την αρμοδιότητα ασκήσεως εποπτείας επί των πράξεων των ΟΤΑ, ενώ ταυτόχρονα θέτουν σε διακινδύνευση τα παράκτια οικοσυστήματα.

Συνεπώς, η διάταξη του άρθρου 8 της προσβαλλόμενης ΚΥΑ, με την οποία εγκρίνεται η περαιτέρω μεταβίβαση του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας από τους ΟΤΑ α” βαθμού προς τρίτους, είναι εκτός των ορίων της εξουσιοδοτήσεως του άρθρου 15 παρ. 3 του Ν. 2971/2001».

Η υπόθεση, λόγω της σπουδαιότητας, παραπέμπεται στην επταμελή σύνθεση του τμήματος και θα δικαστεί στις 3 Ιουνίου.

Με μαστίγιο και καρότο πιέζει η Ε.Ε. για το Κτηματολόγιο

Από το μανίκι μάς τραβά η Ευρώπη για να ολοκληρώσουμε το Κτηματολόγιο. Από το 2000 μέχρι και σήμερα, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έχουν διαθέσει 500 εκατ. ευρώ σε σύνολο περίπου 1 δισ. ευρώ που ξοδεύτηκαν για τον συγκεκριμένο σκοπό και η Ελλάδα έχει ολοκληρώσει μόλις το 21% του συνόλου της χαρτογράφησης. Τώρα το ελληνικό κράτος ζητεί άλλα 200 εκατ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ενωση, προκειμένου να ολοκληρώσει το 100% του έργου. Ο φάκελος μεγάλου έργου έχει ήδη κατατεθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Γενική Διεύθυνση Περιφερειακής Πολιτικής), όπου ζητούμε επιπλέον 200 εκατ. ευρώ. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ωστόσο δυσπιστούν για τις προθέσεις μας.

Σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε (16/3/2015) στις Βρυξέλλες συζητήθηκαν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύνταξη του Κτηματολογίου, με την ευρωπαϊκή πλευρά να τονίζει ότι η χώρα δεν έχει μια σαφή δέσμευση προς αυτή την κατεύθυνση. Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρά το γεγονός ότι δεν θα έπρεπε να κάνει, συζητεί την επιλεξιμότητα ορισμένων δαπανών του έργου. Η ίδια στήριξε από τα πρώτα βήματα τη δημιουργία των υποδομών του Κτηματολογίου, αλλά και κάποιες υπηρεσίες του, και πλέον θα έπρεπε η χώρα να έχει φροντίσει για τις λεπτομέρειες της ολοκλήρωσής του. Αντίθετα μέχρι τώρα έχει δαπανηθεί πάνω από το 50% της προϋπολογιζόμενης δαπάνης 1,7 δισ. ευρώ για να καταγραφεί μόλις το 21% των τίτλων ιδιοκτησίας, σε ένα σύνολο 38 εκατ. τίτλων.

Ως συνέπεια, η Γ.Δ. Περιφερειακής Πολιτικής (DG Regio) έχει ζητήσει από την κυβέρνηση σαφείς δεσμεύσεις για την ολοκλήρωση του έργου. Κυρίως ζητεί μια στρατηγική με κοστολογημένες δράσεις, οι οποίες αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν από ελληνικής πλευράς, παρά το γεγονός ότι η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου στην Ελλάδα μέχρι το 2020, για περίπου 5 χρόνια, αποτελούσε μνημονιακή δέσμευση. Τώρα, μετά τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου, η κατάσταση έχει περιπλεχθεί περισσότερο, δεδομένου ότι την εξουσία έχει αναλάβει μια κυβέρνηση που δεν αναγνωρίζει μνημόνια. Επιπλέον η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητεί τη σαφή δέσμευση του υπουργείου Οικονομικών στη χρηματοδότηση της ολοκλήρωσης του έργου.

«Εξασφαλίστε τη χρηματοδότηση και τη βιωσιμότητα ολοκλήρου του έργου. Οι οικονομικοί πόροι πρέπει να προγραμματισθούν και να γίνουν διαθέσιμοι και οι χρηματοδοτικές ροές να υιοθετηθούν από το υπουργείο Οικονομικών», παροτρύνει η επικεφαλής της Γ.Δ. Περιφερειακής Πολιτικής, Σαβίν Μπουρντί, σε επιστολή της προς τον αρμόδιο γ.γ. του υπουργείου Περιβάλλοντος. Η ίδια επίσης ρίχνει και το «καρότο» μπας και φιλοτιμηθεί η χώρα να αναλάβει σοβαρά την υλοποίηση του έργου με την επιλεξιμότητα κάποιων δαπανών. «Οι υπηρεσίες της Επιτροπής θα δώσουν απάντηση στις ελληνικές αρχές, πρώτον, αν ένα τέτοιου είδους συμβόλαιο υποστήριξης είναι επιλέξιμο για δύο προγραμματικές περιόδους και, δεύτερον, αν θα υπάρχουν εμπόδια που προέρχονται από τους κανόνες phasing (έργα που εκτείνονται σε δύο προγραμματικές περιόδους)». Πρακτικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μας λέει, «παρουσιάστε μας εσείς ένα βιώσιμο έργο κι εμείς, εδώ είμαστε...».

