Με απόφαση - σταθμό το Δικαστήριο της Ε.Έ., αποφάνθηκε ότι η ρήτρα που επέτρεπε στην τράπεζα να υπολογίζει τις ληξιπρόθεσμες δόσεις βάσει της τιμής πωλήσεως του ελβετικού φράγκου, είναι καταχρηστική, στον βαθμό που προβλέπει, προς τον σκοπό αποδόσεως του δανείου, την εφαρμογή συναλλαγματικής ισοτιμίας διαφορετικής από εκείνη που εφαρμόσθηκε κατά τον χρόνο χορηγήσεως του δανείου. Ειδικότερα το Δικαστήριο έκρινε ότι όταν η δανειακή σύμβαση ορίζει ότι το ύψος του δανείου σε ελβετικά φράγκα θα καθορίζεται βάσει της τιμής αγοράς του εν λόγω νομίσματος που εφάρμοσε η τράπεζα κατά τον χρόνο αποδεσμεύσεως των κεφαλαίων (εκταμίευσης του δανείου), είναι καταχρηστικό εκ μέρους της τράπεζας να εισπράττει τα ποσά των δόσεων βάσει της τιμής πωλήσεως του ελβετικού φράγκου που θα είχε εφαρμόσει η τράπεζα την προηγουμένη της ημέρας κατά την οποία η δόση θα καθίστατο ληξιπρόθεσμη. Με τον τρόπο αυτό καθίστανται καταχρηστικές οι χρεώσεις που έγιναν σε δανειολήπτες κατά τρόπο και για τα ποσά που υπερβαίνουν την τιμή ισοτιμίας κατά τον χρόνο της εκταμίευσης. Με δεδομένη την τρομακτική αύξηση της ισοτιμίας του ευρώ σε σχέση με το ελβετικό φράγκο την τελευταία 6τία, η απόφαση αυτή ανοίγει τον δρόμο για χιλιάδες δανειολήπτες να προσβάλλουν τις σε βάρος τους διαδικασίες και τον τρόπο υπολογισμού της οφειλής τους από τις τράπεζες. Η απόφαση αυτή που εκδόθηκε επ’ αφορμή προσφυγής από άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ισχύει για όλες τις σχετικές συμβάσεις που συνάπτονται σε όλα τα κράτη – μέλη , όπως και στην Ελλάδα. Απαιτείται ωστόσο να ακολουθηθεί η διαδικασία ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων, τα οποία και δεσμεύονται από την παραπάνω ερμηνεία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Σάββατο 3 Μαΐου 2014
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014
Δάνεια σε Ελβετικό Φράγκο – Απειλή και γκρίζα ζώνη για τις τράπεζες
Συνέντευξη της Λίτσας Μαθιουδάκη* στο Νίκο Πολιουδάκη
*Η κα Λίτσα Μαθιουδάκη είναι δανειολήπτρια και μέλος της Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής του Συλλόγου Δανειοληπτών Ελβετικού Φράγκου
«Τα δάνεια σε συνάλλαγμα (chf) χορηγήθηκαν με παρότρυνση των τραπεζών σε ελλιπέστατα ενημερωμένους δανειολήπτες σαν να ήταν προϊόντα παραδοσιακής στεγαστικής πίστης. Οι τράπεζες με ζήλο προέβαλαν το ‘‘κερασάκι’’ του χαμηλού επιτοκίου σε CHF, τη χαμηλή δόση, αλλά δεν τους ανέφεραν ότι σε μακροχρόνια βάση (20-30 χρόνια) πέφτουν χωρίς σωσίβιο στην τρικυμισμένη και γεμάτη θύελλες νομισματική αγορά.
Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο δόθηκαν από τις τράπεζες με πλήρη γνώση των χρηματοοικονομικών δεδομένων στη συγκεκριμένη χρονική-οικονομική συγκυρία 2006-2009. Οι τράπεζες πολύ καλά γνώριζαν ότι το ελβετικό φράγκο είχε κάνει πολύ δρόμο και ήταν στα υψηλότερα όριά του έναντι του ευρώ. Γι’ αυτό κερδοσκόπησαν, ωθώντας τον κόσμο στη σύναψη δανείων σε chf, ρίχνοντάς τους στάχτη στα μάτια με το ‘‘πρόγραμμα προστασίας της δόσης’’.
Σήμερα, κινδυνεύουν να εκπλειστηριαστούν οι πρώτες κατοικίες με διογκωμένες (λόγω ισοτιμίας) οφειλές πάνω από το χορηγηθέν ποσό δανείου. Η τράπεζα, δηλαδή, στη διαταγή πληρωμής απαιτεί ποσό μεγαλύτερο από αυτό που δάνεισε – εκταμίευσε!».
Αυτά και αλλά πολλά μας ανέφερε η κα Λίτσα Μαθιουδάκη, η οποία μαζί με άλλους δανειολήπτες ίδρυσαν το Σύλλογο Δανειοληπτών Ελβετικού Φράγκου με έδρα στην Αθήνα. Μετά από μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από το θέμα, η κα Μαθιουδάκη μας έδωσε πληροφορίες για τα στεγαστικά δάνεια και το τι συμβαίνει σε άλλες χώρες.
-Την επίμαχη περίοδο 2006-2009 ποιο ήταν το κλίμα στα στεγαστικά δάνεια;
-Να σας απαντήσω με γνωστή διαφήμιση πιστωτικού ιδρύματος το οποίο πρωτοστάτησε όχι μόνο στη χορήγηση δανείων σε Chf, αλλά και στη μετατροπή των δανείων από ευρώ σε Chf: «….Ονειρεύεσαι ένα δικό σου σπίτι. Να είναι όπως το θέλεις, μεγάλο, καινούργιο, στην περιοχή όπου σου αρέσει να ζεις. Όμως το σπίτι που θέλεις ίσως και να σημαίνει μεγάλη δόση στεγαστικού δανείου. Και τότε αρχίζουν οι συμβιβασμοί… Το ευέλικτο στεγαστικό Swiss εξασφαλίζει χαμηλό κυμαινόμενο επιτόκιο με τη σιγουριά του Ελβετικού νομίσματος!».
Πλήρης αντιστροφή! Διότι όταν η ρήτρα του δανείου είναι σε «νόμισμα βράχο», τότε με τον πρώτο κλυδωνισμό αρχίζουν οι απώλειες! Αυξάνονται αλματωδώς οι διεθνείς χρηματοροές προς το ασφαλές καταφύγιο της Ελβετίας: το ελβετικό φράγκο. Η ίδια η Κεντρική Ελβετική Τράπεζα ασκεί απεριόριστες παρεμβάσεις στις συναλλαγματικές αγορές προκειμένου να διατηρηθεί η ισοτιμία άνω του 1,2.
