Έπειτα από τη δημοσίευση της αρχικής κατάστασης επιτυχόντων με μόλις 132 ονόματα, οριστικοποιήθηκε και η αρχικά προσωρινή κατάσταση επιτυχόντων στις εξετάσεις χορήγησης άδειας διενέργειας ενεργειακών επιθεωρήσεων κτιρίων (εξετασθέντες από 01/09/2014 έως 12/12/2014).Με τη σημερινή δημοσίευση, επιβεβαιώθηκε πως οι επιτυχόντες της νέας λίστας είναι μόλις 30, γεγονός που τον προηγούμενο Δεκέμβρη οδήγησε τον πρώην αναπληρωτή Υπουργό κ. Ταγαρά σε κατάθεση τροπολογίας στην οποία δόθηκε εξάμηνη παράταση στο προσωρινό μητρώο ενεργειακών επιθεωρητών.

Δείτε εδώ τα ονόματα της οριστικής λίστας επιτυχόντων.

Παράνομη η μαζική παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας στους δήμους

Παράνομη κρίνει το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ την απευθείας και μαζική παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας για εκμετάλλευση στους δήμους. Συγκεκριμένα με απόφασή του (αριθμός 646/2015) κρίνει παράνομη και ακυρώνει τη με αριθ. 1038460/2439/Β0010/15.4.2009 Κοινή Απόφαση των υφυπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών περί απευθείας παραχώρησης έναντι ανταλλάγματος του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών στους ΟΤΑ α” βαθμού. Αν και η αίτηση ακύρωσης είχε κατατεθεί από το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών το 2009, το Δικαστήριο δέχτηκε να συνεχιστεί η δίκη δεδομένου ότι η προσβαλλόμενη ΚΥΑ είχε αντικατασταθεί με όμοιες και νεώτερες το 2013 και το 2014.

Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, στα κοινόχρηστα πράγματα περιλαμβάνονται ο αιγιαλός και η παραλία, τα οποία ανήκουν στη δημόσια κτήση και προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, ο οποίος συνίσταται στην κοινοχρησία τους. Σε συνδυασμό δε με τις διατάξεις του Ν. 2971/2001 για την προστασία του οικοσυστήματος των παράκτιων ζωνών, η παραχώρηση δικαιωμάτων απλής χρήσης στους ΟΤΑ επιτρέπεται για την άσκηση δραστηριοτήτων οι οποίες είναι ήπιες και συμβατές με τον προορισμό τους ως κοινόχρηστων μόνο κατά περίπτωση και μεμονωμένα και αφού προηγηθεί λεπτομερής και εξατομικευμένη κρίση της διοίκησης.

Η ΚΥΑ, σύμφωνα με το δικαστήριο κρίνεται παράνομη για δύο λόγους:

Ο πρώτος αφορά «τη συλλήβδην παραχώρηση με την προσβαλλόμενη ΚΥΑ του συνόλου των αιγιαλών της χώρας στους πρωτοβάθμιους ΟΤΑ που βρίσκεται εκτός των ορίων της εξουσιοδοτήσεως της παρ. 5 του άρθρου 13 του Ν. 2971/2001. Παράλληλα, λόγω της μεγάλης σημασίας του παράκτιου χώρου ως στοιχείου του φυσικού περιβάλλοντος, κατά τον παραπάνω νόμο η αρμοδιότητα παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας ανήκει και στον υπουργό Περιβάλλοντος, από κοινού με τους υπουργούς Οικονομικών και Εσωτερικών.

Ο δεύτερος συνδέεται με την παραχώρηση της εκμετάλλευσης από τους ΟΤΑ σε τρίτους. Όπως τεκμηριώνεται στην απόφαση, «η έγκριση των υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών για την περαιτέρω μεταβίβαση σε τρίτους του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας εκ μέρους των ΟΤΑ ως παραχωρησιούχων χορηγείται κατά περίπτωση, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του νομοθέτη για την προστασία των παράκτιων οικοσυστημάτων που κινδυνεύουν από την υπερεκμετάλλευση και να διαφυλαχθεί η κοινοχρησία τους, δεδομένου άλλωστε πως δεν νοείται συλλήβδην εκ των προτέρων έγκριση εκ μέρους των αρμοδίων υπουργών μεταβιβάσεων που θα χωρίσουν μελλοντικά. Τούτο διότι αφενός έτσι απεμπολούν την αρμοδιότητα ασκήσεως εποπτείας επί των πράξεων των ΟΤΑ, ενώ ταυτόχρονα θέτουν σε διακινδύνευση τα παράκτια οικοσυστήματα.

Συνεπώς, η διάταξη του άρθρου 8 της προσβαλλόμενης ΚΥΑ, με την οποία εγκρίνεται η περαιτέρω μεταβίβαση του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας από τους ΟΤΑ α” βαθμού προς τρίτους, είναι εκτός των ορίων της εξουσιοδοτήσεως του άρθρου 15 παρ. 3 του Ν. 2971/2001».

Η υπόθεση, λόγω της σπουδαιότητας, παραπέμπεται στην επταμελή σύνθεση του τμήματος και θα δικαστεί στις 3 Ιουνίου.

Με μαστίγιο και καρότο πιέζει η Ε.Ε. για το Κτηματολόγιο

Από το μανίκι μάς τραβά η Ευρώπη για να ολοκληρώσουμε το Κτηματολόγιο. Από το 2000 μέχρι και σήμερα, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έχουν διαθέσει 500 εκατ. ευρώ σε σύνολο περίπου 1 δισ. ευρώ που ξοδεύτηκαν για τον συγκεκριμένο σκοπό και η Ελλάδα έχει ολοκληρώσει μόλις το 21% του συνόλου της χαρτογράφησης. Τώρα το ελληνικό κράτος ζητεί άλλα 200 εκατ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ενωση, προκειμένου να ολοκληρώσει το 100% του έργου. Ο φάκελος μεγάλου έργου έχει ήδη κατατεθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Γενική Διεύθυνση Περιφερειακής Πολιτικής), όπου ζητούμε επιπλέον 200 εκατ. ευρώ. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ωστόσο δυσπιστούν για τις προθέσεις μας.

Σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε (16/3/2015) στις Βρυξέλλες συζητήθηκαν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύνταξη του Κτηματολογίου, με την ευρωπαϊκή πλευρά να τονίζει ότι η χώρα δεν έχει μια σαφή δέσμευση προς αυτή την κατεύθυνση. Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρά το γεγονός ότι δεν θα έπρεπε να κάνει, συζητεί την επιλεξιμότητα ορισμένων δαπανών του έργου. Η ίδια στήριξε από τα πρώτα βήματα τη δημιουργία των υποδομών του Κτηματολογίου, αλλά και κάποιες υπηρεσίες του, και πλέον θα έπρεπε η χώρα να έχει φροντίσει για τις λεπτομέρειες της ολοκλήρωσής του. Αντίθετα μέχρι τώρα έχει δαπανηθεί πάνω από το 50% της προϋπολογιζόμενης δαπάνης 1,7 δισ. ευρώ για να καταγραφεί μόλις το 21% των τίτλων ιδιοκτησίας, σε ένα σύνολο 38 εκατ. τίτλων.

Ως συνέπεια, η Γ.Δ. Περιφερειακής Πολιτικής (DG Regio) έχει ζητήσει από την κυβέρνηση σαφείς δεσμεύσεις για την ολοκλήρωση του έργου. Κυρίως ζητεί μια στρατηγική με κοστολογημένες δράσεις, οι οποίες αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν από ελληνικής πλευράς, παρά το γεγονός ότι η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου στην Ελλάδα μέχρι το 2020, για περίπου 5 χρόνια, αποτελούσε μνημονιακή δέσμευση. Τώρα, μετά τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου, η κατάσταση έχει περιπλεχθεί περισσότερο, δεδομένου ότι την εξουσία έχει αναλάβει μια κυβέρνηση που δεν αναγνωρίζει μνημόνια. Επιπλέον η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητεί τη σαφή δέσμευση του υπουργείου Οικονομικών στη χρηματοδότηση της ολοκλήρωσης του έργου.

«Εξασφαλίστε τη χρηματοδότηση και τη βιωσιμότητα ολοκλήρου του έργου. Οι οικονομικοί πόροι πρέπει να προγραμματισθούν και να γίνουν διαθέσιμοι και οι χρηματοδοτικές ροές να υιοθετηθούν από το υπουργείο Οικονομικών», παροτρύνει η επικεφαλής της Γ.Δ. Περιφερειακής Πολιτικής, Σαβίν Μπουρντί, σε επιστολή της προς τον αρμόδιο γ.γ. του υπουργείου Περιβάλλοντος. Η ίδια επίσης ρίχνει και το «καρότο» μπας και φιλοτιμηθεί η χώρα να αναλάβει σοβαρά την υλοποίηση του έργου με την επιλεξιμότητα κάποιων δαπανών. «Οι υπηρεσίες της Επιτροπής θα δώσουν απάντηση στις ελληνικές αρχές, πρώτον, αν ένα τέτοιου είδους συμβόλαιο υποστήριξης είναι επιλέξιμο για δύο προγραμματικές περιόδους και, δεύτερον, αν θα υπάρχουν εμπόδια που προέρχονται από τους κανόνες phasing (έργα που εκτείνονται σε δύο προγραμματικές περιόδους)». Πρακτικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μας λέει, «παρουσιάστε μας εσείς ένα βιώσιμο έργο κι εμείς, εδώ είμαστε...».

Κεραμεικός: Το πάρκινγκ των 15 εκατομμυρίων

Υπό κανονικές συνθήκες, η έναρξη λειτουργίας ενός χώρου στάθμευσης δεν αποτελεί σημαντική είδηση. Η περίπτωση όμως του πάρκινγκ της εταιρείας Αττικό Μετρό στον Κεραμεικό είναι μοναδική. Το πάρκινγκ κατασκευάστηκε στον χώρο όπου αρχικά επρόκειτο να γίνει ο σταθμός μετρό του Κεραμεικού, που «μετακινήθηκε» κατά 300 μέτρα εξαιτίας των αρχαιολογικών ευρημάτων. Και πέρασε από «σαράντα κύματα» μέχρι να κατασκευαστεί και να λειτουργήσει.