Κεραμεικός: Το πάρκινγκ των 15 εκατομμυρίων

Υπό κανονικές συνθήκες, η έναρξη λειτουργίας ενός χώρου στάθμευσης δεν αποτελεί σημαντική είδηση. Η περίπτωση όμως του πάρκινγκ της εταιρείας Αττικό Μετρό στον Κεραμεικό είναι μοναδική. Το πάρκινγκ κατασκευάστηκε στον χώρο όπου αρχικά επρόκειτο να γίνει ο σταθμός μετρό του Κεραμεικού, που «μετακινήθηκε» κατά 300 μέτρα εξαιτίας των αρχαιολογικών ευρημάτων. Και πέρασε από «σαράντα κύματα» μέχρι να κατασκευαστεί και να λειτουργήσει.

Ο νέος χώρος στάθμευσης του μετρό, στη συμβολή της οδού Πειραιώς με την Ιερά Οδό, ξεκίνησε να λειτουργεί στις αρχές Μαρτίου. Διαθέτει πέντε υπόγεια επίπεδα, 2.500 τ.μ. το καθένα, και έχει συνολική χωρητικότητα 274 οχημάτων. Μάλιστα θα λειτουργεί σε 24ωρη βάση (μια σοφή απόφαση με δεδομένο ότι βρίσκεται σε μια περιοχή με πλούσια νυχτερινή ζωή) και με ιδιαίτερα ανταγωνιστικές τιμές: από 2 ευρώ για τους επιβάτες του μετρό (με ένδειξη εισιτηρίου) ή 3 ευρώ για τους υπόλοιπους το διάστημα 6 π.μ. με 9 μ.μ., έως 5 ευρώ για το διάστημα 9 μ.μ. - 6 π.μ. Στην επιφάνειά του δημιουργήθηκε πάρκο 9 στρεμμάτων που «επεστράφη» στον Δήμο Αθηναίων, στον οποίο ανήκε αρχικά το οικόπεδο. Ο σταθμός είναι έτοιμος εδώ και λίγα χρόνια, αλλά για άγνωστο λόγο δεν αποφασιζόταν η λειτουργία του πάρκινγκ.

Οι ανασκαφές

Η ιστορία του όμως είναι... μάλλον ασυνήθιστη. Η δημιουργία χώρου στάθμευσης προέκυψε ως... λύση ανάγκης, για να μη χαθούν ευρωπαϊκοί πόροι. Στη θέση αυτή επρόκειτο, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό (της δεκαετίας του ’80), να κατασκευαστεί ο σταθμός μετρό Κεραμεικού (αντί της σημερινής του θέσης στο Γκάζι). Οι ανασκαφές ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1992 και προέβλεπαν έρευνες μόνο στις θέσεις των σταθμών και στα φρέατα εξαερισμού, καθώς η σήραγγα διέρχεται σε βάθος 20 μέτρων, πολύ βαθύτερα από τα αρχαιολογικά στρώματα της Αθήνας. Οι αρχαιολόγοι είχαν εκφράσει πολλές αντιρρήσεις για τη θέση του σταθμού, λόγω της γειτνίασής του με τον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού.

Οι αρχαιολόγοι είχαν δίκιο. Οι ανασκαφές διήρκεσαν πέντε χρόνια και έφεραν στο φως το δυτικό άκρο του αρχαίου νεκροταφείου. Ως αποτέλεσμα, ξεκίνησε μεγάλος αγώνας για την αλλαγή χωροθέτησης του σταθμού (η υπόθεση είχε φθάσει μέχρι το Ευρωκοινοβούλιο). Το 1997 το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο έδωσε τέλος στη διαφωνία, απαγορεύοντας τη διέλευση της σήραγγας του μετρό κάτω από τον Κεραμεικό. Εν τω μεταξύ, όμως, η εταιρεία Αττικό Μετρό είχε ξεκινήσει την κατασκευή του σταθμού, έχοντας ολοκληρώσει το κέλυφος, με κόστος περίπου 5,8 εκατομμύρια ευρώ.

Διαγωνισμός το 2007

Ο σταθμός επαναχωροθετήθηκε σε απόσταση 300 μέτρων, στο Γκάζι. Παράλληλα όμως, προκειμένου να μη χαθούν τα ευρωπαϊκά κονδύλια, έπρεπε να βρεθεί μια λύση για το εγκαταλελειμμένο κέλυφος του σταθμού, η οποία να είναι σχετική με τη λειτουργία του μετρό. Τελικά επελέγη η δημιουργία υπόγειου πάρκινγκ και το 2007 προκηρύχθηκε διαγωνισμός, με προϋπολογισμό 8,3 εκατομμύρια ευρώ και ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2009.