Άλλες τράπεζες προέβαλαν το διεθνές νομισματικό κύρος του ευρώ και ότι η διακύμανση της ισοτιμίας π.χ. στην περασμένη πενταετία ήταν ασήμαντη. Επιτρέψτε μου να σας πω ότι αυτές είναι προσεγγίσεις αδαών περί τα χρηματοοικονομικά.
Οι τράπεζες, ως όφειλαν, δεν ενημέρωσαν για τους κινδύνους μεταβλητότητας της συναλλαγματικής ισοτιμίας στο βάθος των 25 χρόνων, ούτε πώς αυτή επηρεάζει το άληκτο κεφάλαιο του δανείου, καθώς επίσης δεν ενημέρωσαν για τα προγράμματα αντιστάθμισης συναλλαγματικού κινδύνου (όπως έκαναν για τις θέσεις τους σε συνάλλαγμα).
-Για να έχουν μια εικόνα οι αναγνώστες μας, μπορείτε να μας πείτε μας το ύψος των ζημιών σήμερα;
-Για να έχουν μια εικόνα οι αναγνώστες μας, μπορείτε να μας πείτε μας το ύψος των ζημιών σήμερα;
Να επιστρέψω λοιπόν στο 2007 και να δανειστώ 282.000 chf τα οποία αντιστοιχούν σε περίπου 171.000 € με ισοτιμία: 1€=1,64 chf.
Το δάνειο εξυπηρετείται και από τότε έχουν καταβληθεί 77.658,93 €.
Σήμερα το άληκτο κεφάλαιο είναι με σημερινή ισοτιμία 1,20 , 181.300 €.!!
Όπως εξελίσσονται οι περικοπές στις παροχές και με την αύξηση της φορολογίας, ο δανειολήπτης σε λίγο θα αδυνατεί να πληρώνει. Η τράπεζα έχει πάρει μέχρι τώρα 77.658,93€ και θα απαιτήσει με τη διαταγή πληρωμής άλλα 181.300€, ενώ έχει δανείσει 171.000€.
Αν το επόμενο ερώτημα σας είναι αν μπορούν αυτά τα δάνεια να αποπληρωθούν, σας απαντώ κατηγορηματικά: ΠΟΤΕ!!! Κάθε μήνα ρίχνουμε ευρώ σε ένα τρύπιο πιθάρι.
Γι’ αυτό και οι πλειστηριασμοί είναι επί θύρας και οι δανειολήπτες πρέπει να πετάξουν από πάνω τους τη σκοτοδίνη της απελπισίας και της αδράνειας και να δράσουν ομαδικά και συντονισμένα. Είναι μονόδρομος. Η αναμονή και η περιθωριοποίηση ποτέ δεν έφεραν αποτελέσματα.
-Υπάρχει ανάλογη εμπειρία σε άλλες χώρες;
-Βεβαίως! Ξέρετε, οι τράπεζες είναι τράπεζες, σε όποια χώρα κι αν βρίσκονται. Η κερδοσκοπία είναι κερδοσκοπία. Μόνες τους καθιέρωσαν αυτό το χαρακτήρα στην κοινωνία με την ανοχή και διαπλοκή των εκάστοτε κυβερνήσεων μέχρι σήμερα. Το πρόβλημα δανεισμού σε ξένο νόμισμα δεν είναι καινούργιο στην παγκόσμια οικονομία.
Ιδιαίτερα πλούσια είναι η νομολογία στα δικαστήρια της Αυστραλίας την δεκαετία του ’80 λόγω της απότομης ενδυνάμωσης του ελβετικού φράγκου έναντι του δολαρίου Αυστραλίας. Θλιβερό κεφάλαιο και εθνική «πανωλεθρία» είχε χαρακτηριστεί στη σχετική αρθρογραφία.
Σοβαρές διαστάσεις έχει πάρει τελευταία και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην Ισπανία το 2006 και 2007 δόθηκαν δάνεια σε ελβετικό φράγκο και γιεν. Σε αλλοδαπό νόμισμα έχουν δοθεί πάνω από 85% των ενυπόθηκων δανείων στη Λετονία και Εσθονία, 70% στη Λιθουανία, 65% στην Ουγγαρία, Ρουμανία και Βουλγαρία και από 38% στη Αυστρία.
-Σε επίπεδο δικαστικών αποφάσεων τι συμβαίνει;
-Ήδη το Μάρτιο του 2013 αναφέρθηκε στη σχετική βιβλιογραφία η έκδοση της απόφασης του Πρωτοδικείου της Μπαρτσελόνας που δικαίωσε δικηγόρο-δανειολήπτη, καθώς δεν είχε ενημερωθεί επαρκώς για τους κινδύνους ενόψει της μεταβλητότητας της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Το καλοκαίρι του 2013 το Ανώτατο εμπορικό δικαστήριο της Κροατίας, κατόπιν άσκησης ομαδικής αγωγής 75.000 δανειοληπτών, προσδιόρισε τη μεταβολή του ύψους της οφειλής στο τοπικό νόμισμα με την ισοτιμία της ημέρας εκταμίευσης του δανείου.
Το Νοέμβριο του 2013, στο Μαυροβούνιο, το Εφετείο της Ποντγκόριτσα διέταξε τη διενέργεια χρηματοοικονομικής μελέτης για το κατά πόσο η αντιστάθμιση του συναλλαγματικού κινδύνου του ενεργητικού των πιστωτικών ιδρυμάτων οδηγεί σε κέρδη αυτών από τη συναλλαγματική μεταβολή, πέραν του συμφωνημένου επιτοκίου!
Το Δεκέμβριο του 2013, το ανώτατο δικαστήριο της Ουγγαρίας αποφάνθηκε περί της εγκυρότητας των δανειακών συμβάσεων σε ελβετικό φράγκο, καλώντας τα κατώτερα δικαστήρια να μεταβάλουν τους όρους λειτουργίας τους, όπου κρίνεται απαραίτητο επί τη βάσει πλημμελούς πληροφόρησης των δανειοληπτών.
-Σε επίπεδο Νομοθετικών πρωτοβουλιών;
-Το Σεπτέμβριο του 2011 η Ουγγαρία ψηφίζει διάταξη για εξόφληση σε χαμηλότερη (περίπου 25%) από την τρέχουσα συναλλαγματική ισοτιμία, και στην Κροατία τον Οκτώβριο του 2013 η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα ληφθούν μέτρα για την ελάφρυνση των δανειοληπτών.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία δραστηριότητα. Στις 3 επερωτήσεις βουλευτών στη Βουλή ο υπουργός δεν παραβρέθηκε, ή διαβίβασε μια τυπική επιστολή της ΤτΕ και της Ένωσης τραπεζών.