Ο νέος χώρος στάθμευσης του μετρό, στη συμβολή της οδού Πειραιώς με την Ιερά Οδό, ξεκίνησε να λειτουργεί στις αρχές Μαρτίου. Διαθέτει πέντε υπόγεια επίπεδα, 2.500 τ.μ. το καθένα, και έχει συνολική χωρητικότητα 274 οχημάτων. Μάλιστα θα λειτουργεί σε 24ωρη βάση (μια σοφή απόφαση με δεδομένο ότι βρίσκεται σε μια περιοχή με πλούσια νυχτερινή ζωή) και με ιδιαίτερα ανταγωνιστικές τιμές: από 2 ευρώ για τους επιβάτες του μετρό (με ένδειξη εισιτηρίου) ή 3 ευρώ για τους υπόλοιπους το διάστημα 6 π.μ. με 9 μ.μ., έως 5 ευρώ για το διάστημα 9 μ.μ. - 6 π.μ. Στην επιφάνειά του δημιουργήθηκε πάρκο 9 στρεμμάτων που «επεστράφη» στον Δήμο Αθηναίων, στον οποίο ανήκε αρχικά το οικόπεδο. Ο σταθμός είναι έτοιμος εδώ και λίγα χρόνια, αλλά για άγνωστο λόγο δεν αποφασιζόταν η λειτουργία του πάρκινγκ.

Οι ανασκαφές

Η ιστορία του όμως είναι... μάλλον ασυνήθιστη. Η δημιουργία χώρου στάθμευσης προέκυψε ως... λύση ανάγκης, για να μη χαθούν ευρωπαϊκοί πόροι. Στη θέση αυτή επρόκειτο, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό (της δεκαετίας του ’80), να κατασκευαστεί ο σταθμός μετρό Κεραμεικού (αντί της σημερινής του θέσης στο Γκάζι). Οι ανασκαφές ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1992 και προέβλεπαν έρευνες μόνο στις θέσεις των σταθμών και στα φρέατα εξαερισμού, καθώς η σήραγγα διέρχεται σε βάθος 20 μέτρων, πολύ βαθύτερα από τα αρχαιολογικά στρώματα της Αθήνας. Οι αρχαιολόγοι είχαν εκφράσει πολλές αντιρρήσεις για τη θέση του σταθμού, λόγω της γειτνίασής του με τον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού.

Οι αρχαιολόγοι είχαν δίκιο. Οι ανασκαφές διήρκεσαν πέντε χρόνια και έφεραν στο φως το δυτικό άκρο του αρχαίου νεκροταφείου. Ως αποτέλεσμα, ξεκίνησε μεγάλος αγώνας για την αλλαγή χωροθέτησης του σταθμού (η υπόθεση είχε φθάσει μέχρι το Ευρωκοινοβούλιο). Το 1997 το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο έδωσε τέλος στη διαφωνία, απαγορεύοντας τη διέλευση της σήραγγας του μετρό κάτω από τον Κεραμεικό. Εν τω μεταξύ, όμως, η εταιρεία Αττικό Μετρό είχε ξεκινήσει την κατασκευή του σταθμού, έχοντας ολοκληρώσει το κέλυφος, με κόστος περίπου 5,8 εκατομμύρια ευρώ.

Διαγωνισμός το 2007

Ο σταθμός επαναχωροθετήθηκε σε απόσταση 300 μέτρων, στο Γκάζι. Παράλληλα όμως, προκειμένου να μη χαθούν τα ευρωπαϊκά κονδύλια, έπρεπε να βρεθεί μια λύση για το εγκαταλελειμμένο κέλυφος του σταθμού, η οποία να είναι σχετική με τη λειτουργία του μετρό. Τελικά επελέγη η δημιουργία υπόγειου πάρκινγκ και το 2007 προκηρύχθηκε διαγωνισμός, με προϋπολογισμό 8,3 εκατομμύρια ευρώ και ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2009.

Εν τω μεταξύ όμως, λόγω της πολύχρονης εγκατάλειψης, ο «λάκκος» είχε μετατραπεί... σε πισίνα. Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν συν τω χρόνω προβλήματα στη στατικότητα του κελύφους του σταθμού, μέσα στο οποίο θα κατασκευαζόταν το πενταώροφο υπόγειο πάρκινγκ. Ο κατασκευαστής έκανε επιπρόσθετες εργασίες, με συνέπεια ο προϋπολογισμός του έργου να ανεβεί κατά 978 χιλιάδες ευρώ. Ομως ο κατασκευαστής, εκτιμώντας ότι τα έξοδά του ήταν περισσότερα, προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, που του επιδίκασε φέτος επιπλέον 419.000 ευρώ. Επομένως, αν συνυπολογιστούν και τα 5,8 εκατομμύρια ευρώ που είχαν δαπανηθεί για την κατασκευή του κελύφους του σταθμού, το κόστος του υπόγειου χώρου στάθμευσης υπερβαίνει τα 15,8 εκατομμύρια ευρώ (όταν λ.χ. το υπόγειο πάρκινγκ στον σταθμό Συγγρού-Φιξ κόστισε 13,2 εκατ. ευρώ με τις διπλάσιες -642- θέσεις). Οταν λοιπόν αφήσετε το αυτοκίνητό σας στον συγκεκριμένο σταθμό, θυμηθείτε ότι η θέση που για λίγο καταλάβατε κόστισε στο κράτος 57.400 ευρώ...

10 εκατ. ευρώ για... πέταμα στο μετρό

Με αναλογικό και απαρχαιωμένο εξοπλισμό της Siemens, ο οποίος έχει σταματήσει να παράγεται και να συντηρείται εδώ και πολλά χρόνια, εξακολουθεί να λειτουργεί κομβικό δίκτυο επικοινωνιών του μετρό της Αθήνας, με αποτέλεσμα το σύστημα να βρίσκεται πια στα όριά του. Μάλιστα, παρ' όλο που οι εταιρείες, τόσο η ΑΜΕΛ στο παρελθόν όσο και η ΣΤΑΣΥ σήμερα, έχουν πολλές φορές ζητήσει την αντικατάστασή του με ένα σύγχρονο, ψηφιακό σύστημα, εν τούτοις η Αττικό Μετρό συνεχίζει να περιλαμβάνει το αναλογικό σύστημα της Siemens στα τεύχη δημοπράτησης του μετρό.

Eτσι η επέκταση της γραμμής 3 προς τον Πειραιά προχωρεί με ένα σύστημα επικοινωνιών που βρίσκεται λειτουργικά και τεχνικά στον 20ό αιώνα και μάλιστα κοστολογείται περί τα 10 εκατ. ευρώ. Και όλα αυτά την ώρα που με τη γραμμή 4 του μετρό, η οποία αναμένεται κάποια στιγμή να δημοπρατηθεί στο προσεχές μέλλον, όλο το εν λόγω σύστημα θα ξηλωθεί για να αντικατασταθεί με ένα σύγχρονο και ψηφιακό.

«Πουθενά στην Ευρώπη αναλογικό σύστημα»

Το σύστημα επικοινωνιών της Siemens έχει εγκατασταθεί τόσο στη γραμμή 2 όσο και στη γραμμή 3 του μετρό από την κοινοπραξία Ολυμπιακό Μετρό, η οποία κατασκεύασε το μετρό της Αθήνας και στην οποία συμμετείχε η γερμανική εταιρεία.

Το αναλογικό σύστημα αποτελείται από το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης των σταθμών του μετρό (CCTV) και το οπτικό δίκτυο μεταδόσεων (Optical Transmission Network) που μέσω καλωδίου μεταφέρει και διοχετεύει την πληροφορία, ενώ υποστηρίζει τα συστήματα τηλεφώνων, πυρασφάλειας κ.τ.λ. Σύμφωνα με έμπειρους σιδηροδρομικούς, κανένα μετρό πια στην Ευρώπη δεν χρησιμοποιεί αναλογικά συστήματα επικοινωνιών.

Η υπόθεση ξεκίνησε το 2006, όταν η ΑΜΕΛ ζήτησε από την Αττικό Μετρό να συμπεριλάβει ένα ψηφιακό σύστημα επικοινωνιών στα τεύχη δημοπράτησης των επεκτάσεων των γραμμών 2 και 3, καθώς είχε προηγηθεί τόσο η αναστολή παραγωγής του συστήματος από τη Siemens στα τέλη της δεκαετίας του 1990 όσο και η ειδοποίηση από τη γερμανική εταιρεία ότι έπαυε οριστικά την υποστήριξή της σε λογισμικό και ανταλλακτικά μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Η Αττικό Μετρό αγνόησε το αίτημα της ΑΜΕΛ και προχώρησε όλους τους κατοπινούς διαγωνισμούς διατηρώντας στα τεύχη δημοπράτησης το απαρχαιωμένο, αναλογικό σύστημα.

Μιλούν για ριζική αναδόμηση

Και κάπως έτσι φτάσαμε στο 2015, όπου το δίκτυο του μετρό έχει επεκταθεί σημαντικά, με αποτέλεσμα, όπως αναφέρουν στελέχη της ΣΤΑΣΥ, το αναλογικό σύστημα επικοινωνιών να έχει φτάσει στα όριά του. Μάλιστα, για να αντέξει, χρειάζεται ριζική αναδόμηση, η οποία αποτελεί μια ιδιαίτερα λεπτομερή τεχνική παρέμβαση στο καλώδιο που διασχίζει υπογείως την Αθήνα. Σημειωτέον ότι το κόστος του αναλογικού συστήματος στα τεύχη δημοπράτησης του μετρό Πειραιά ανέρχεται σε περίπου 10 εκατ. ευρώ.