Εν τω μεταξύ όμως, λόγω της πολύχρονης εγκατάλειψης, ο «λάκκος» είχε μετατραπεί... σε πισίνα. Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν συν τω χρόνω προβλήματα στη στατικότητα του κελύφους του σταθμού, μέσα στο οποίο θα κατασκευαζόταν το πενταώροφο υπόγειο πάρκινγκ. Ο κατασκευαστής έκανε επιπρόσθετες εργασίες, με συνέπεια ο προϋπολογισμός του έργου να ανεβεί κατά 978 χιλιάδες ευρώ. Ομως ο κατασκευαστής, εκτιμώντας ότι τα έξοδά του ήταν περισσότερα, προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, που του επιδίκασε φέτος επιπλέον 419.000 ευρώ. Επομένως, αν συνυπολογιστούν και τα 5,8 εκατομμύρια ευρώ που είχαν δαπανηθεί για την κατασκευή του κελύφους του σταθμού, το κόστος του υπόγειου χώρου στάθμευσης υπερβαίνει τα 15,8 εκατομμύρια ευρώ (όταν λ.χ. το υπόγειο πάρκινγκ στον σταθμό Συγγρού-Φιξ κόστισε 13,2 εκατ. ευρώ με τις διπλάσιες -642- θέσεις). Οταν λοιπόν αφήσετε το αυτοκίνητό σας στον συγκεκριμένο σταθμό, θυμηθείτε ότι η θέση που για λίγο καταλάβατε κόστισε στο κράτος 57.400 ευρώ...

10 εκατ. ευρώ για... πέταμα στο μετρό

Με αναλογικό και απαρχαιωμένο εξοπλισμό της Siemens, ο οποίος έχει σταματήσει να παράγεται και να συντηρείται εδώ και πολλά χρόνια, εξακολουθεί να λειτουργεί κομβικό δίκτυο επικοινωνιών του μετρό της Αθήνας, με αποτέλεσμα το σύστημα να βρίσκεται πια στα όριά του. Μάλιστα, παρ' όλο που οι εταιρείες, τόσο η ΑΜΕΛ στο παρελθόν όσο και η ΣΤΑΣΥ σήμερα, έχουν πολλές φορές ζητήσει την αντικατάστασή του με ένα σύγχρονο, ψηφιακό σύστημα, εν τούτοις η Αττικό Μετρό συνεχίζει να περιλαμβάνει το αναλογικό σύστημα της Siemens στα τεύχη δημοπράτησης του μετρό.

Eτσι η επέκταση της γραμμής 3 προς τον Πειραιά προχωρεί με ένα σύστημα επικοινωνιών που βρίσκεται λειτουργικά και τεχνικά στον 20ό αιώνα και μάλιστα κοστολογείται περί τα 10 εκατ. ευρώ. Και όλα αυτά την ώρα που με τη γραμμή 4 του μετρό, η οποία αναμένεται κάποια στιγμή να δημοπρατηθεί στο προσεχές μέλλον, όλο το εν λόγω σύστημα θα ξηλωθεί για να αντικατασταθεί με ένα σύγχρονο και ψηφιακό.

«Πουθενά στην Ευρώπη αναλογικό σύστημα»

Το σύστημα επικοινωνιών της Siemens έχει εγκατασταθεί τόσο στη γραμμή 2 όσο και στη γραμμή 3 του μετρό από την κοινοπραξία Ολυμπιακό Μετρό, η οποία κατασκεύασε το μετρό της Αθήνας και στην οποία συμμετείχε η γερμανική εταιρεία.

Το αναλογικό σύστημα αποτελείται από το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης των σταθμών του μετρό (CCTV) και το οπτικό δίκτυο μεταδόσεων (Optical Transmission Network) που μέσω καλωδίου μεταφέρει και διοχετεύει την πληροφορία, ενώ υποστηρίζει τα συστήματα τηλεφώνων, πυρασφάλειας κ.τ.λ. Σύμφωνα με έμπειρους σιδηροδρομικούς, κανένα μετρό πια στην Ευρώπη δεν χρησιμοποιεί αναλογικά συστήματα επικοινωνιών.