-Επομένως, ποιες πρωτοβουλίες πρέπει να πάρουν οι Έλληνες δανειολήπτες;
-Nα συνειδητοποιήσουν ότι ο τραπεζικός μινώταυρος είναι αδηφάγος! Όλοι μαζί συντονισμένοι, με σωστά τεκμηριωμένες νομικές προσφυγές και μεθοδεύσεις να αγωνιστούμε για τη δίκαιη αποπληρωμή των δανείων μας. ΟΧΙ στην κερδοσκοπία των τραπεζών! Οι δανειολήπτες να διαβάσουν, να ενημερωθούν και να καταλάβουν πως δεν είναι μόνοι. Σημείο αναφοράς είναι η ιστοσελίδα του συλλόγου www.daneia-chf.gr απ’ όπου μπορούν να κάνουν εγγραφή, να μας δώσουν τα στοιχεία τους για να μπορούμε να επικοινωνούμε.
πυγή : http://rethemnosnews.gr/2014/03/%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%B5%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%86%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3/
Δάνεια σε Ελβετικό Φράγκο
Ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων καταναλωτών, περίπου 70.000 δανειολήπτες, έλαβαν κυρίως μεταξύ 2006-2009 στεγαστικά δάνεια σε ελβετικά φράγκα χωρίς να έχουν επίγνωση του συναλλαγματικού κινδύνου που ανέλαβαν. Στην πραγματικότητα, αυτό που τους παρουσιάστηκε από τα πιστωτικά ιδρύματα ως ένα απλό στεγαστικό δάνειο ήταν ένα προϊόν επενδυτικού χαρτοφυλακίου υψηλού κινδύνου. Ο δανειολήπτης θα έπρεπε να ενημερωθεί από γνώστη και πιστοποιημένο υπάλληλο της δανείστριας τράπεζας για να μπορέσει να σταθμίσει τον κίνδυνο που αναλάμβανε έναντι μίας μελλοντικής σοβαρής μεταβολής της ισοτιμίας και τον τρόπο με τον οποίο μια τέτοια μεταβολή θα μπορούσε να επιδράσει στην αποπληρωμή του δανείου του. Πιστοποιημένους υπαλλήλους κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα δεν διέθεταν, ως όφειλαν, οι τράπεζες και κατά συνέπεια δεν έγινε η σχετική ενημέρωση στους δανειολήπτες.
Ένα δάνειο σε ξένο νόμισμα συνδυάζει δύο μεταβλητές, την ισοτιμία του νομίσματος και το επιτόκιο. Οι τράπεζες χρησιμοποίησαν ως δέλεαρ το χαμηλό επιτόκιο των στεγαστικών δανείων σε ελβετικό φράγκο προκειμένου να προσελκύσουν τους καταναλωτές. Συγχρόνως διαβεβαίωναν τους υποψήφιους δανειολήπτες ότι η ισοτιμία ήταν ευνοϊκή για το ευρώ, ότι θα παρέμενε σταθερή και ότι σε κάθε περίπτωση, η τυχόν ζημία που θα είχε ο δανειολήπτης στο μέλλον από μία πιθανή αλλαγή της συναλλαγματικής ισοτιμίας σε βάρος του ευρώ, θα ήταν μικρότερη από το όφελος που ο ίδιος θα αποκόμιζε από το χαμηλό επιτόκιο δανεισμού.
Οι τράπεζες για προώθηση των χορηγήσεων (εργασιών) τους, είχαν συνάψει συμβάσεις με διάφορους μεσολαβητές που δεν είχαν καμία γνώση οικονομικών και πώλησης τραπεζικών προϊόντων. Εργολάβοι οικοδομών, έμποροι αυτοκινήτων και πολλοί αεριτζήδες (σύμβουλοι) με μοναδικό γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρον απλώς μεσολαβούσαν για τη σύναψη δανείων, φυσικά χωρίς να προβαίνουν σε ενημέρωση του δανειολήπτη. Τί ενημέρωση μπορούσε να υπάρξει άλλωστε από μη γνώστες του αντικειμένου και ανεπαρκείς διαμεσολαβητές;
Στο μεταξύ, όμως, το ελβετικό φράγκο ισχυροποιήθηκε σημαντικά έναντι του ευρώ με αποτέλεσμα το αρχικά οφειλόμενο ποσό των δανείων που είχαν συναφθεί σε ελβετικά φράγκα να έχει αυξηθεί σημαντικά (η ισοτιμία ευρώ/ελβ. φράγκου ήταν το 2006 στο 1,60, ενώ σήμερα η ισοτιμία είναι στο 1,20, το οποίο σημαίνει ότι οι δανειολήπτες καλούνται να αποπληρώσουν σήμερα ποσό κατά 25% μεγαλύτερο από αυτό που πράγματι δανείστηκαν). Μεγάλη επιβάρυνση αποτελεί, η προμήθεια αγοράς του ελβετικού νομίσματος σε κάθε έναντι καταβολή (πληρωμή δόσης), την οποία οι τράπεζες «τεχνηέντως» μετακυλούν επιπρόσθετα στους δανειολήπτες.
Από την άλλη πλευρά, οι τράπεζες, διαθέτοντας επαρκή τεχνογνωσία και έχοντας πρόσβαση στα διεθνή οικονομικά δεδομένα (βλ. υποδείξεις Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου 2006 σχετικά με την επερχόμενη υποτίμηση του ευρώ κατά 30%) είχαν φροντίσει να αντισταθμίσουν αποτελεσματικά το δικό τους συναλλαγματικό κίνδυνο κατά την εκταμίευση του ποσού των δανείων από τη διατραπεζική αγορά με πιστωτικά παράγωγα ή αντίστοιχες ασφάλειες (HEDGE, συμφωνίες ανταλλαγής συναλλάγματος, προθεσμιακά συμβόλαια κλπ). Η πλειονότητα αυτών των δανείων πουλήθηκαν ή εκχωρήθηκαν σε funds εν αγνοία των δανειοληπτών.
Στο πλαίσιο της νομικής υποχρέωσης των πιστωτικών ιδρυμάτων για υπεύθυνο δανεισμό προς τους καταναλωτές (όπως αυτή απορρέει από την ελληνική και κοινοτική νομοθεσία αλλά και από τις αλλεπάλληλες συστάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας καθώς και της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου), οι τράπεζες θα έπρεπε να είχαν μεταδώσει στους δανειολήπτες τους, όλη την τεχνογνωσία που διέθεταν για το συναλλαγματικό κίνδυνο των συγκεκριμένων δανείων, αλλά και για τη δυνατότητα αντιστάθμισής του, τόσο κατά το χρόνο λήψης του δανείου όσο και κατά το χρόνο της σταδιακής αποδυνάμωσης του ευρώ έναντι του ελβετικού φράγκου. Δυστυχώς όμως οι τράπεζες αποδεδειγμένα δεν ανταποκρίθηκαν στην υποχρέωσή τους για υπεύθυνο δανεισμό. Επισημαίνεται ότι η έλλειψη ενημέρωσης για τον συναλλαγματικό κίνδυνο εκ μέρους των τραπεζών δεν μπορεί να αναπληρωθεί από το δανειολήπτη, καθόσον αυτός, ακόμα και οικονομολόγος να είναι, δεν διαθέτει την ειδική τεχνογνωσία επί του αντικειμένου ώστε να αντιληφθεί πλήρως την μεταβλητότητα αυτού του είδους των συναλλαγών και το υψηλό ρίσκο που αναλαμβάνει με τη λήψη ενός τέτοιου δανείου.