Ωστόσο, προκειμένου να μη διαιωνιστεί η χρήση μιας πεπερασμένης τεχνολογίας, η ΣΤΑΣΥ επανήλθε, σύμφωνα με πληροφορίες, το φθινόπωρο του 2014 και ζήτησε από την Αττικό Μετρό να αντικαταστήσει το παλιό σύστημα με ψηφιακό στους υπό κατασκευή σταθμούς, με παράλληλη ψηφιοποίηση της υφιστάμενης υποδομής, στο πλαίσιο της εν εξελίξει σύμβασης κατασκευής. Παράλληλα ζήτησε να διατηρηθεί και το παλιό σύστημα ως backup για ώρα ανάγκης.

«Στόχος μας είναι αφενός να ξεφύγουμε από το σύστημα της Siemens, αφετέρου να περάσουμε σε ψηφιακό σύστημα, το οποίο ούτως ή άλλως θα έρθει με τη γραμμή 4 του μετρό. Για ποιον λόγο να πάρουμε άχρηστο εξοπλισμό;» σημειώνει πηγή κοντά στην υπόθεση, υπό τον όρο της ανωνυμίας.

Σύμφωνα με στελέχη της ΣΤΑΣΥ, το ψηφιακό σύστημα θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερες δυνατότητες και υψηλή ευκρίνεια μετάδοσης, κάτι που χρειάζεται η εταιρεία για λόγους ασφαλείας του μετρό.

Συγκεκριμένα, το ψηφιακό CCTV επιτρέπει άμεσο playback, κάτι που έχει πολλές φορές χρειαστεί η ΣΤΑΣΥ, ειδικά σε περιπτώσεις επιβατών που έχουν εισέλθει μέσα στις σήραγγες. «Οποτε παραβιάζουν τα διαχωριστικά και μπαίνουν μέσα στο τούνελ, η αναλογική κάμερα δεν επιτρέπει να κάνουμε rewind και να δούμε επακριβώς τη σκηνή» σημειώνουν στελέχη του μετρό και υπογραμμίζουν ότι η ψηφιακή τεχνολογία μπορεί να διευκολύνει την εταιρεία για την άμεση αντιμετώπιση πάσης φύσεως περιστατικών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κατασκευάστρια κοινοπραξία της επέκτασης της γραμμής 3 έχει παρουσιάσει μια τεχνική λύση προς αυτή την κατεύθυνση, η οποία έγινε κατ' αρχήν αποδεκτή από την Αττικό Μετρό. Ωστόσο, εδώ και μήνες η δεύτερη δεν έχει ζητήσει από τον εργολάβο να υλοποιήσει το ψηφιακό σύστημα.

Σημειωτέον ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, η αντιπροσωπεία του αναλογικού συστήματος στην Ελλάδα, το οποίο η Siemens ούτε πια παράγει ούτε συντηρεί, έχει περάσει σε πρώην υπαλλήλους της εταιρείας.

Ξενοδοχείο-ουρανοξύστης σε... χωριό

«Η μαγική συνταγή της Βαλς είναι απλή. Χίλιοι κάτοικοι, χίλια πρόβατα και χίλια κρεβάτια ξενοδοχείου. Αυτή η αναλογία είναι το μυστικό της χαλαρής ατμόσφαιρας, ενώ η διακριτικότητα είναι το παν». Με αυτά τα λόγια διαφημιζόταν το διάσημο πλέον ξενοδοχείο 7132 της Βαλς στις Ελβετικές Αλπεις (θέρετρο - σπα), όταν άνοιγε τις πύλες του το 1996, δεκαεννιά χρόνια, όμως, μετά αυτή η ισορροπία, και κυρίως η διακριτικότητα, κινδυνεύει να χαθεί.

Κι αυτό γιατί οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου Ρέμο Στόφελ και Πίους Τρούφερ σχεδιάζουν να κατασκευάσουν τη «Γυναίκα της Βαλς», ένα ξενοδοχείο ύψους 381 μέτρων, με 82 ορόφους και 107 δωμάτια, που θα γίνει και το ψηλότερο κτίριο στην Ευρώπη, ρεκόρ που τώρα κατέχει ο γυάλινος πύργος Shard στο Λονδίνο, ύψους 309,6 μέτρων.

«Μου αρέσει να ζω σε πύργο», δήλωσε ο Στόφελ, ανακοινώνοντας στα μέσα ενημέρωσης τα σχέδιά του για το ξενοδοχείο-ουρανοξύστη, η κατασκευή του οποίου θα στοιχίσει 312 εκατομμύρια δολάρια.

Αρχιτέκτονας είναι ο διεθνούς φήμης Αμερικανός Τομ Μέιν και το γραφείο του Morphosis, ο οποίος περιέγραψε το όλο εγχείρημα ως μία «μινιμαλιστική κατασκευή που θα αντανακλά το τοπίο». Δήλωσε, επίσης, ότι εφόσον το στενό κτίσμα θα είναι από γυαλί, θα μπορεί να δέσει διακριτικά στο τοπίο, καθώς θα ενσωματώνεται στην κοιλάδα και θα χάνεται στον ουρανό.

Ωστόσο, ήδη πολλοί εκφράζουν αμφιβολίες κατά πόσον ένα κτίριο 381 μέτρων θα δένει με την κοιλάδα και δεν θα μοιάζει εντελώς άσχετο με το όλο βουκολικό τοπίο, το οποίο κυριαρχείται από χαμηλά κτίσματα. «Οι ουρανοξύστες στις Αλπεις είναι ένας παραλογισμός», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Βιτόριο Λαμπουνιάνι, καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης, προσθέτοντας ότι δεν υπάρχει ανάγκη να στεγάζεις ανθρώπους σε τόσο περιορισμένο χώρο στα βουνά.

Εξάλλου, δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν επίσης για απληστία των ιδιοκτητών, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς δεν κρύβουν τις φιλοδοξίες τους: «Θέλουμε να αγγίξουμε τα αστέρια», δήλωσε σε συνέντευξή του στην ελβετική τηλεόραση ο Τρούφερ. «Θέλουμε να χτίσουμε ένα από τα πέντε καλύτερα ξενοδοχεία στον κόσμο». Στόχος τους είναι να προσελκύσουν τουρίστες κυρίως από την Ασία και τη Μέση Ανατολή, ενώ τα φτηνότερα δωμάτια θα στοιχίζουν 950 ευρώ τη βραδιά και το ακριβότερο 24.000 ευρώ τη βραδιά. Το ξενοδοχείο θα διαθέτει σπα, αίθουσα χορού, βιβλιοθήκη, εστιατόρια, καφετέριες, μπαρ στους ψηλότερους ορόφους, πισίνες και μία γκαλερί.

Το σχέδιο πρέπει να πάρει οικοδομική άδεια, όπως και τη θετική ψήφο των κατοίκων της Βαλς. «Αν πειστούν ότι αυτό το ξενοδοχείο θα τους ωφελήσει, ότι θα μπορέσει να προσελκύσει τους τουρίστες που μπορεί να "αντέξει" η κωμόπολή τους, τότε θα ψηφίσουν υπέρ», διαρρέεται από τις τοπικές αρχές. «Και πάλι, όμως, μπορεί να το απορρίψουν ως "ένα κάστρο στον... αέρα"», λένε οι ίδιες πηγές.

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Το κακό παιδί της αρχιτεκτονικής

Οταν ο Τομ Μέιν ξεκινούσε το γραφείο του το 1972, με την επωνυμία Morphosis, έγινε το «κακό παιδί της αρχιτεκτονικής» - λίγο απρόβλεπτος, δύσκολος και αιρετικός. Το πάθος και οι «αδιαπραγμάτευτες» αρχιτεκτονικές εμμονές του Μέιν δεν ήταν εύπεπτες: «Τα πρώτα 25 χρόνια δεν είχα έναν πελάτη που να μου μιλά, αφού κάναμε το κτίριό του», είχε δηλώσει, προσθέτοντας ότι μόνο στη διδασκαλία έβρισκε την απελευθέρωση από τους περιορισμούς της κατασκευής και των πελατών του.

Διαγωνισμοί

Από το 1972 διδάσκει αδιάκοπα ως συνιδρυτής της σχολής SCI-Arc. Τη δεκαετία του '90 η ύφεση είχε διώξει τους πελάτες και το γραφείο συμμετείχε σε διαγωνισμούς για μεγάλα δημόσια κτίρια σε αναζήτηση όχι μόνο διάκρισης αλλά και χρημάτων, μια και «έπρεπε να κερδίσουμε δεύτερο ή τρίτο βραβείο για να πληρώνουμε το νοίκι», σύμφωνα με τον Μέιν.

Έργο-σταθμός

Τότε ήταν που σχεδίασε το λύκειο Diamond Ranch στην Καλιφόρνια, το έργο που θεωρεί ο ίδιος σταθμό στην καριέρα του, ενώ το 2005 βραβεύτηκε με την ανώτατη αρχιτεκτονική διάκριση, το Pritzker Prize. Μέχρι τότε είχε ήδη περάσει στη μεγάλη κλίμακα κατασκευάζοντας δικαστήρια στο Ορεγκον ή το Ομοσπονδιακό Κτίριο στο Σαν Φρανσίσκο (το πρώτο φυσικά αεριζόμενο κτίριο της δυτικής ακτής των ΗΠΑ). «Με ενδιαφέρουν η καθημερινότητα, οι ιδέες, ποιος θα μείνει στο σπίτι, ποιος θα δουλέψει στο κτίριο γραφείων», συνηθίζει να συνοψίζει την αρχιτεκτονική του φιλοσοφία.

Η κυβέρνηση παγώνει το θεσμικό πλαίσιο για τις δημόσιες συμβάσεις

Στην αναστολή του νόμου 4278/14 που διέπει τις δημόσιες συμβάσεις και ανέτρεπε το θεσμικό πλαίσιο για τα δημόσια έργα αλλά και την οργάνωση του εργοληπτικού επαγγέλματος, προχωρεί το υπουργείο Οικονομίας, ενάμιση μήνα μετά την εκλογή της κυβέρνησης.