Η υπόθεση ξεκίνησε το 2006, όταν η ΑΜΕΛ ζήτησε από την Αττικό Μετρό να συμπεριλάβει ένα ψηφιακό σύστημα επικοινωνιών στα τεύχη δημοπράτησης των επεκτάσεων των γραμμών 2 και 3, καθώς είχε προηγηθεί τόσο η αναστολή παραγωγής του συστήματος από τη Siemens στα τέλη της δεκαετίας του 1990 όσο και η ειδοποίηση από τη γερμανική εταιρεία ότι έπαυε οριστικά την υποστήριξή της σε λογισμικό και ανταλλακτικά μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Η Αττικό Μετρό αγνόησε το αίτημα της ΑΜΕΛ και προχώρησε όλους τους κατοπινούς διαγωνισμούς διατηρώντας στα τεύχη δημοπράτησης το απαρχαιωμένο, αναλογικό σύστημα.

Μιλούν για ριζική αναδόμηση

Και κάπως έτσι φτάσαμε στο 2015, όπου το δίκτυο του μετρό έχει επεκταθεί σημαντικά, με αποτέλεσμα, όπως αναφέρουν στελέχη της ΣΤΑΣΥ, το αναλογικό σύστημα επικοινωνιών να έχει φτάσει στα όριά του. Μάλιστα, για να αντέξει, χρειάζεται ριζική αναδόμηση, η οποία αποτελεί μια ιδιαίτερα λεπτομερή τεχνική παρέμβαση στο καλώδιο που διασχίζει υπογείως την Αθήνα. Σημειωτέον ότι το κόστος του αναλογικού συστήματος στα τεύχη δημοπράτησης του μετρό Πειραιά ανέρχεται σε περίπου 10 εκατ. ευρώ.

Ωστόσο, προκειμένου να μη διαιωνιστεί η χρήση μιας πεπερασμένης τεχνολογίας, η ΣΤΑΣΥ επανήλθε, σύμφωνα με πληροφορίες, το φθινόπωρο του 2014 και ζήτησε από την Αττικό Μετρό να αντικαταστήσει το παλιό σύστημα με ψηφιακό στους υπό κατασκευή σταθμούς, με παράλληλη ψηφιοποίηση της υφιστάμενης υποδομής, στο πλαίσιο της εν εξελίξει σύμβασης κατασκευής. Παράλληλα ζήτησε να διατηρηθεί και το παλιό σύστημα ως backup για ώρα ανάγκης.

«Στόχος μας είναι αφενός να ξεφύγουμε από το σύστημα της Siemens, αφετέρου να περάσουμε σε ψηφιακό σύστημα, το οποίο ούτως ή άλλως θα έρθει με τη γραμμή 4 του μετρό. Για ποιον λόγο να πάρουμε άχρηστο εξοπλισμό;» σημειώνει πηγή κοντά στην υπόθεση, υπό τον όρο της ανωνυμίας.

Σύμφωνα με στελέχη της ΣΤΑΣΥ, το ψηφιακό σύστημα θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερες δυνατότητες και υψηλή ευκρίνεια μετάδοσης, κάτι που χρειάζεται η εταιρεία για λόγους ασφαλείας του μετρό.

Συγκεκριμένα, το ψηφιακό CCTV επιτρέπει άμεσο playback, κάτι που έχει πολλές φορές χρειαστεί η ΣΤΑΣΥ, ειδικά σε περιπτώσεις επιβατών που έχουν εισέλθει μέσα στις σήραγγες. «Οποτε παραβιάζουν τα διαχωριστικά και μπαίνουν μέσα στο τούνελ, η αναλογική κάμερα δεν επιτρέπει να κάνουμε rewind και να δούμε επακριβώς τη σκηνή» σημειώνουν στελέχη του μετρό και υπογραμμίζουν ότι η ψηφιακή τεχνολογία μπορεί να διευκολύνει την εταιρεία για την άμεση αντιμετώπιση πάσης φύσεως περιστατικών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κατασκευάστρια κοινοπραξία της επέκτασης της γραμμής 3 έχει παρουσιάσει μια τεχνική λύση προς αυτή την κατεύθυνση, η οποία έγινε κατ' αρχήν αποδεκτή από την Αττικό Μετρό. Ωστόσο, εδώ και μήνες η δεύτερη δεν έχει ζητήσει από τον εργολάβο να υλοποιήσει το ψηφιακό σύστημα.

Σημειωτέον ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, η αντιπροσωπεία του αναλογικού συστήματος στην Ελλάδα, το οποίο η Siemens ούτε πια παράγει ούτε συντηρεί, έχει περάσει σε πρώην υπαλλήλους της εταιρείας.

Ξενοδοχείο-ουρανοξύστης σε... χωριό

«Η μαγική συνταγή της Βαλς είναι απλή. Χίλιοι κάτοικοι, χίλια πρόβατα και χίλια κρεβάτια ξενοδοχείου. Αυτή η αναλογία είναι το μυστικό της χαλαρής ατμόσφαιρας, ενώ η διακριτικότητα είναι το παν». Με αυτά τα λόγια διαφημιζόταν το διάσημο πλέον ξενοδοχείο 7132 της Βαλς στις Ελβετικές Αλπεις (θέρετρο - σπα), όταν άνοιγε τις πύλες του το 1996, δεκαεννιά χρόνια, όμως, μετά αυτή η ισορροπία, και κυρίως η διακριτικότητα, κινδυνεύει να χαθεί.