Έτσι όταν ο συναλλαγματικός κίνδυνος (ραγδαία μεταβολή της ισοτιμίας μεταξύ ευρώ και ελβετικού φράγκου) πραγματώθηκε, αυτός έπληξε αποκλειστικά και μόνο τους δανειολήπτες. Αντίστοιχα, από την πρακτική της ελλιπούς ενημέρωσης και προστασίας των καταναλωτών, οι τράπεζες αποκομίζουν μεγάλο κέρδος, αφού καρπώνονται σήμερα τη διαφορά μεταξύ της ισοτιμίας με την οποία οι δανειολήπτες υποχρεώνονται να αποπληρώνουν τα δάνειά τους και της ισοτιμίας με την οποία οι ίδιες «κλείδωσαν» (με πιστωτικά παράγωγα ή ασφάλιση) το ποσό αυτών των δανείων κατά το χρόνο εκταμίευσής τους. Επιπρόσθετα, οι τράπεζες εξακολουθούν να καρπώνονται την προμήθεια αγοράς του ελβετικού φράγκου σε κάθε μηνιαία καταβολή αποπληρωμής του δανείου εις βάρος του δανειολήπτη.
Η υπόθεση αυτή αναδεικνύει τις ευθύνες των ελληνικών τραπεζών που, προωθώντας το συγκεκριμένο επενδυτικό προϊόν στους πελάτες τους με ελλιπή προσυμβατική ενημέρωση και χωρίς να προβλέπουν κάποιο ασφαλιστικό αντιστάθμισμα συναλλαγματικού κινδύνου, προκάλεσαν ένα οξύ κοινωνικό πρόβλημα. Προς το παρόν, κι ενώ τα πιστωτικά ιδρύματα εξακολουθούν να μη συμμορφώνονται στο υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο και παράλληλα πληθαίνουν οι αντιδράσεις τόσο των Ευρωπαίων πολιτικών όσο και των οργανώσεων καταναλωτών στις μεθοδεύσεις των τραπεζιτών, η πολιτεία επιλέγει το δρόμο της «εκκωφαντικής σιωπής». Αντίθετα, η oυγγρική κυβέρνηση επέλεξε τη νομοθετική ρύθμιση για να αντιμετωπίσει το ίδιο ακριβώς πρόβλημα.
Μολονότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα οι τράπεζες δεν έχουν δώσει δείγματα πρόθεσης συνεργασίας με τους δανειολήπτες, απαιτούν από αυτούς να είναι ενήμεροι ως προς την καταβολή των δόσεών τους.
Ως εκ τούτου μοναδικός δρόμος και μέσο προστασίας των δανειοληπτών - καταναλωτών σήμερα απομένει η προσφυγή στα δικαστήρια, καθόσον η αναφερόμενη ανωτέρω πρακτική των τραπεζών είναι αμφισβητούμενης νομιμότητας. Οι δανειολήπτες μπορούν να ζητήσουν με αγωγή την επαναφορά του δανείου τους στην αρχική ισοτιμία, και την απάλειψη των καταχρηστικών όρων της δανειακής σύμβασής τους. Τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση αυτή είναι άκρως ενθαρρυντικά.
Πηγή:www.capital.gr του γιώργου Δαλιάνη
Ένα δάνειο σε ξένο νόμισμα συνδυάζει δύο μεταβλητές, την ισοτιμία του νομίσματος και το επιτόκιο. Οι τράπεζες χρησιμοποίησαν ως δέλεαρ το χαμηλό επιτόκιο των στεγαστικών δανείων σε ελβετικό φράγκο προκειμένου να προσελκύσουν τους καταναλωτές. Συγχρόνως διαβεβαίωναν τους υποψήφιους δανειολήπτες ότι η ισοτιμία ήταν ευνοϊκή για το ευρώ, ότι θα παρέμενε σταθερή και ότι σε κάθε περίπτωση, η τυχόν ζημία που θα είχε ο δανειολήπτης στο μέλλον από μία πιθανή αλλαγή της συναλλαγματικής ισοτιμίας σε βάρος του ευρώ, θα ήταν μικρότερη από το όφελος που ο ίδιος θα αποκόμιζε από το χαμηλό επιτόκιο δανεισμού.
Οι τράπεζες για προώθηση των χορηγήσεων (εργασιών) τους, είχαν συνάψει συμβάσεις με διάφορους μεσολαβητές που δεν είχαν καμία γνώση οικονομικών και πώλησης τραπεζικών προϊόντων. Εργολάβοι οικοδομών, έμποροι αυτοκινήτων και πολλοί αεριτζήδες (σύμβουλοι) με μοναδικό γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρον απλώς μεσολαβούσαν για τη σύναψη δανείων, φυσικά χωρίς να προβαίνουν σε ενημέρωση του δανειολήπτη. Τί ενημέρωση μπορούσε να υπάρξει άλλωστε από μη γνώστες του αντικειμένου και ανεπαρκείς διαμεσολαβητές;
Στο μεταξύ, όμως, το ελβετικό φράγκο ισχυροποιήθηκε σημαντικά έναντι του ευρώ με αποτέλεσμα το αρχικά οφειλόμενο ποσό των δανείων που είχαν συναφθεί σε ελβετικά φράγκα να έχει αυξηθεί σημαντικά (η ισοτιμία ευρώ/ελβ. φράγκου ήταν το 2006 στο 1,60, ενώ σήμερα η ισοτιμία είναι στο 1,20, το οποίο σημαίνει ότι οι δανειολήπτες καλούνται να αποπληρώσουν σήμερα ποσό κατά 25% μεγαλύτερο από αυτό που πράγματι δανείστηκαν). Μεγάλη επιβάρυνση αποτελεί, η προμήθεια αγοράς του ελβετικού νομίσματος σε κάθε έναντι καταβολή (πληρωμή δόσης), την οποία οι τράπεζες «τεχνηέντως» μετακυλούν επιπρόσθετα στους δανειολήπτες.
Από την άλλη πλευρά, οι τράπεζες, διαθέτοντας επαρκή τεχνογνωσία και έχοντας πρόσβαση στα διεθνή οικονομικά δεδομένα (βλ. υποδείξεις Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου 2006 σχετικά με την επερχόμενη υποτίμηση του ευρώ κατά 30%) είχαν φροντίσει να αντισταθμίσουν αποτελεσματικά το δικό τους συναλλαγματικό κίνδυνο κατά την εκταμίευση του ποσού των δανείων από τη διατραπεζική αγορά με πιστωτικά παράγωγα ή αντίστοιχες ασφάλειες (HEDGE, συμφωνίες ανταλλαγής συναλλάγματος, προθεσμιακά συμβόλαια κλπ). Η πλειονότητα αυτών των δανείων πουλήθηκαν ή εκχωρήθηκαν σε funds εν αγνοία των δανειοληπτών.