Το αρμόδιο υπουργείο δια του υπουργού κ. Γιώργου Σταθάκη αποφάσισε την αναστολή του νόμου τις προηγούμενες μέρες και αφού μεσολάβησαν οξύτατες αντιδράσεις από τον τεχνικό κόσμο την τελευταία διετία. Ο επίμαχος νόμος είχε ψηφιστεί το περασμένο καλοκαίρι αλλά εκκρεμούσαν τα προεδρικά διατάγματα με τα οποία θα εξειδικευόταν το θεσμικό πλαίσιο σε ότι αφορά το σύστημα παραγωγής και λειτουργίας των δημοσίων συμβάσεων και έργων.

Πριν από ένα μήνα με επείγον έγγραφο προς τον υπουργό κ. Γιώργο Σταθάκη και τον αναπληρωτή του κ. Χρίστο Σπίρτζη, ο ΣΑΤΕ ζητούσε την ανάκληση του νόμου έως τα τέλη του 2015, επικαλούμενος την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς και τους κινδύνους που παραμόνευαν από την εφαρμογή του. Μεταξύ των θεμάτων που οι εργολάβοι θεωρούν ότι παρέμεναν αρρύθμιστα με τον νόμο ήταν το μητρώο των εργοληπτών (ΜΕΕΠ), τα συστήματα δημοπράτησης και εκτέλεσης των έργων, οι αναλύσεις τιμών, οι επιμετρήσεις κ.α. Με αυτή την ασάφεια οι εταιρείες του κλάδου υποστήριζαν ότι από 1η Μαρτίου που έμπαινε σε εφαρμογή ο νόμος υπήρχε μεγάλος κίνδυνος για πλήρη ασυδοσία στην αγορά εξαιτίας της απουσίας των ΠΔ. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους για όσα έργα θα δημοπρατούνταν από εδώ και πέρα θα υπήρχε νομικό κενό για τις καλούμενες τάξεις, το περιεχόμενο της διακήρυξης δημοπρασίας, τα ζητούμενα δικαιολογητικά καθώς και τον τρόπο τροποποίησης της σύμβασης, με αποτέλεσμα σημαντικές καθυστερήσεις στην ανάθεση των έργων, λόγω δικαστικών προσφυγών και την καθυστέρηση υλοποίησης του Συγχρηματοδοτούμενου Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, αλλά και πιθανότητα απώλειας κονδυλίων του ΕΣΠΑ.

Ο εργοληπτικός σύνδεσμος έχει υποστηρίξει ότι με το νόμο δεν έχουν επιλυθεί σειρά προβλημάτων που θα ανακύψουν από την άμεση κατάργηση -χωρίς περίοδο προσαρμογής- από την 1/3/2015 π.χ. των άρθρων 15 (κατάργηση Πρότυπων Τευχών Διακηρύξεων), 20 (Κατάργηση Ενημερότητας Πτυχίου) 57 (Κατάργηση ΑΠΕ) και 102 (Αδυναμία αντιστοίχισης των καλούμενων τάξεων σε σχέση με τον προϋπολογισμό μελέτης του δημοπρατούμενου έργου) του Ν.3669/2008.

Οι εργολήπτες έχουν ταχθεί υπέρ της αναγκαιότητας μεταρρυθμίσεων στο θεσμικό πλαίσιο παραγωγής δημοσίων έργων απο μηδενική βάςη με στόχο την εναρμόνισή του και με τις τελευταίες Οδηγίες της Ε.Ε.

Κτηματολόγιο: Θα βλέπουμε ψηφιακά όλες τις χρήσεις γης

Στην ολοκληρωμένη και έγκαιρη πληροφόρηση όσον αφορά τις μορφές και τις μεταβολές χρήσεων γης προχωρεί η Εθνικό Κτηματολόγιο μέσω του συγχρηματοδοτούμενου προγράμματος από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος (ΕΟΠ).

Στόχος της «Εθνικό Κτηματολόγιο και Χαρτογράφηση ΑΕ» είναι η ολοκλήρωση -σε εθνικό επίπεδο- του προγράμματος «GMES/Copernicus Initial Operations (GIO) Land monitoring 2011-2013», έως τον ερχόμενο Ιούλιο.

Με το έργο, που έχει συνολικό προϋπολογισμό 218.000 ευρώ, χρηματοδοτείται κατά 87% από τον ΕΟΠ, η χώρα μας αποκτά ένα σημαντικό εργαλείο για την κατάλληλη διαχείριση του περιβάλλοντος και του φυσικού πλούτου, δηλαδή την ολοκληρωμένη και έγκαιρη πληροφόρηση σε ψηφιακή μορφή όσον αφορά τις μορφές κάλυψης/χρήσεων γης και τις μεταβολές αυτών.

Δικαιώθηκε Ροδίτης σε αντιδικία με τράπεζα

Σε ισοτιμία ευρώ με ελβετικό φράγκο όμοια με αυτήν που ίσχυε κατά την περίοδο της εκταμίευσης του δανείου του πριν από οχτώ χρόνια, θα συνεχίσει να πληρώνει τις δόσεις του, 32χρονος Ροδίτης που διαμένει στο Βέλγιο και ο οποίος προσέφυγε στη δικαιοσύνη στρεφόμενος κατά τράπεζας.

Ο δανειολήπτης ο οποίος το 2007 έλαβε δάνειο της τάξης των 180.000 ευρώ για την αποπεράτωση του ακινήτου του σε ελβετικό φράγκο, προσέφυγε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου διά της δικηγόρου του κας Κατερίνας Βολονάκη καταθέτοντας αγωγή η οποία και θα εκδικαστεί στις 22 Μαρτίου 2018. Ωστόσο ο ίδιος ζητούσε και την έκδοση προσωρινής διαταγής, προκειμένου οι δόσεις του δανείου που θα καταβάλλει μηνιαίως να μετατρέπονται από ευρώ σε ελβετικό φράγκο σύμφωνα με την ισοτιμία που ίσχυε στις 26 Φεβρουαρίου 2007, ημερομηνία εκταμίευσης των χρημάτων του δανείου και όχι σύμφωνα με την σημερινή ισοτιμία όπου το ευρώ έχει υποτιμηθεί αρκετά.

Το δικαστήριο έκανε δεκτό το αίτημα του 32χρονου με απόφαση που εξέδωσε χθες.
Σημειώνεται πως το δάνειο ο 32χρονος το είχε λάβει πριν από οχτώ χρόνια και σύμφωνα με την πρόσθετη πράξη τροποποίησης, ο ίδιος δέχθηκε  την υποχρέωση και υποσχέθηκε να αποπληρώσει στην Τράπεζα το Δάνειο σε διακόσιες δέκα (210)συνεχείς μηνιαίες τοκοχρεωλυτικές δόσεις, που θα λογίζονταν και θα καταβάλλονταν την πρώτη (1η) εργάσιμη μέρα κάθε μήνα, αρχής γενομένης από το μήνα Μάρτιο του έτους 2007.

Στην  πορεία  άρχισε  να  μεταβάλλεται  σοβαρότατα  η  ισοτιμία του  ελβετικού  φράγκου  εις βάρος του ευρώ.  Η Ευρώπη βυθίζονταν στην «ελληνική κρίση», που στην πραγματικότητα ήταν ευρωπαϊκή κρίση, το Ευρώ βυθίζονταν έναντι των άλλων νομισμάτων και ιδιαίτερα του ελβετικού φράγκου και οι δόσεις των δανειοληπτών σε συνάλλαγμα και ελβετικό φράγκο αυξάνονταν υπέρογκα  (αύξηση  κατά μέσο  όρο  σήμερα 65% περίπου).

Το  γεγονός  αυτό  προκάλεσε  την  παρέμβαση  της  Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας, περί τα μέσα Σεπτεμβρίου 2011, η  οποία  προκειμένου  να  αναχαιτίσει  την  δραματική  ανατίμηση  του  ελβετικού  φράγκου  έθεσε   ανώτατη τιμή στην ισοτιμία του νομίσματός τους στο 1,20  έναντι  του  ευρώ.
Ήδη δε, την 15 Ιανουαρίου 2015 άρθηκε ο ως άνω περιορισμός της ισοτιμίας με αποτέλεσμα την πρώτη κιόλας ημέρα η ισοτιμία ελβετικού φράγκου να κατακρημνιστεί στο 0,805 έναντι του ευρώ και έκτοτε η διακύμανσή της είναι ελεύθερη.   

Απόρροια  όλων  των  ανωτέρω,  ήταν  και  εξακολουθεί  να  είναι,  οι  δανειολήπτες  να  επιβαρυνθούν  σημαντικά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέθεσε στην εν λόγω αγωγή, έχει καταβάλει σε ελβετικά φράγκα 147.320,04 και συνολικά σε ευρώ 111.424,36 €. Κατά την 2 Μαρτίου 2015 το υπόλοιπο οφειλόμενο  ποσό ανέρχεται στα 155.368,28 ελβετικά φράγκα.

Η μεταβολή αυτή στην ισοτιμία των δύο νομισμάτων είχε ως αποτέλεσμα να έχουν εξανεμιστεί όλες οι καταβολές, που πραγματοποίησε (σε ευρώ) έναντι του παραπάνω δανείου, με συνέπεια το αρχικό του κεφάλαιο, υπολογιζόμενο σε ελβετικά φράγκα, να έχει μεν ελαττωθεί κατά τα προβλεπόμενα στη σύμβαση, υπολογιζόμενο, όμως, σε ευρώ, αλλά όχι τόσο όσο θα είχε ελαττωθεί, αν η ισοτιμία παρέμενε σταθερή στα 1,6305.

Κατά τη σύναψη της ανωτέρω αναφερόμενης στο ιστορικό συμβάσεως – σημειώνει ο ίδιος- στεγαστικού δανείου και της πράξης τροποποίησης αυτής, δεν ενημερώθηκε από τους υπαλλήλους της Τράπεζας Σας για τον συναλλαγματικό κίνδυνο, που αναλάμβανε κατά τη μετατροπή του επίμαχου δανείου σε ελβετικό φράγκο, αλλά ούτε και για τις επιπτώσεις, που θα μπορούσε να έχει μία σοβαρή υποτίμηση του ευρώ έναντι του ελβετικού νομίσματος στο ύψος τόσο των εξοφλητικών δόσεων, όσο και του κεφαλαίου του ανωτέρω δανείου.