Κι αυτό γιατί οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου Ρέμο Στόφελ και Πίους Τρούφερ σχεδιάζουν να κατασκευάσουν τη «Γυναίκα της Βαλς», ένα ξενοδοχείο ύψους 381 μέτρων, με 82 ορόφους και 107 δωμάτια, που θα γίνει και το ψηλότερο κτίριο στην Ευρώπη, ρεκόρ που τώρα κατέχει ο γυάλινος πύργος Shard στο Λονδίνο, ύψους 309,6 μέτρων.

«Μου αρέσει να ζω σε πύργο», δήλωσε ο Στόφελ, ανακοινώνοντας στα μέσα ενημέρωσης τα σχέδιά του για το ξενοδοχείο-ουρανοξύστη, η κατασκευή του οποίου θα στοιχίσει 312 εκατομμύρια δολάρια.

Αρχιτέκτονας είναι ο διεθνούς φήμης Αμερικανός Τομ Μέιν και το γραφείο του Morphosis, ο οποίος περιέγραψε το όλο εγχείρημα ως μία «μινιμαλιστική κατασκευή που θα αντανακλά το τοπίο». Δήλωσε, επίσης, ότι εφόσον το στενό κτίσμα θα είναι από γυαλί, θα μπορεί να δέσει διακριτικά στο τοπίο, καθώς θα ενσωματώνεται στην κοιλάδα και θα χάνεται στον ουρανό.

Ωστόσο, ήδη πολλοί εκφράζουν αμφιβολίες κατά πόσον ένα κτίριο 381 μέτρων θα δένει με την κοιλάδα και δεν θα μοιάζει εντελώς άσχετο με το όλο βουκολικό τοπίο, το οποίο κυριαρχείται από χαμηλά κτίσματα. «Οι ουρανοξύστες στις Αλπεις είναι ένας παραλογισμός», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Βιτόριο Λαμπουνιάνι, καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης, προσθέτοντας ότι δεν υπάρχει ανάγκη να στεγάζεις ανθρώπους σε τόσο περιορισμένο χώρο στα βουνά.

Εξάλλου, δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν επίσης για απληστία των ιδιοκτητών, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς δεν κρύβουν τις φιλοδοξίες τους: «Θέλουμε να αγγίξουμε τα αστέρια», δήλωσε σε συνέντευξή του στην ελβετική τηλεόραση ο Τρούφερ. «Θέλουμε να χτίσουμε ένα από τα πέντε καλύτερα ξενοδοχεία στον κόσμο». Στόχος τους είναι να προσελκύσουν τουρίστες κυρίως από την Ασία και τη Μέση Ανατολή, ενώ τα φτηνότερα δωμάτια θα στοιχίζουν 950 ευρώ τη βραδιά και το ακριβότερο 24.000 ευρώ τη βραδιά. Το ξενοδοχείο θα διαθέτει σπα, αίθουσα χορού, βιβλιοθήκη, εστιατόρια, καφετέριες, μπαρ στους ψηλότερους ορόφους, πισίνες και μία γκαλερί.

Το σχέδιο πρέπει να πάρει οικοδομική άδεια, όπως και τη θετική ψήφο των κατοίκων της Βαλς. «Αν πειστούν ότι αυτό το ξενοδοχείο θα τους ωφελήσει, ότι θα μπορέσει να προσελκύσει τους τουρίστες που μπορεί να "αντέξει" η κωμόπολή τους, τότε θα ψηφίσουν υπέρ», διαρρέεται από τις τοπικές αρχές. «Και πάλι, όμως, μπορεί να το απορρίψουν ως "ένα κάστρο στον... αέρα"», λένε οι ίδιες πηγές.

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Το κακό παιδί της αρχιτεκτονικής

Οταν ο Τομ Μέιν ξεκινούσε το γραφείο του το 1972, με την επωνυμία Morphosis, έγινε το «κακό παιδί της αρχιτεκτονικής» - λίγο απρόβλεπτος, δύσκολος και αιρετικός. Το πάθος και οι «αδιαπραγμάτευτες» αρχιτεκτονικές εμμονές του Μέιν δεν ήταν εύπεπτες: «Τα πρώτα 25 χρόνια δεν είχα έναν πελάτη που να μου μιλά, αφού κάναμε το κτίριό του», είχε δηλώσει, προσθέτοντας ότι μόνο στη διδασκαλία έβρισκε την απελευθέρωση από τους περιορισμούς της κατασκευής και των πελατών του.