Στο πλαίσιο της νομικής υποχρέωσης των πιστωτικών ιδρυμάτων για υπεύθυνο δανεισμό προς τους καταναλωτές (όπως αυτή απορρέει από την ελληνική και κοινοτική νομοθεσία αλλά και από τις αλλεπάλληλες συστάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας καθώς και της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου), οι τράπεζες θα έπρεπε να είχαν μεταδώσει στους δανειολήπτες τους, όλη την τεχνογνωσία που διέθεταν για το συναλλαγματικό κίνδυνο των συγκεκριμένων δανείων, αλλά και για τη δυνατότητα αντιστάθμισής του, τόσο κατά το χρόνο λήψης του δανείου όσο και κατά το χρόνο της σταδιακής αποδυνάμωσης του ευρώ έναντι του ελβετικού φράγκου. Δυστυχώς όμως οι τράπεζες αποδεδειγμένα δεν ανταποκρίθηκαν στην υποχρέωσή τους για υπεύθυνο δανεισμό. Επισημαίνεται ότι η έλλειψη ενημέρωσης για τον συναλλαγματικό κίνδυνο εκ μέρους των τραπεζών δεν μπορεί να αναπληρωθεί από το δανειολήπτη, καθόσον αυτός, ακόμα και οικονομολόγος να είναι, δεν διαθέτει την ειδική τεχνογνωσία επί του αντικειμένου ώστε να αντιληφθεί πλήρως την μεταβλητότητα αυτού του είδους των συναλλαγών και το υψηλό ρίσκο που αναλαμβάνει με τη λήψη ενός τέτοιου δανείου.
Έτσι όταν ο συναλλαγματικός κίνδυνος (ραγδαία μεταβολή της ισοτιμίας μεταξύ ευρώ και ελβετικού φράγκου) πραγματώθηκε, αυτός έπληξε αποκλειστικά και μόνο τους δανειολήπτες. Αντίστοιχα, από την πρακτική της ελλιπούς ενημέρωσης και προστασίας των καταναλωτών, οι τράπεζες αποκομίζουν μεγάλο κέρδος, αφού καρπώνονται σήμερα τη διαφορά μεταξύ της ισοτιμίας με την οποία οι δανειολήπτες υποχρεώνονται να αποπληρώνουν τα δάνειά τους και της ισοτιμίας με την οποία οι ίδιες «κλείδωσαν» (με πιστωτικά παράγωγα ή ασφάλιση) το ποσό αυτών των δανείων κατά το χρόνο εκταμίευσής τους. Επιπρόσθετα, οι τράπεζες εξακολουθούν να καρπώνονται την προμήθεια αγοράς του ελβετικού φράγκου σε κάθε μηνιαία καταβολή αποπληρωμής του δανείου εις βάρος του δανειολήπτη.
Η υπόθεση αυτή αναδεικνύει τις ευθύνες των ελληνικών τραπεζών που, προωθώντας το συγκεκριμένο επενδυτικό προϊόν στους πελάτες τους με ελλιπή προσυμβατική ενημέρωση και χωρίς να προβλέπουν κάποιο ασφαλιστικό αντιστάθμισμα συναλλαγματικού κινδύνου, προκάλεσαν ένα οξύ κοινωνικό πρόβλημα. Προς το παρόν, κι ενώ τα πιστωτικά ιδρύματα εξακολουθούν να μη συμμορφώνονται στο υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο και παράλληλα πληθαίνουν οι αντιδράσεις τόσο των Ευρωπαίων πολιτικών όσο και των οργανώσεων καταναλωτών στις μεθοδεύσεις των τραπεζιτών, η πολιτεία επιλέγει το δρόμο της «εκκωφαντικής σιωπής». Αντίθετα, η oυγγρική κυβέρνηση επέλεξε τη νομοθετική ρύθμιση για να αντιμετωπίσει το ίδιο ακριβώς πρόβλημα.
Μολονότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα οι τράπεζες δεν έχουν δώσει δείγματα πρόθεσης συνεργασίας με τους δανειολήπτες, απαιτούν από αυτούς να είναι ενήμεροι ως προς την καταβολή των δόσεών τους.
Ως εκ τούτου μοναδικός δρόμος και μέσο προστασίας των δανειοληπτών - καταναλωτών σήμερα απομένει η προσφυγή στα δικαστήρια, καθόσον η αναφερόμενη ανωτέρω πρακτική των τραπεζών είναι αμφισβητούμενης νομιμότητας. Οι δανειολήπτες μπορούν να ζητήσουν με αγωγή την επαναφορά του δανείου τους στην αρχική ισοτιμία, και την απάλειψη των καταχρηστικών όρων της δανειακής σύμβασής τους. Τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση αυτή είναι άκρως ενθαρρυντικά.
Πηγή:www.capital.gr του γιώργου Δαλιάνη
Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014
Είχαν πάρει στεγαστικά δάνεια σε ελβετικό φράγκο - Εισήγηση της γενικής εισαγγελέως στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
Εγκλωβισμένοι σε στεγαστικά δάνεια που πήραν σε ελβετικό φράγκο και γιεν βρίσκονται 70 χιλιάδες Έλληνες, που όμως αρχίζουν να βλέπουν κάποιο διέξοδο στο πρόβλημά τους. Την περίοδο 2006-2009 επέλεξαν τα ξένα νομίσματα για να χρηματοδοτήσουν την αγορά στέγης, όμως στην συνέχεια βρέθηκαν δέσμιοι της υψηλής ισοτιμίας έναντι του ευρώ, με αποτέλεσμα το χρέος τους να αυξάνεται παρά την καταβολή των δόσεων. Οι δανειολήπτες είχαν προτιμήσει τότε το ελβετικό φράγκο και το γιεν λόγω της ευνοϊκής ισοτιμίας και του χαμηλού επιτοκίου που δεν ξεπερνούσε το 2%, την στιγμή που τα δάνεια σε ευρώ είχαν επιτόκιο της τάξης του 4,5%. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν υπάρξει παράπονα, αλλά και καταγγελίες δανειοληπτών στον Τραπεζικό Μεσολαβητή και τις καταναλωτικές οργανώσεις, ότι ενώ ενημερώθηκαν από τους υπαλλήλους των τραπεζών διεξοδικά για τα οφέλη του χαμηλού επιτοκίου, δεν υπήρξε η ανάλογη ενημέρωση για τον «ενδεχόμενο κίνδυνο από την ισχυροποίηση του ελβετικού και του ιαπωνικού νομίσματος».