Για τον λόγο αυτό, δια της δικηγόρου του κας Κατερίνας Βολονάκη ο δανειολήπτης ζητά να αρθούν οι αδικίες και οι παρατυπίες που εφαρμόστηκαν σε βάρος του και να τροποποιηθεί το οφειλόμενο ποσό στα πραγματικά επίπεδα.

Μετά το 2022 ο πρώτος πυρηνικός σταθμός της Τουρκίας

Ο πρώτος πυρηνικός σταθμός της Τουρκίας είναι απίθανο να είναι έτοιμος πριν από το 2022, δήλωσαν αξιωματούχοι του υπουργείου ενέργειας, σχετικά με το έργο των 20 δις δολαρίων που έχει επιβαρυνθεί με ρυθμιστικά εμπόδια και περιπλέκεται από τα οικονομικά δεινά της Ρωσίας.

Η Τουρκία η οποία εξαρτάται από τις εισαγωγές για σχεδόν όλη την ενέργειά της, έχει ξεκινήσει ένα φιλόδοξο πυρηνικό πρόγραμμα, με την ανάθεση, το 2013, στον Ρωσικό Κρατικό Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (Rosatom) την κατασκευή τεσσάρων αντιδραστήρων 1.200 μεγαβάτ (MW).

Με το ενεργειακό κόστος των εισαγωγών σε περίπου 50 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως και προβλέψεις για τη ζήτηση να αυξάνει ως η ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία στην Ευρώπη, η Άγκυρα θέλει τουλάχιστον το 5 τοις εκατό της ηλεκτρικής της ενέργειας να προέρχεται από την πυρηνική ενέργεια σε λιγότερο από μια δεκαετία, με την διακοπή της εξάρτησης της από το φυσικό αέριο που αγοράζεται εν πολλοίς από τη Ρωσία.

Η Rosatom αρχικά δεσμεύτηκε να ετοιμάσει τον πρώτο από τους τέσσερις αντιδραστήρες στη νότια τουρκική πόλη Ακούγιου μέχρι το 2019.

Εκπαιδευτική επανάσταση στη Φινλανδία

Χώρα-πρότυπο στον χώρο της Εκπαίδευσης παγκοσμίως, με μαθητές «σαΐνια» που παραδοσιακά διαπρέπουν στους διεθνείς διαγωνισμούς, η Φινλανδία προετοιμάζει το έδαφος για μια... πραγματικά ριζοσπαστική μεταρρύθμιση που θα αλλάξει συθέμελα το πρόγραμμα, τον τρόπο αλλά και την ίδια την ουσία της διδασκαλίας στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Τα παραδοσιακά μαθήματα-γνωστικά αντικείμενα (όπως είναι για παράδειγμα τα Μαθηματικά, η Ιστορία, η Γεωγραφία, οι ξένες γλώσσες κλπ.) παραμερίζονται, και στη θέση τους μπαίνει η διδασκαλία διαθεματικών (cross-subject) «φαινομένων» που απαιτούν συνδυαστικές γνώσεις και συνδέονται πιο άμεσα με την καθημερινότητα των παιδιών.

Για παράδειγμα, οι λίγο πιο μεγάλοι σε ηλικία μαθητές θα μπορούν να διδάσκονται το «φαινόμενο» της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο πλαίσιο ενός μαθήματος που θα περιλαμβάνει γνώσεις ευρωπαϊκής Ιστορίας, γνώσεις Γεωγραφίας, γνώσεις ξένων γλωσσών αλλά και οικονομικών (για τους πιο προχωρημένους).

Παιδιά πιο μικρά σε ηλικία από την άλλη θα μπορούν για παράδειγμα να συμμετέχουν σε «φαινόμενα» όπως είναι οι «υπηρεσίες καφετέριας» στο πλαίσιο των οποίων θα καλούνται να λειτουργούν ως «υπάλληλοι» και να «ακονίζουν» τις δεξιότητές τους στα Μαθηματικά, στην επικοινωνία με τους άλλους, στις ξένες γλώσσες (εάν το σενάριο προβλέπει την εξυπηρέτηση ενός πελάτη από το εξωτερικό) κ.ά.

Ολα αυτά βέβαια προϋποθέτουν παράλληλα σημαντικές αλλαγές και στον τρόπο διάρθρωσης της αίθουσας διδασκαλίας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για τη δημιουργία ολιγάριθμων τμημάτων με μαθητές που δεν θα κάθονται πια σε θρανία μπροστά στον δάσκαλο-καθηγητή αλλά που θα αλληλεπιδρούν μαζί του και μεταξύ τους, με στόχο την επίλυση ενός προβλήματος ή τη λύση ενός γρίφου.

Σχολεία στο Ελσίνκι έχουν ήδη εισαγάγει δοκιμαστικά στο πρόγραμμά τους τη διδασκαλία διαθεματικών «φαινομένων» στα οποία αφιερώνουν ορισμένες χρονικές περιόδους μία ή δύο φορές κάθε σχολικό έτος.

Το εν λόγω «πείραμα» πρωτοξεκίνησε πριν από περίπου δύο χρόνια και πλέον μπαίνει σε εθνική τροχιά στο πλαίσιο ενός μακροπρόθεσμου κεντρικού σχεδιασμού, με τις αρχές της χώρας να ετοιμάζονται να ανακοινώσουν συγκεκριμένα πλάνα και οδηγίες μέσα στον Μάρτιο. Ο στόχος είναι, όπως έγινε γνωστό, η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση να εφαρμόζεται σε όλα τα σχολεία της χώρας (στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση) ως το έτος 2020. Περίπου το 70% των καθηγητών που εργάζονται στα γυμνάσια και τα λύκεια του Ελσίνκι έχουν ήδη λάβει σχετική εκπαίδευση για να μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του ανανεωμένου προγράμματος, ενώ υπάρχουν και οικονομικά οφέλη (υπό μορφή μπόνους ή αυξήσεων στον μισθό) για όσους εκπαιδευτικούς δείχνουν μεγαλύτερη προθυμία να υιοθετήσουν τη νέα προσέγγιση.

«Υπάρχουν σχολεία στα οποία η διδασκαλία γίνεται με τον παλαιομοδίτικο τρόπο που ήταν ωφέλιμος στις αρχές του 1900 - αλλά οι ανάγκες σήμερα δεν είναι οι ίδιες. Χρειαζόμαστε κάτι που θα ταιριάζει στον 21ο αιώνα. Εχουμε πραγματικά ανάγκη από έναν ανασχεδιασμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος, που θα προετοιμάζει τα παιδιά μας για το μέλλον», σημειώνει χαρακτηριστικά η Μάριο Κιλόνεν, διευθύντρια των προγραμμάτων εκπαίδευσης στο Ελσίνκι.

Ο ΣΤΟΧΟΣ
Σύνδεση των γνώσεων με την πράξη

Το νέο «διαθεματικό» σύστημα διδασκαλίας που δοκιμάζεται στη Φινλανδία έρχεται να δώσει βάρος στη συνδυαστική σκέψη και να συνδέσει τη γνώση που παρέχει το σχολείο με πρακτικά ζητήματα βγαλμένα από την ίδια την καθημερινότητα των παιδιών. Στο πλαίσιο της διδασκαλίας ενός «φαινομένου» όπως είναι η «Ευρωπαϊκή Ενωση» για παράδειγμα, οι Φινλανδοί μαθητές θα μαθαίνουν να συνδυάζουν γνώσεις Ιστορίας, Γεωγραφίας, γλώσσας, Μαθηματικών κ.ά. μέσα από το πρίσμα της ίδιας της ευρωπαϊκής πραγματικότητας.

Οι μαθητές της βρίσκονται πάντα στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης

Η Φινλανδία ξεχωρίζει ως μια από τις χώρες που παραδοσιακά φιγουράρουν στις κορυφαίες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης του ΟΟΣΑ με τους καλύτερους 15χρονους μαθητές της υφηλίου.

Γνωστό και με τα αρχικά «PISA», το Διεθνές Πρόγραμμα για την Αξιολόγηση των Μαθητών (Programme for International Student Assessment) είναι μία εκπαιδευτική έρευνα που διεξάγεται κάθε τρία χρόνια από τον ΟΟΣΑ.

Ερευνα

Ξεκινώντας από το 2000, η συγκεκριμένη έρευνα έρχεται ανά τριετία και αξιολογεί το εύρος των γνώσεων και των δεξιοτήτων των μαθητών που βρίσκονται στο τέλος της υποχρεωτικής τους εκπαίδευσης, εστιάζοντας συγκεκριμένα σε τρεις τομείς: στην κατανόηση κειμένου, στα μαθηματικά και στις φυσικές επιστήμες. Η Φινλανδία έχει επανειλημμένως βρεθεί στην πρώτη θέση της κατάταξης, ενώ η χαμηλότερη θέση στην οποία έχει ποτέ πέσει είναι η θέση νούμερο 12 (συγκριτικά, η Ελλάδα βρισκόταν το 2012 στις θέσεις 39 και 42). Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, λοιπόν, ο υπόλοιπος κόσμος στέλνει τα τελευταία χρόνια εκπαιδευτικούς στη Φινλανδία ώστε να δουν από κοντά πώς λειτουργεί το σύστημα και να μάθουν τα μυστικά της επιτυχίας του φινλανδικού μοντέλου. Είναι ενδεικτικό για παράδειγμα ότι μόνο το 2009 είχαν επισκεφτεί τη χώρα περισσότερες από 100 ξένες αποστολές εκπαιδευτικών, ενώ σχετικό ενδιαφέρον είχαν δείξει τα προηγούμενα χρόνια και οι ελληνικές Αρχές.