Διαγωνισμοί

Από το 1972 διδάσκει αδιάκοπα ως συνιδρυτής της σχολής SCI-Arc. Τη δεκαετία του '90 η ύφεση είχε διώξει τους πελάτες και το γραφείο συμμετείχε σε διαγωνισμούς για μεγάλα δημόσια κτίρια σε αναζήτηση όχι μόνο διάκρισης αλλά και χρημάτων, μια και «έπρεπε να κερδίσουμε δεύτερο ή τρίτο βραβείο για να πληρώνουμε το νοίκι», σύμφωνα με τον Μέιν.

Έργο-σταθμός

Τότε ήταν που σχεδίασε το λύκειο Diamond Ranch στην Καλιφόρνια, το έργο που θεωρεί ο ίδιος σταθμό στην καριέρα του, ενώ το 2005 βραβεύτηκε με την ανώτατη αρχιτεκτονική διάκριση, το Pritzker Prize. Μέχρι τότε είχε ήδη περάσει στη μεγάλη κλίμακα κατασκευάζοντας δικαστήρια στο Ορεγκον ή το Ομοσπονδιακό Κτίριο στο Σαν Φρανσίσκο (το πρώτο φυσικά αεριζόμενο κτίριο της δυτικής ακτής των ΗΠΑ). «Με ενδιαφέρουν η καθημερινότητα, οι ιδέες, ποιος θα μείνει στο σπίτι, ποιος θα δουλέψει στο κτίριο γραφείων», συνηθίζει να συνοψίζει την αρχιτεκτονική του φιλοσοφία.

Η κυβέρνηση παγώνει το θεσμικό πλαίσιο για τις δημόσιες συμβάσεις

Στην αναστολή του νόμου 4278/14 που διέπει τις δημόσιες συμβάσεις και ανέτρεπε το θεσμικό πλαίσιο για τα δημόσια έργα αλλά και την οργάνωση του εργοληπτικού επαγγέλματος, προχωρεί το υπουργείο Οικονομίας, ενάμιση μήνα μετά την εκλογή της κυβέρνησης.

Το αρμόδιο υπουργείο δια του υπουργού κ. Γιώργου Σταθάκη αποφάσισε την αναστολή του νόμου τις προηγούμενες μέρες και αφού μεσολάβησαν οξύτατες αντιδράσεις από τον τεχνικό κόσμο την τελευταία διετία. Ο επίμαχος νόμος είχε ψηφιστεί το περασμένο καλοκαίρι αλλά εκκρεμούσαν τα προεδρικά διατάγματα με τα οποία θα εξειδικευόταν το θεσμικό πλαίσιο σε ότι αφορά το σύστημα παραγωγής και λειτουργίας των δημοσίων συμβάσεων και έργων.

Πριν από ένα μήνα με επείγον έγγραφο προς τον υπουργό κ. Γιώργο Σταθάκη και τον αναπληρωτή του κ. Χρίστο Σπίρτζη, ο ΣΑΤΕ ζητούσε την ανάκληση του νόμου έως τα τέλη του 2015, επικαλούμενος την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς και τους κινδύνους που παραμόνευαν από την εφαρμογή του. Μεταξύ των θεμάτων που οι εργολάβοι θεωρούν ότι παρέμεναν αρρύθμιστα με τον νόμο ήταν το μητρώο των εργοληπτών (ΜΕΕΠ), τα συστήματα δημοπράτησης και εκτέλεσης των έργων, οι αναλύσεις τιμών, οι επιμετρήσεις κ.α. Με αυτή την ασάφεια οι εταιρείες του κλάδου υποστήριζαν ότι από 1η Μαρτίου που έμπαινε σε εφαρμογή ο νόμος υπήρχε μεγάλος κίνδυνος για πλήρη ασυδοσία στην αγορά εξαιτίας της απουσίας των ΠΔ. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους για όσα έργα θα δημοπρατούνταν από εδώ και πέρα θα υπήρχε νομικό κενό για τις καλούμενες τάξεις, το περιεχόμενο της διακήρυξης δημοπρασίας, τα ζητούμενα δικαιολογητικά καθώς και τον τρόπο τροποποίησης της σύμβασης, με αποτέλεσμα σημαντικές καθυστερήσεις στην ανάθεση των έργων, λόγω δικαστικών προσφυγών και την καθυστέρηση υλοποίησης του Συγχρηματοδοτούμενου Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, αλλά και πιθανότητα απώλειας κονδυλίων του ΕΣΠΑ.

Ο εργοληπτικός σύνδεσμος έχει υποστηρίξει ότι με το νόμο δεν έχουν επιλυθεί σειρά προβλημάτων που θα ανακύψουν από την άμεση κατάργηση -χωρίς περίοδο προσαρμογής- από την 1/3/2015 π.χ. των άρθρων 15 (κατάργηση Πρότυπων Τευχών Διακηρύξεων), 20 (Κατάργηση Ενημερότητας Πτυχίου) 57 (Κατάργηση ΑΠΕ) και 102 (Αδυναμία αντιστοίχισης των καλούμενων τάξεων σε σχέση με τον προϋπολογισμό μελέτης του δημοπρατούμενου έργου) του Ν.3669/2008.