Το σκηνικό αυτό αναμένεται πολυ σύντομα να αλλάξει και θα έχουν την δυνατότητα να προσφύγουν για δικαίωση στα εθνικά δικαστήρια. Αυτό θα συμβεί υπό την προϋπόθεση ότι μέσα στις επόμενες εβδομάδες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα εισακούσει χθεσινή εισήγηση του γενικού εισαγγελέα προς αυτήν την κατεύθυνση. Σύμφωνα με την κοινοτική οδηγία, όπως αναφέρει ο Ελεύθερος Τύπος, οι καταναλωτές δεν δεσμεύονται από τις καταχρηστικές ρήτρες που περιλαμβάνονται σε σύμβαση συναφθείσα με επαγγελματία.
Η γενική εισαγγελέας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου εκτίμησε χθες ότι η ρήτρα για την συναλλαγματική ισοτιμία αποτελεί μέρος της κύριας σύμβασης και πως χωρίς αυτήν θα ήταν αδύνατη η σύναψη του δανείου. Ωστόσο στο ερώτημα αν οι ρήτρες αυτές έχουν διατυπωθεί κατά τρόπο σαφή και κατανοητό, η γενική εισαγγελέας εκτιμά ότι η εξέταση του κριτηρίου αυτού δεν θα έπρεπε να περιορίζεται στην αμιγώς γραμματική πτυχή του. Όπως τονίζει, ο σαφής και κατανοητός χαρακτήρας συμβατικής ρήτρας πρέπει να παρέχει στον καταναλωτή τις πληροφορίες βάσει των οποίων θα είναι σε θέση να σταθμίσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της σύναψης της δεδομένης σύμβασης, καθώς και τους κινδύνους που η συγκεκριμένη πράξη εμπερικλείει.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα εκδώσει την τελική του απόφαση μέσα στις επόμενες εβδομάδες, ενώ κατά κανόνα εισακούει την εισήγηση του εγνεικού εισαγγελέα.
Πηγή :
http://www.protothema.gr/economy/article/352980/elpida-gia-meiosi-dosis-se-70-hiliades-ellines-daneioliptes/
Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014
Πως θα προστατευτουν οσοι δανειζονται σε ελβετικο φραγκο
Από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή φαίνεται να φτάνει τελικώς η πρόταση για την προστασία των δανειοληπτών, τόσο των Ελλήνων όσο και των υπόλοιπων Ευρωπαίων, που επιλέγουν να δανειστούν σε ξένο νόμισμα. Με κοινοτική οδηγία θεσπίζεται νέο πλαίσιο προστασίας χωρίς όμως να είναι ξεκάθαρο ακόμη αν θα συμπεριλάβει και αυτούς που ήδη έχουν πέσει στην παγίδα του ελβετικού νομίσματος
Το Ecofin χθες συμφώνησε να τεθεί σε εφαρμογή από το 2016, νέα κοινοτική οδηγία που «θωρακίζει» τα δικαιώματα των Ευρωπαίων δανειοληπτών, βάζει «φραγή» στις παραπλανητικές διαφημίσεις και θέτει κανόνες στην αναλυτική πληροφόρηση τους, ώστε να είναι καλύτερα ενημερωμένοι σχετικά με το πραγματικό κόστος που ενέχει μια υποθήκη.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον όμως είναι και ότι δημιουργεί ένα πλαίσιο προστασίας για τους Ευρωπαίους που έχουν ενυπόθηκα δάνεια σε ξένο νόμισμα, καθώς θα πρέπει να προβλέπεται η αλλαγή νομίσματος, βάσει της ισοτιμίας που θα ορίζεται στην σύμβαση του δανείου.
Μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα ήταν χιλιάδες οι δανειολήπτες που την «πάτησαν» στα μέσα της δεκαετίας του 1990 με τα δάνεια σε γιέν και στις μέρες μας με τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο.
Οι Ευρωπαίοι υπουργοί αρχικά διαπίστωσαν πως παρά το σημαντικό μέγεθος της αγοράς ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων στην Ε.Ε. ( που ισοδυναμεί με το 50 % του ευρωπαϊκού ΑΕΠ) δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο της Ε.Ε. σχετικά με ενυπόθηκα δάνεια και η αγορά παραμένει ιδιαίτερα κατακερματισμένη. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, φαίνεται ότι η ανεύθυνη συμπεριφορά ορισμένων παραγόντων της αγοράς συνέβαλαν στην υπερβολική αύξηση των ενυπόθηκων δανείων στην ευρωπαϊκή επικράτεια.
Στόχος της νέας Οδηγίας είναι η δημιουργία μιας υπεύθυνης, αποτελεσματικής, υγιούς και ανταγωνιστικής πανευρωπαϊκής αγοράς, που να λειτουργεί προς όφελος των καταναλωτών.
Βασική επιδίωξη είναι η εξασφάλιση ότι όλοι οι καταναλωτές, που παίρνουν ένα στεγαστικό δάνειο, να είναι κατάλληλα ενημερωμένοι σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους και παράλληλα οι φορείς με τους οποίους συναλλάσσονται να ενεργούν με επαγγελματισμό και υπευθυνότητα.
Η οδηγία καλύπτει όλα τα δάνεια που αφορούν αγορά σπιτιού, καθώς και ορισμένα δάνεια για την ανακαίνιση ενός σπιτιού. Καλύπτει, επίσης, όλα τα δάνεια που είναι εγγυημένα με υποθήκη ή άλλη παρόμοια εγγύηση.
Η οδηγία μεταξύ άλλων:
- -θεσπίζει ορισμένες απαιτήσεις για τη διαφήμιση των ενυπόθηκων δανείων, για παράδειγμα αναφορές που μπορεί να δημιουργήσουν ψευδείς προσδοκίες στον καταναλωτή σχετικά με τη διαθεσιμότητα ή το κόστος της πίστωσης θα απαγορεύονται.
- -διασφαλίζει ότι όλοι οι φορείς, που εμπλέκονται στη χορήγηση ενυπόθηκων δανείων για τους καταναλωτές, εποπτεύονται επαρκώς.
- Οι φορείς χορήγησης πιστώσεων (τράπεζες κατά κύριο λόγο) θα πρέπει:
- -Να παρέχουν γενικές πληροφορίες διαθέσιμες ανά πάσα στιγμή σχετικά με το εύρος των πιστωτικών προϊόντων που προσφέρουν.
- -Να παρέχουν εξατομικευμένες πληροφορίες στον καταναλωτή μέσω ενός Τυποποιημένου Ευρωπαϊκού Δελτίο Πληροφοριών. Αυτό θα επιτρέψει στους καταναλωτές να συγκρίνουν τους όρους ενυπόθηκων δανείων από διαφορετικούς παρόχους.
- -Να παρέχουν επαρκείς εξηγήσεις στον καταναλωτή σχετικά με τις προτεινόμενες συμβάσεις πίστωσης και να πληρούν ορισμένες προδιαγραφές για τον τρόπο παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών.
- -Να αξιολογήσουν τη δυνατότητα εξόφλησης του δανείου από τον καταναλωτή.