Κι όμως, παρά τις επιτυχίες τους, οι Φινλανδοί δεν επαναπαύονται. Αντιθέτως, δρομολογούν μεταρρυθμίσεις, υποστηρίζοντας πως ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ήταν ωφέλιμο πριν από 100 χρόνια, δεν μπορεί να είναι το ίδιο ωφέλιμο και σήμερα.

κτίρια φτιαγμένα από 3D εκτυπωτές

Αρχιτέκτονες από όλο τον κόσμο, αγωνίζονται να χτίσουν τα πρώτα 3D τυπωμένα σπίτια του κόσμου, μια σημαντική ανακάλυψη με βαθιές επιπτώσεις στην οικονομικά προσιτή στέγαση.

Στην Κίνα, μια εταιρεία με την επωνυμία Winsun φέτος είπε ότι έχτισε 10 3D τυπωμένα σπίτια σε μία μόνο ημέρα. Το αναφερόμενο κόστος για κάθε σπίτι, ήταν μόλις 5.000 δολάρια.

Στο Άμστερνταμ, μια ομάδα αρχιτεκτόνων ξεκίνησε την κατασκευή του 3D Canal House, χρησιμοποιώντας βιο-ανανεώσιμα υλικά. Η όψη μοιάζει τόσο σαν εργοτάξιο όσο και σαν δημόσιο μουσείο. Ο Πρόεδρος Ομπάμα ήταν μεταξύ των επισκεπτών φέτος. Ο Hedwig Heinsman, συν-ιδρυτής της DUS αρχιτεκτόνων, της ομάδας που έχει αναλάβει το έργο, είπε στο Business Insider ότι εκτός του ότι είναι φιλικό προς το περιβάλλον, «ο κύριος στόχος είναι να πάει ένα βήμα παρακάτω την αρχιτεκτονική».

Δείτε εδώ βίντεο για το project 3D Canal House.

Το πενταώροφο οίκημα στα περίχωρα της πόλης Σουτσού, στην Ανατολική Κίνα, μοιάζει στις φωτογραφίες τόσο συνηθισμένο, που δύσκολα μπορεί κανείς να υποψιαστεί ότι τον περασμένο Ιανουάριο έγινε είδηση στα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης του κόσμου. Ωστόσο, ο λόγος που έκλεψε τα φώτα της δημοσιότητας είναι πως πρόκειται για το ψηλότερο «εκτυπωμένο» κτίριο, αφού χτίστηκε από έναν θεόρατο τρισδιάστατο εκτυπωτή. Ετσι, σύμφωνα με τη WinSun Decoration Design Engineering, την κινεζική εταιρεία που έχει αναπτύξει το μηχάνημα, το κτίριο ολοκληρώθηκε σε μόλις 30 ημέρες και με αρκετά μικρότερο κόστος απ' ό,τι αν είχε κατασκευασθεί με τον παραδοσιακό τρόπο.

Όπως και οι 3D εκτυπωτές του εμπορίου οι οποίοι «τυπώνουν» από παιχνίδια μέχρι κοσμήματα, το μηχάνημα της WinSun δημιούργησε κάθε όροφο τοποθετώντας διαδοχικές στρώσεις από ένα ρευστό υλικό. Οταν το υλικό «στέγνωσε», τα πέντε πατώματα ήταν έτοιμα να συναρμολογηθούν μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο, κάθε όροφος κατασκευάσθηκε μέσα σε πέντε ημέρες, ενώ στη συνέχεια τα συνεργεία χρειάστηκαν άλλες πέντε ημέρες για να συναρμολογήσουν το κτίριο.

Ο εκτυπωτής της WinSun είναι θεόρατος, καθώς έχει ύψος 6,6 μέτρα και μήκος 150 μέτρα. Για «μελάνι» χρησιμοποιεί ένα μείγμα από ανακυκλωμένα οικοδομικά υλικά, ίνες γυαλιού, τσιμέντο, ειδικά πρόσθετα και προσμείξεις ατσαλιού. Σύμφωνα με την εταιρεία, όταν στερεοποιηθεί, το «μελάνι» αυτό γίνεται αρκετά συμπαγές ώστε να πληροί τους οικοδομικούς κανονισμούς της χώρας. Το γεγονός όμως ότι αρχικά βρίσκεται σε ρευστή μορφή δίνει τη δυνατότητα να «τυπωθούν» οικήματα σε μια μεγάλη ποικιλία από αρχιτεκτονικά σχέδια: δίπλα στο πενταώροφο κτίριο, υπήρχε μια πολυτελής τριώροφη έπαυλη 1.100 τετραγωνικών μέτρων, κατασκευασμένη από το ίδιο μηχάνημα, με συνέπεια το κόστος της να μην υπερβαίνει τις 160.000 δολάρια.

Η φθηνότερη τιμή των κτιρίων, σε συνδυασμό με τον σημαντικά λιγότερο χρόνο κατασκευής, είναι από τα βασικότερα επιχειρήματα που επικαλούνται οι κατασκευαστές των 3D εκτυπωτών. Με βάση τη WinSun, η εξοικονόμηση σε υλικά θα αγγίζει το 30%-60% και σε εργατικά έξοδα το 50%-80%, ενώ τα οικήματα θα ολοκληρώνονται 50%-70% πιο γρήγορα.

Μια μεγαλειώδη νέα διοικητική πρωτεύουσα σκοπεύει να χτίσει η Αίγυπτος στην έρημο. Η προς το παρόν ανώνυμη πόλη θα έχει πληθυσμό πέντε εκατομμύρια ανθρώπους, 660 νοσοκομεία, 1.250 τζαμιά και εκκλησίες, και ένα θεματικό πάρκο τέσσερις φορές το μέγεθος της Disneyland - και όλα θα έχουν ολοκληρωθεί εντός επτά ετών, με κόστος 45 δισ. δολάρια. Θα μπορούσε να συμβεί;

Η πρωτεύουσα της Αιγύπτου έχει μετακινηθεί τουλάχιστον δύο ντουζίνες φορές στα 5.000 χρόνια της ιστορίας της χώρας, αλλά η σημερινή έδρα της εξουσίας έχει παραμείνει αμετάβλητη από το 969 μ.Χ. Αυτό ήταν το έτος κατά το οποίο οι Φατιμίδες εισβολείς άρχισαν να χτίζουν έναν μεγάλο οικισμό για να στεγάσουν τα νέα τζαμιά και τα παλάτια τους - μια πόλη γνωστή στους κατοίκους της ως Αλ Καχίρα, και τελικά στον κόσμο ως Κάιρο.

Αλλά μια χιλιετία και σχεδόν 20 εκατομμύρια κατοίκους αργότερα, ο χρόνος του Καΐρου ίσως τελικά να τελειώνει - αν πιστέψουμε τα μεγαλεπήβολα σχέδια που ανακοίνωσαν αιγύπτιοι αξιωματούχοι. Η κυβέρνηση σκοπεύει να χτίσει τη νέα πρωτεύουσα από το μηδέν σε παρθένα αμμώδη εδάφη στην έρημο ανατολικά του Καΐρου.

Ανακοίνωση μπροστά σε εμίρηδες και επενδυτές

Το σχέδιο αποκαλύφθηκε από τον υπουργό Στέγασης Μοσταφά Μαντμπούλι, ο οποίος μίλησε μπροστά σε 30 εμίρηδες, βασιλείς και προέδρους, καθώς και σε εκατοντάδες επίδοξους επενδυτές. Η κλίμακα των σχεδίων σίγουρα αψηφά τα ιστορικά πρότυπα. Εάν ολοκληρωθεί, η πόλη θα εκτείνεται σε 700 τετραγωνικά χιλιόμετρα (σχεδόν όσο η Σιγκαπούρη), θα διαθέτει ένα πάρκο διπλάσιο από το μέγεθος του Central Park της Νέας Υόρκης και ένα θεματικό πάρκο τέσσερις φορές μεγαλύτερο από της Disneyland.

Σε ερωτήσεις από τον «Guardian», ο Μαντμπούλι είπε ότι διαθέτει ήδη τα χρήματα για την κατασκευή τουλάχιστον 100 τετραγωνικών χιλιομέτρων της νέας πρωτεύουσας, συμπεριλαμβανομένου ενός νέου κοινοβουλίου. «Είμαστε δεσμευμένοι για την πρώτη φάση. Εχουμε ήδη ένα πολύ σαφές σχέδιο» δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα.
Ο αρμόδιος υπουργός ανακοίνωσε κατά τη διάρκεια διεθνούς διάσκεψης επενδυτών στο Σαρμ Ελ Σέιχ ότι τα σχέδια περιλαμβάνουν την κατασκευή αεροδρομίου και ενός εκατομμυρίου σπιτιών. Αλλά στην Αίγυπτο, ακόμη και τα καλύτερα πολεοδομικά σχέδια έχουν την τάση να πηγαίνουν στραβά. Η χώρα έχει ιστορία και στην οικοδόμηση ημιτελών πόλεων στην έρημο. Ολες άρχισαν να χτίζονται με στόχο να μειώσουν τον υπερπληθυσμό στις κύριες πόλεις της Αιγύπτου. Στη θεωρία, η στρατηγική αυτή βασίζεται στη λογική: περίπου το 96% των Αιγυπτίων ζουν σε μόλις το 4% της αιγυπτιακής γης και καθώς ο πληθυσμός αυξάνεται, η μεταφορά μέρους μιας πόλης αλλού θα μπορούσε να λύσει τη συμφόρηση.

Χιλιάδες άδειες κατοικίες στις «νέες πόλεις»

Μόνο που η εμπειρία έχει δείξει κάτι διαφορετικό. Αυτές οι 22 υφιστάμενες «νέες πόλεις» - μερικές εκ των οποίων είναι άνω των 30 ετών - εξακολουθούν να έχουν όλες μαζί λίγο περισσότερο από ένα εκατομμύριο κατοίκους και περιέχουν χιλιάδες άδειες κατοικίες. Μακριά από το αγριεμένο πλήθος του Καΐρου, είναι θεωρητικά μια ελκυστική προοπτική για πολλούς Αιγυπτίους. Αλλά στην πράξη, οι περισσότεροι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να μετακομίσουν εκεί.