Οι εργολήπτες έχουν ταχθεί υπέρ της αναγκαιότητας μεταρρυθμίσεων στο θεσμικό πλαίσιο παραγωγής δημοσίων έργων απο μηδενική βάςη με στόχο την εναρμόνισή του και με τις τελευταίες Οδηγίες της Ε.Ε.

Κτηματολόγιο: Θα βλέπουμε ψηφιακά όλες τις χρήσεις γης

Στην ολοκληρωμένη και έγκαιρη πληροφόρηση όσον αφορά τις μορφές και τις μεταβολές χρήσεων γης προχωρεί η Εθνικό Κτηματολόγιο μέσω του συγχρηματοδοτούμενου προγράμματος από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος (ΕΟΠ).

Στόχος της «Εθνικό Κτηματολόγιο και Χαρτογράφηση ΑΕ» είναι η ολοκλήρωση -σε εθνικό επίπεδο- του προγράμματος «GMES/Copernicus Initial Operations (GIO) Land monitoring 2011-2013», έως τον ερχόμενο Ιούλιο.

Με το έργο, που έχει συνολικό προϋπολογισμό 218.000 ευρώ, χρηματοδοτείται κατά 87% από τον ΕΟΠ, η χώρα μας αποκτά ένα σημαντικό εργαλείο για την κατάλληλη διαχείριση του περιβάλλοντος και του φυσικού πλούτου, δηλαδή την ολοκληρωμένη και έγκαιρη πληροφόρηση σε ψηφιακή μορφή όσον αφορά τις μορφές κάλυψης/χρήσεων γης και τις μεταβολές αυτών.

Δικαιώθηκε Ροδίτης σε αντιδικία με τράπεζα

Σε ισοτιμία ευρώ με ελβετικό φράγκο όμοια με αυτήν που ίσχυε κατά την περίοδο της εκταμίευσης του δανείου του πριν από οχτώ χρόνια, θα συνεχίσει να πληρώνει τις δόσεις του, 32χρονος Ροδίτης που διαμένει στο Βέλγιο και ο οποίος προσέφυγε στη δικαιοσύνη στρεφόμενος κατά τράπεζας.

Ο δανειολήπτης ο οποίος το 2007 έλαβε δάνειο της τάξης των 180.000 ευρώ για την αποπεράτωση του ακινήτου του σε ελβετικό φράγκο, προσέφυγε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου διά της δικηγόρου του κας Κατερίνας Βολονάκη καταθέτοντας αγωγή η οποία και θα εκδικαστεί στις 22 Μαρτίου 2018. Ωστόσο ο ίδιος ζητούσε και την έκδοση προσωρινής διαταγής, προκειμένου οι δόσεις του δανείου που θα καταβάλλει μηνιαίως να μετατρέπονται από ευρώ σε ελβετικό φράγκο σύμφωνα με την ισοτιμία που ίσχυε στις 26 Φεβρουαρίου 2007, ημερομηνία εκταμίευσης των χρημάτων του δανείου και όχι σύμφωνα με την σημερινή ισοτιμία όπου το ευρώ έχει υποτιμηθεί αρκετά.

Το δικαστήριο έκανε δεκτό το αίτημα του 32χρονου με απόφαση που εξέδωσε χθες.
Σημειώνεται πως το δάνειο ο 32χρονος το είχε λάβει πριν από οχτώ χρόνια και σύμφωνα με την πρόσθετη πράξη τροποποίησης, ο ίδιος δέχθηκε  την υποχρέωση και υποσχέθηκε να αποπληρώσει στην Τράπεζα το Δάνειο σε διακόσιες δέκα (210)συνεχείς μηνιαίες τοκοχρεωλυτικές δόσεις, που θα λογίζονταν και θα καταβάλλονταν την πρώτη (1η) εργάσιμη μέρα κάθε μήνα, αρχής γενομένης από το μήνα Μάρτιο του έτους 2007.

Στην  πορεία  άρχισε  να  μεταβάλλεται  σοβαρότατα  η  ισοτιμία του  ελβετικού  φράγκου  εις βάρος του ευρώ.  Η Ευρώπη βυθίζονταν στην «ελληνική κρίση», που στην πραγματικότητα ήταν ευρωπαϊκή κρίση, το Ευρώ βυθίζονταν έναντι των άλλων νομισμάτων και ιδιαίτερα του ελβετικού φράγκου και οι δόσεις των δανειοληπτών σε συνάλλαγμα και ελβετικό φράγκο αυξάνονταν υπέρογκα  (αύξηση  κατά μέσο  όρο  σήμερα 65% περίπου).