Οι δανειολήπτες θα:
- -επωφελούνται από τις επιπλέον πληροφορίες σε όλα τα στάδια της διαδικασίας που θα τους επιτρέπει να λαμβάνουν τις σωστές αποφάσεις.
- -επωφελούνται από ένα εναρμονισμένο τρόπο υπολογισμού συνολικού ετήσιου πραγματικού επιτοκίου (ΣΕΠΕ), το οποίο θα διευκολύνει τη συγκρισιμότητα των στοιχείων της διαφήμισης και της προσυμβατικής ενημέρωσης.
- -έχουν την υποχρέωση να παρέχουν τις απαραίτητες πληροφορίες για να καταστεί δυνατή η εκτίμηση της ικανότητας εξόφλησης του δανείου.
- -έχουν το δικαίωμα, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να αποπληρώσουν το δάνειό τους, πριν από τη λήξη της σύμβασης πίστωσης.
Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014
Κερδοσκοπικά παιχνίδια με το ελβετικό φράγκο ; το νέο επενδυτικό εργαλείο
Συνωστισμός επενδυτικών κεφαλαίων σε συναλλαγές με χρηματοδότηση σε ελβετικό φράγκο και τοποθέτηση σε άλλες οικονομίες με νομίσματα που έχουν υψηλότερα επιτόκια καταγράφεται τις πρώτες εβδομάδες του 2014. Το carry trade, όπως ονομάζεται η επενδυτική στρατηγική αποκομιδής υπεραξιών από την διαφορά μεταξύ του επιτοκίου δανεισμού και της απόδοσης της επένδυσης με βάση το ελβετικό φράγκο έχει ήδη δώσει κέρδη μεγαλύτερα του 3,5% μόλις στο πρώτο 20ημερο του Ιανουαρίου.
Και αυτό διότι, εκτός των χαμηλών επιτοκίων δανεισμού σε ελβετικό φράγκο, οι συγκλίνουσες απόψεις των αναλυτών παγκοσμίως "δείχνουν" προς διολίσθηση του φράγκου έναντι του δολαρίου, Ο μέσος όρος των προβλέψεων σαράντα επενδυτικών οίκων για την ισοτιμία ελβετικού φράγκου δολαρίου σε δημοσκόπησης που έτρεξε το Bloomberg μιλά για πτώση της τάξης του 7% φέτος. Κάτι που εφόσον επαληθευτεί θα σημάνει και επιπλέον κέρδος για τους επενδυτές που δανείστηκαν σε ελβετικό φράγκο και θα αποπληρώσουν την οφειλή τους φθηνότερα.
Η μέση πρόβλεψη για την ισοτιμία με το αμερικανικό νόμισμα βρίσκεται στα 98 σεντίμ (0,98 φράγκα) ανά δολάριο σε ορίζοντα 12μηνου από 89 σεντίμ την Παρασκευή. Έναντι του ευρώ αναμένεται να διαμορφωθεί βραχυπρόθεσμα στα επίπεδα του 1,26 φράγκα ανά ευρώ σύμφωνα με την Barclays. Το φράγκο θεωρείται υπερτιμημένο εκτιμούν οίκοι όπως η Citigroup -που είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παίκτης στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος σε όρους αξίας συναλλαγών που εκτελεί- και συγκεκριμένα κατά 35% έναντι του δολαρίου σε ορούς ισοδυνάμου αγοραστικής αξίας (στοιχεία ΟΟΣΑ) με βάση τα θεμελιώδη της οικονομίας.
Επιπλέον η SNB , η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας έχει εδώ και καιρό διατρανώσει την αποφασιστικότητα της να μην αφήσει το νόμισμά της να ανατιμηθεί άλλο καθώς υπονομεύεται η ανταγωνστικότητα της οικονομίας της. Έχει, μάλιστα, παρέμβει στα αγορές για να το επιτύχει πουλώντας φράγκα όταν σε περιόδους αστάθειας οι εισροές κεφαλαίων στην Ελβετία κλιμακώνονται. Το βασικό επιτόκιο της SNB είναι καθορισμένο στο 0 με 0,25%. Υπό αυτό το κριτήριο τόσο το δολάριο όσο και το ιαπωνικό γεν χρησιμοποιούνται επίσης ευρέως ως χρηματοδοτικά εργαλεία για carry trades.Σε αυτό το περιβάλλον άλλοι οίκοι όπως η Credit Agricole προτείνουν πωλήσεις φράγκου και αγορές άλλων νομισμάτων κάτι πο οδηγεί σε κλιμάκωση των short θέσεων στο ελβετικό νόμισμα.
Τα carry trades αποτελούν μία από τις πιο ενδιαφέρουσες επιλογές για πολλούς αλλά διαβασμένους επενδυτές εμπεριέχουν όμως υψηλό ρίσκο. Πρόκειται για μια επενδυση που είναι γνωστή ως carry trade επειδή «μεταφέρει» κεφάλαια που έχει δανειστεί ο επενδυτής φθηνά (πχ σε ελβετικό φράγκο ή δολάριο) στην την αγορά άλλων αξιών με υψηλότερη απόδοση. Το κέρδος προκύπτει από την διαφορά του κόστους δανεισμού και της απόδοσης του χρεογράφου το οποίο θα αγοραστεί. Ενίοτε προκύπτει και από την ανατίμηση του ξένου νομίσματος σημείο στο οποίο όμως ενυπάρχει και ο κίνδυνος για το αντίστροφο. Την υποαξία δηλαδή από μια διολίσθηση του νομίσματος στο οποίο είναι αποτιμημένη η αξία.
Και αυτό διότι, εκτός των χαμηλών επιτοκίων δανεισμού σε ελβετικό φράγκο, οι συγκλίνουσες απόψεις των αναλυτών παγκοσμίως "δείχνουν" προς διολίσθηση του φράγκου έναντι του δολαρίου, Ο μέσος όρος των προβλέψεων σαράντα επενδυτικών οίκων για την ισοτιμία ελβετικού φράγκου δολαρίου σε δημοσκόπησης που έτρεξε το Bloomberg μιλά για πτώση της τάξης του 7% φέτος. Κάτι που εφόσον επαληθευτεί θα σημάνει και επιπλέον κέρδος για τους επενδυτές που δανείστηκαν σε ελβετικό φράγκο και θα αποπληρώσουν την οφειλή τους φθηνότερα.
Η μέση πρόβλεψη για την ισοτιμία με το αμερικανικό νόμισμα βρίσκεται στα 98 σεντίμ (0,98 φράγκα) ανά δολάριο σε ορίζοντα 12μηνου από 89 σεντίμ την Παρασκευή. Έναντι του ευρώ αναμένεται να διαμορφωθεί βραχυπρόθεσμα στα επίπεδα του 1,26 φράγκα ανά ευρώ σύμφωνα με την Barclays. Το φράγκο θεωρείται υπερτιμημένο εκτιμούν οίκοι όπως η Citigroup -που είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παίκτης στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος σε όρους αξίας συναλλαγών που εκτελεί- και συγκεκριμένα κατά 35% έναντι του δολαρίου σε ορούς ισοδυνάμου αγοραστικής αξίας (στοιχεία ΟΟΣΑ) με βάση τα θεμελιώδη της οικονομίας.