Στο πιο τρανταχτό παράδειγμα, το Νέο Κάιρο, ένα προάστιο που χτίστηκε πρόσφατα στα ανατολικά της πρωτεύουσας, είχε ως στόχο να προσελκύσει αρκετά εκατομμύρια ανθρώπους. Αλλά μετά από μία δεκαετία εξακολουθεί να έχει μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους - μια ειρωνεία που την ομολόγησε ο υπουργός Επενδύσεων της Αιγύπτου Ασράφ Σαλμάν, χαριτολογώντας ότι το όνομα της νέας διοικητικής πρωτεύουσας θα μπορούσε να είναι «το νέο Νέο Κάιρο».

Ο λόγος που προηγούμενοι οικισμοί στην έρημο απέτυχαν να προσελκύσουν κατοίκους είναι η έλλειψη υποδομών και απασχόλησης. Μέρη όπως το Νέο Κάιρο δεν παρείχαν επαρκείς θέσεις εργασίας για τους φτωχότερους κατοίκους, ή φθηνές μεταφορές προς περιοχές όπου θα μπορούσαν να βρουν περισσότερη δουλειά.

Αιτιολογώντας την επιθυμία για μια νέα πόλη, ο Μαντμπούλι είπε ότι κάτι έπρεπε να γίνει για να ελαφρύνει το φορτίο στο Κάιρο, ο πληθυσμός του οποίου προβλέπεται να φτάσει τα 40 εκατομμύρια ανθρώπους ως το 2050.

Αγωγή σε βάρος τράπεζας για δάνεια σε ελβετικό φράγκο

Αγωγή ενώπιον του μονομελούς πρωτοδικείου κατά τράπεζας, κατέθεσε χθες το μεσημέρι 32χρονος Ροδίτης  που διαμένει στο Βέλγιο, μέσω της δικηγόρου του κας Κατερίνας Βολονάκη, ζητώντας έτσι από την δικαιοσύνη να τον απαλλάξει από χρέη που καταλογίστηκαν αδίκως και παρατύπως σε βάρος του.


Πρόκειται για τον Γ. Κ του Ε., κάτοικο Βελγίου, ο οποίος το 2004 είχε πάρει δάνειο της τάξης των 180.000 ευρώ για την αποπεράτωση του ακινήτου του.

Στις 9 Φεβρουαρίου 2007,  ύστερα από αίτησή του  και σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις της 537/20-12-1993 αποφάσεως της Επιτροπής Νομισματικών και Πιστωτικών Θεμάτων της Τράπεζας Ελλάδος το οφειλόμενο ποσό, όπως αυτό θα έχει διαμορφωθεί κατά την ημέρα, την, οποία θα συντελεστεί η μετατροπή, η Τράπεζα δέχθηκε να το μετατρέψει σε ΕΛΒΕΤΙΚΑ ΦΡΑΓΚΑ (το «Δάνειο»)

Σύμφωνα με την πρόσθετη πράξη τροποποίησης, ο ίδιος δέχθηκε  την υποχρέωση και υποσχέθηκε να αποπληρώσει στην Τράπεζα το Δάνειο σε διακόσιες δέκα (210) συνεχείς μηνιαίες τοκοχρεωλυτικές δόσεις, που θα λογίζονταν και θα καταβάλλονταν την πρώτη (1η) εργάσιμη μέρα κάθε μήνα, αρχής γενομένης από το μήνα Μάρτιο του έτους 2007.

Στην  πορεία  άρχισε  να  μεταβάλλεται  σοβαρότατα  η  ισοτιμία του  ελβετικού  φράγκου  εις βάρος του ευρώ. 

Η Ευρώπη βυθίζονταν στην «ελληνική κρίση», που στην πραγματικότητα ήταν ευρωπαϊκή κρίση, το Ευρώ βυθίζονταν έναντι των άλλων νομισμάτων και ιδιαίτερα του ελβετικού φράγκου και οι δόσεις των δανειοληπτών σε συνάλλαγμα και ελβετικό φράγκο αυξάνονταν υπέρογκα  (αύξηση  κατά μέσο  όρο  σήμερα 65% περίπου).

Το  γεγονός  αυτό  προκάλεσε  την  παρέμβαση  της  Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας, περί τα μέσα Σεπτεμβρίου 2011, η  οποία  προκειμένου  να  αναχαιτίσει  την  δραματική  ανατίμηση  του  ελβετικού  φράγκου  έθεσε   ανώτατη τιμή στην ισοτιμία του νομίσματός τους στο 1,20  έναντι  του  ευρώ .

Ήδη δε, την 15 Ιανουαρίου 2015 άρθηκε ο ως άνω περιορισμός της ισοτιμίας με αποτέλεσμα την πρώτη κιόλας ημέρα η ισοτιμία ελβετικού φράγκου να κατακρημνιστεί στο 0,805 έναντι του ευρώ και έκτοτε η διακύμανση της είναι ελεύθερη.   

Απόρροια  όλων  των  ανωτέρω,  ήταν  και  εξακολουθεί  να  είναι,  οι  δανειολήπτες  να  επιβαρυνθούν  σημαντικά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέθεσε στην εν λόγω αγωγή, έχει καταβάλει σε ελβετικά φράγκα 147.320,04 και συνολικά σε ευρώ 111.424,36 €. Κατά την 2 Μαρτίου 2015 το υπόλοιπο οφειλόμενο  ποσό ανέρχεται στα 155.368,28 ελβετικά φράγκα.

Η μεταβολή αυτή στην ισοτιμία των δύο νομισμάτων είχε ως αποτέλεσμα να έχουν εξανεμιστεί όλες οι καταβολές, που πραγματοποίησε (σε ευρώ) έναντι του παραπάνω δανείου, με συνέπεια το αρχικό του κεφάλαιο, υπολογιζόμενο σε ελβετικά φράγκα, να έχει μεν ελαττωθεί κατά τα προβλεπόμενα στη σύμβαση, υπολογιζόμενο, όμως, σε ευρώ, αλλά όχι τόσο όσο θα είχε ελαττωθεί, αν η ισοτιμία παρέμενε σταθερή στα 1,6305.

Κατά τη σύναψη της ανωτέρω αναφερόμενης στο ιστορικό συμβάσεως – σημειώνει ο ίδιος- στεγαστικού δανείου και της πράξης τροποποίησης αυτής, δεν ενημερώθηκα από τους υπαλλήλους της Τράπεζας Σας για τον συναλλαγματικό κίνδυνο, που αναλάμβανε κατά τη μετατροπή του επίμαχου δανείου σε ελβετικό φράγκο, αλλά ούτε και για τις επιπτώσεις, που θα μπορούσε να έχει μία σοβαρή υποτίμηση του ευρώ έναντι του ελβετικού νομίσματος στο ύψος τόσο των εξοφλητικών δόσεων, όσο και του κεφαλαίου του ανωτέρω δανείου.

Για τον λόγο αυτό, δια της δικηγόρου του κας Κατερίνας Βολονάκη ο δανειολήπτης ζητά να αρθούν οι αδικίες και οι παρατυπίες που εφαρμόστηκαν σε βάρος του και να τροποποιηθεί το οφειλόμενο ποσό στα πραγματικά επίπεδα.

H αγωγή προσδιορίστηκε να εξεταστεί στις 22 Μαρτίου 2018.

Πηγή : Η ΡΟΔΙΑΚΗ http://www.rodiaki.gr/article/306202/agwgh-se-baros-trapezas-gia-daneia-se-elbetiko-fragko#ixzz3VBy72lNQ 

Μπλοκο του ΣτΕ για το Γκολφ Αφάντου

Σοβαρή εξέλιξη που απειλεί να ματαιώσει την επένδυση στο Γκολφ Αφάντου, αποκαλύπτει σήμερα η Εφημερίδα Καθημερινή.                       Σύμφωνα με το δημοσίευμα, λόγο λάθους του ΤΑΙΠΕΔ στην χάραξη της παραλίας, το Συμβούλιο της Επικρατείας, απέρριψε το επενδυτικό σχέδιο, κάτι που στην καλύτερη περίπτωση σημαίνει καθυστέρηση αρκετών μηνών.

Στο δημοσίευμά της η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αναφέρει:

"Το χάος που επικρατεί στη δημόσια διοίκηση αναφορικά με τη δημόσια περιουσία, αλλά και την προχειρότητα με την οποία το ΤΑΙΠΕΔ επεξεργάστηκε ένα από τα σημαντικότερα project του, αναδεικνύει η... ανεύρεση 31,6 στρεμμάτων παραλίας στην περιοχή Αφάντου στη Ρόδο. Η επίμαχη έκταση έχει συμπεριληφθεί μεν στο ένα από τα δύο υπό αξιοποίηση οικόπεδα, ανακαλύφθηκε όμως δύο χρόνια μετά την έναρξη της διαδικασίας παραχώρησης ότι έχει διαφορετικό χαρακτήρα. Το λάθος «κόστισε» την απόρριψη από το Συμβούλιο της Επικρατείας του σχεδίου ανάπτυξης της περιοχής, η οποία ισοδυναμεί με καθυστέρηση μερικών μηνών.