Το  γεγονός  αυτό  προκάλεσε  την  παρέμβαση  της  Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας, περί τα μέσα Σεπτεμβρίου 2011, η  οποία  προκειμένου  να  αναχαιτίσει  την  δραματική  ανατίμηση  του  ελβετικού  φράγκου  έθεσε   ανώτατη τιμή στην ισοτιμία του νομίσματός τους στο 1,20  έναντι  του  ευρώ.
Ήδη δε, την 15 Ιανουαρίου 2015 άρθηκε ο ως άνω περιορισμός της ισοτιμίας με αποτέλεσμα την πρώτη κιόλας ημέρα η ισοτιμία ελβετικού φράγκου να κατακρημνιστεί στο 0,805 έναντι του ευρώ και έκτοτε η διακύμανσή της είναι ελεύθερη.   

Απόρροια  όλων  των  ανωτέρω,  ήταν  και  εξακολουθεί  να  είναι,  οι  δανειολήπτες  να  επιβαρυνθούν  σημαντικά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέθεσε στην εν λόγω αγωγή, έχει καταβάλει σε ελβετικά φράγκα 147.320,04 και συνολικά σε ευρώ 111.424,36 €. Κατά την 2 Μαρτίου 2015 το υπόλοιπο οφειλόμενο  ποσό ανέρχεται στα 155.368,28 ελβετικά φράγκα.

Η μεταβολή αυτή στην ισοτιμία των δύο νομισμάτων είχε ως αποτέλεσμα να έχουν εξανεμιστεί όλες οι καταβολές, που πραγματοποίησε (σε ευρώ) έναντι του παραπάνω δανείου, με συνέπεια το αρχικό του κεφάλαιο, υπολογιζόμενο σε ελβετικά φράγκα, να έχει μεν ελαττωθεί κατά τα προβλεπόμενα στη σύμβαση, υπολογιζόμενο, όμως, σε ευρώ, αλλά όχι τόσο όσο θα είχε ελαττωθεί, αν η ισοτιμία παρέμενε σταθερή στα 1,6305.

Κατά τη σύναψη της ανωτέρω αναφερόμενης στο ιστορικό συμβάσεως – σημειώνει ο ίδιος- στεγαστικού δανείου και της πράξης τροποποίησης αυτής, δεν ενημερώθηκε από τους υπαλλήλους της Τράπεζας Σας για τον συναλλαγματικό κίνδυνο, που αναλάμβανε κατά τη μετατροπή του επίμαχου δανείου σε ελβετικό φράγκο, αλλά ούτε και για τις επιπτώσεις, που θα μπορούσε να έχει μία σοβαρή υποτίμηση του ευρώ έναντι του ελβετικού νομίσματος στο ύψος τόσο των εξοφλητικών δόσεων, όσο και του κεφαλαίου του ανωτέρω δανείου.

Για τον λόγο αυτό, δια της δικηγόρου του κας Κατερίνας Βολονάκη ο δανειολήπτης ζητά να αρθούν οι αδικίες και οι παρατυπίες που εφαρμόστηκαν σε βάρος του και να τροποποιηθεί το οφειλόμενο ποσό στα πραγματικά επίπεδα.

Μετά το 2022 ο πρώτος πυρηνικός σταθμός της Τουρκίας

Ο πρώτος πυρηνικός σταθμός της Τουρκίας είναι απίθανο να είναι έτοιμος πριν από το 2022, δήλωσαν αξιωματούχοι του υπουργείου ενέργειας, σχετικά με το έργο των 20 δις δολαρίων που έχει επιβαρυνθεί με ρυθμιστικά εμπόδια και περιπλέκεται από τα οικονομικά δεινά της Ρωσίας.

Η Τουρκία η οποία εξαρτάται από τις εισαγωγές για σχεδόν όλη την ενέργειά της, έχει ξεκινήσει ένα φιλόδοξο πυρηνικό πρόγραμμα, με την ανάθεση, το 2013, στον Ρωσικό Κρατικό Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (Rosatom) την κατασκευή τεσσάρων αντιδραστήρων 1.200 μεγαβάτ (MW).

Με το ενεργειακό κόστος των εισαγωγών σε περίπου 50 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως και προβλέψεις για τη ζήτηση να αυξάνει ως η ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία στην Ευρώπη, η Άγκυρα θέλει τουλάχιστον το 5 τοις εκατό της ηλεκτρικής της ενέργειας να προέρχεται από την πυρηνική ενέργεια σε λιγότερο από μια δεκαετία, με την διακοπή της εξάρτησης της από το φυσικό αέριο που αγοράζεται εν πολλοίς από τη Ρωσία.

Η Rosatom αρχικά δεσμεύτηκε να ετοιμάσει τον πρώτο από τους τέσσερις αντιδραστήρες στη νότια τουρκική πόλη Ακούγιου μέχρι το 2019.