Επιπλέον η SNB , η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας έχει εδώ και καιρό διατρανώσει την αποφασιστικότητα της να μην αφήσει το νόμισμά της να ανατιμηθεί άλλο καθώς υπονομεύεται η ανταγωνστικότητα της οικονομίας της. Έχει, μάλιστα, παρέμβει στα αγορές για να το επιτύχει πουλώντας φράγκα όταν σε περιόδους αστάθειας οι εισροές κεφαλαίων στην Ελβετία κλιμακώνονται. Το βασικό επιτόκιο της SNB είναι καθορισμένο στο 0 με 0,25%. Υπό αυτό το κριτήριο τόσο το δολάριο όσο και το ιαπωνικό γεν χρησιμοποιούνται επίσης ευρέως ως χρηματοδοτικά εργαλεία για carry trades.Σε αυτό το περιβάλλον άλλοι οίκοι όπως η Credit Agricole προτείνουν πωλήσεις φράγκου και αγορές άλλων νομισμάτων κάτι πο οδηγεί σε κλιμάκωση των short θέσεων στο ελβετικό νόμισμα.
Τα carry trades αποτελούν μία από τις πιο ενδιαφέρουσες επιλογές για πολλούς αλλά διαβασμένους επενδυτές εμπεριέχουν όμως υψηλό ρίσκο. Πρόκειται για μια επενδυση που είναι γνωστή ως carry trade επειδή «μεταφέρει» κεφάλαια που έχει δανειστεί ο επενδυτής φθηνά (πχ σε ελβετικό φράγκο ή δολάριο) στην την αγορά άλλων αξιών με υψηλότερη απόδοση. Το κέρδος προκύπτει από την διαφορά του κόστους δανεισμού και της απόδοσης του χρεογράφου το οποίο θα αγοραστεί. Ενίοτε προκύπτει και από την ανατίμηση του ξένου νομίσματος σημείο στο οποίο όμως ενυπάρχει και ο κίνδυνος για το αντίστροφο. Την υποαξία δηλαδή από μια διολίσθηση του νομίσματος στο οποίο είναι αποτιμημένη η αξία.
Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013
ΔΑΝΕΙΑ – ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ: Η λύση για να γλυτώσετε – 70.000 δανειολήπτες πληρώνουν 5 χρόνια και το χρέος αυξάνεται!
Τα δάνεια αυτά εκταμιεύθηκαν από το 2006 μέχρι και το τέλος του 2009. Οι δανειολήπτες τα προτίμησαν λόγω της ευνοϊκής ισοτιμίας και του χαμηλού επιτοκίου, που δεν ξεπερνούσε το 2%, όταν τα δάνεια σε ευρώ είχαν επιτόκιο της τάξης του 4,5%. Για παράδειγμα ένα δάνειο ύψους 500.000 ελβετικών φράγκων το 2009 με την ισοτιμία ευρώ/ελβετικό στο 1,48 ήταν 338.000 ευρώ. (Η ισοτιμία είχε φτάσει και το 1,55). Σήμερα το ίδιο δάνειο αν και πληρώνεται επί 5 χρόνια είναι 750.000 ελβετικά, διότι στο μεταξύ η ισοτιμία διαμορφώθηκε και κάτω από το 1,15, μπήκε πλαφόν στο 1,20 και ανεβοκατεβαίνει εδώ και ένα χρόνο σε αυτά τα επίπεδα.
Το αποτέλεσμα είναι να πληρώνουν πολύ μεγαλύτερες δόσεις και το χειρότερο το χρέος τους αντί να έχει μειωθεί, όπως θα συνέβαινε αν το δάνειο ήταν σε ευρώ να έχει αυξηθεί.
Διότι στο μεταξύ –λόγω κρίσης- τα επιτόκια του ευρώ ακολούθησαν έντονα πτωτική πορεία στο ιστορικό χαμηλό του 0,25%.
Δανειολήπτες με καταγγελίες τους, προς τον Τραπεζικό Μεσολαβητή και τις καταναλωτικές οργανώσεις αναφέρουν ότι ενώ ενημερώθηκαν από τους υπαλλήλους των τραπεζών διεξοδικά για τα οφέλη του χαμηλού επιτοκίου, δεν υπήρξε η ανάλογη ενημέρωση «αλλά και ο ενδεχόμενος κίνδυνος από την ισχυροποίηση του ελβετικού νομίσματος».
Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις δανειοληπτών που ζήτησαν την αλλαγή του δανείου από ελβετικό σε ευρώ με μερικό «κούρεμα» στο επιπλέον ποσό που προκύπτει από τη διαφορά της ισοτιμίας, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Πολλά από αυτά τα δάνεια έχουν «κοκκινίσει» και πολύ περισσότερα βρίσκονται σε καθυστέρηση 60 ημερών. Ενώ στις περιπτώσεις που οι δανειολήπτες ζητούν αναλυτική ενημέρωση για να υπαχθούν στο νόμο Κατσέλη, οι τράπεζες δίνουν το ιστορικό του δανείου, μόνο με εισαγγελική παραγγελία.
Για τα τραπεζικά στελέχη τα δάνεια σε ελβετικό είναι «γκρίζα ζώνη» και αποφεύγουν να τοποθετηθούν. Σημειώνουν πως η ενημέρωση ήταν σαφής, ωστόσο παραδέχονται πως το ρίσκο ήταν υψηλό και για τις δύο πλευρές.
Εκείνο που δεν λένε είναι ότι οι τράπεζες, έχουν τη δυνατότητα να ελαχιστοποιήσουν το ρίσκο καθώς επενδύουν σε διαφορετικά νομίσματα, αντισταθμίζοντας απώλειες και κέρδη.
H διέξοδος
Η μόνη διέξοδος σήμερα για τους δανειολήπτες αυτούς και εφόσον το δάνειο τυπικά εξυπηρετείται (βρίσκεται σε καθυστέρηση μέχρι 2 μήνες), είναι να προσφύγουν στο Ειρηνοδικείο καταθέτοντας αίτηση για επαναφορά του δανείου στην αρχική ισοτιμία. Αν το δάνειο βρίσκεται σε καθυστέρηση άνω των 180 ημερών και τράπεζα έχει εκδώσει διαταγή πληρωμής για ληξιπρόθεσμες οφειλές, και η διαταγή αυτή έχει εκδοθεί με την τρέχουσα ισοτιμία, τότε ο δανειολήπτης μπορεί να ασκήσει ανακοπή και να ζητήσει την ακύρωση της διαταγής πληρωμής (σύμφωνα με διάταξη του άρθρου 2 νόμου για “δίκαιη” δίκη – ν. 4055/2012, που παράγει ληστρικούς τόκους).
Πηγή: eisodima.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)