Το σχέδιο προεδρικού διατάγματος, με το οποίο εγκρίνεται το Ειδικό Σχέδιο Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίου Ακινήτου (ΕΣΧΑΔΑ) της περιοχής Αφάντου υποβλήθηκε προς έλεγχο στο Ε΄ τμήμα του ΣτΕ το περασμένο φθινόπωρο. Σύμφωνα με το πρακτικό που εκδόθηκε πριν από λίγες ημέρες, το ΣτΕ απόσχει από την επεξεργασία του σχεδίου, καθώς σύμφωνα με έγγραφο που απέστειλε τον Δεκέμβριο το ΤΑΙΠΕΔ, διαπιστώθηκε ένα λάθος και συνεπώς πρέπει να τροποποιηθεί και να επανυποβληθεί. Πιο συγκεκριμένα, «κατά τον επανέλεγχο (σ.σ. από το ΤΑΙΠΕΔ) διαπιστώθηκε μερική ασυμβατότητα ως προς τη χάραξη της παραλίας σε τμήμα του Βόρειου Αφάντου (σ.σ. το ένα από τα δύο οικόπεδα στα οποία χωρίστηκε η έκταση)». Οπως σημειώνεται, η έκταση έχει μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕΔ και «δικαιούται κατ’ αρχήν ανάπτυξης, πλην όμως εμπίπτουν στη ζώνη παραλίας, όπως αυτή καθορίστηκε το 2005». Το ΕΣΧΑΔΑ καλύπτει έκταση 1.615 στρεμμάτων και έχει χωριστεί σε δύο τμήματα, το «Βόρειο Αφάντου ή γκολφ Αφάντου», έκτασης 1.359 στρ., και «Νότιο Αφάντου», 255,7 στρεμμάτων. Τα δύο τμήματα παραχωρήθηκαν τον Ιούλιο του 2014: το πρώτο στην εταιρεία M.A. Angeliades Inc. έναντι 26,9 εκατ. ευρώ και το δεύτερο στην Aegean Sun Investments έναντι 15,2 εκατ. ευρώ."

ΤΕ: Παράνομη η οικοδομή σε οικόπεδο άνω των 500 τ.μ. εάν δεν τηρηθεί η υποχρεωτική απόσταση των 4 μέτρων

Το Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι είναι παράνομη η οικοδομή σε οικόπεδο άνω των 500 τ.μ. που ανεγείρεται σε οικισμό προϋφιστάμενο του 1923, εάν δεν τηρηθεί η υποχρεωτική απόσταση των 4 μέτρων από την οικοδομική γραμμή.

Παράλληλα, το ΣτΕ επικύρωσε απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά που είχε ακυρώσει οικοδομική άδεια του 2014 η οποία επέτρεπε σε οικισμό προϋφιστάμενο του έτους 1923, την ανέγερση δύο διώροφων κτιρίων με υπόγειο σε οικόπεδο, εμβαδού 750,27 τ.μ. Σύμφωνα με την οικοδομική άδεια, τα δύο κτίρια ήταν τοποθετημένα σε απόσταση μικρότερη του ενός μέτρου από τα όρια του οικοπέδου.

Όμως ιδιοκτήτης όμορης οικοδομής προέβη σε καταγγελία στην Πολεοδομία και παράλληλα ζήτησε τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης και στην συνέχεια προσέφυγε στην Δικαιοσύνη.

Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ «οι διατάξεις των άρθρων 8 και 16 του Προεδρικού Διατάγματος της 2.3/13.3.1981, με τις οποίες επιβάλλεται η ανέγερση οικοδομής σε απόσταση τουλάχιστον 4 μέτρων από την οικοδομική γραμμή προκειμένου για τα οικόπεδα με εμβαδόν 500 τ.μ. και άνω των προϋφιστάμενων του έτους 1923 οικισμών που στερούνται εγκεκριμένου σχεδίου, αποτελούν ειδικές διατάξεις οι οποίες έχουν τεθεί για την προστασία αυτών των παλαιών οικισμών και διασφαλίζουν καλύτερους όρους διαβίωσης».

Κατά συνέπεια σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ, «οι ειδικές αυτές διατάξεις δεν καταργήθηκαν με το νόμο 1577/1985 αλλά συνεχίζουν, κατά τα λοιπά, ως προς τα οριζόμενα για την ελεύθερη τοποθέτηση του κτιρίου σε σχέση με τα πίσω και πλάγια όρια του οικοπέδου».

Στο 15% Έφτασε η Ενεργειακή Κατανάλωση Από ΑΠΕ στην Ελλάδα το 2013

Στο 15% ήταν το μερίδιο ενεργειακής κατανάλωσης από ΑΠΕ στην Ελλάδα, το 2013, ίσο με το μέσο όρο στην «ΕΕ των 28», όπως δείχνουν τα στοιχεία που έδωσε χτες στη δημοσιότητα η Eurostat (βλ. εδώ την πλήρη έκθεση).

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Αρχή, την περίοδο 2004-2013, στην Ελλάδα σημειώθηκε εντυπωσιακή άνοδο της ενεργειακής κατανάλωσης από ΑΠΕ, καθώς από μόλις 6,9% το 2004 το σχετικό ποσοστό αυξήθηκε σε 15% το 2013. Ας σημειωθεί ότι η χώρα μας πρέπει να επιτύχει αύξηση της ακαθάριστης τελικής κατανάλωσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές στο 18%, ως το 2020.

 

Το 2013, τα υψηλότερα ποσοστά ενεργειακής κατανάλωσης από ΑΠΕ καταγράφονται στη Σουηδία (52,1%), στη Φινλανδία (37,1%), και στην Αυστρία (32,6%), ενώ τα χαμηλότερα σημειώνουν το Λουξεμβούργο (3,6%), η Μάλτα (3,8%), η Ολλανδία (4,5%) και το Ην. Βασίλειο (5,1%). Η Βουλγαρία, η Εσθονία και η Σουηδία έχουν ήδη πετύχει τους εθνικούς στόχους του 2020 για τις ΑΠΕ.

 

Συνολικά στην «ΕΕ των 28» το μερίδιο της ενεργειακής κατανάλωσης από ανανεώσιμες πηγές αυξήθηκε από 8,3% το 2004 σε 14,3% το 2012 και 15% το 2013, ενώ ο στόχος που πρέπει να επιτευχθεί έως το 2020 είναι 20%.

Η υπερφιλόδοξη Διώρυγα της Νικαράγουας «απειλεί το περιβάλλον»

Ομάδα 21 επιστημόνων από όλη την Αμερική προειδοποιεί για ενδεχόμενη περιβαλλοντική καταστροφή από την κατασκευή της Διώρυγας της Νικαράγουας, ενός υδάτινου δρόμου που θα ενώνει τον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό ωκεανό και θα ανταγωνίζεται την πολύ μικρότερη Διώρυγα του Παναμά.

Τα έργα προγραμματίζεται να αρχίσουν στην ακτή του Ειρηνικού, μια περιοχή με πολύτιμα μακρόβια δάση, και να προχωρήσουν μέχρι τη Λίμνη της Νικαράγουας, τη μεγαλύτερη λίμνη της Κεντρικής Αμερικής, από την οποία υδροδοτείται μεγάλο μέρος της χώρας. Από εκεί, το κανάλι θα προχωρά μέσα από περιοχές αυτοχθόνων και θα καταλήγει στις ακτές του Ατλαντικού, 280 χιλιόμετρα από την αφετηρία.

Αρκετοί, πάντως, αμφιβάλλουν για το εάν θα υλοποιηθεί τελικά το έργο. Η κατασκευή του ανατέθηκε στην HK Nicaragua Canal Development Investment Co. Ltd, ή HKND, τον όμιλο του κινέζου μεγιστάνα των τηλεπικοινωνιών Γουάνγκ Ζινγκ, ο οποίος θα πρέπει να καλύψει ολόκληρο το κόστος των 50 δισ. δολαρίων. Κανείς δεν γνωρίζει αν πίσω από την HKND βρίσκεται η κινεζική κυβέρνηση, αναφέρει ο απεσταλμένος της Washington Post.

Γιγάντιο έργο

Η Διώρυγα της Νικαράγουας, η οποία προγραμματίζεται να εγκαινιαστεί σε μόλις πέντε χρόνια, θα ήταν τρεις φορές μακρύτερη από τη Διώρυγα του Παναμά και θα μπορούσε να εξυπηρετεί περισσότερα και μεγαλύτερα πλοία.

Η κατασκευή της εκτιμάται ότι θα απαιτούσε κάθε χρόνο διπλάσια ποσότητα τσιμέντου από τη συνολική παραγωγή της Κεντρικής Αμερικής.

Η κυβέρνηση της Νικαράγουας ελπίζει ότι το γιγάντιο έργο θα αναζωωγονούσε την οικονομία της δεύτερης φτωχότερης χώρας στην αμερικανική ήπειρο. Η HKND θα αναλάμβανε τη διαχείριση της διώρυγας για πενήντα χρόνια, με το κράτος της Νικαράγουας να κερδίζει μόλις 10 εκατ. δολάρια για τα πρώτα δέκα χρόνια, και στη συνέχεια να παίρνει σταδιακά αυξανόμενα ποσοστά των κερδών.

Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η κοινή γνώμη της Νικαράγουας υποστηρίζει το σχέδιο. Αυτό όμως δεν εμπόδισε χιλιάδες αγρότες και κατοίκους περιοχών που θίγονται να οργανώσουν μαζικές, και συχνά επεισοδιακές, διαδηλώσεις.

Και οι κάτοικοι δεν είναι οι μόνοι που αντιδρούν.

Ο θάνατος μιας λίμνης

Ομάδα 21 επιστημόνων από 18 ερευνητικά ιδρύματα σε όλη την Αμερική προειδοποιεί τώρα για ενδεχόμενη περιβαλλοντική καταστροφή με άρθρο της στην έγκριτη επιθεώρηση Environmental Science & Technology. Ο τίτλος είναι «Επιστήμονες κρούουν των κώδωνα του κινδύνου για την υλοποίηση του υπερωκεάνιου καναλιού στη Νικαράγουα με ταχείες διαδικασίες».

Ένας βασικός κίνδυνος είναι η υποβάθμιση της Λίμνης της Νικαράγουας, γνωστής και ως Λίμνης Κοκιμπόλκα. Δεδομένου ότι η Νικαράγουα θεωρείται από τις πιο ευάλωτες χώρες στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, οι επιστήμονες ανησυχούν για κίνδυνο λειψυδρίας σε περιόδους παρατεταμένης ξηρασίας.

Η λίμνη θα απειλούνταν από ατυχήματα και διαρροές στα 5.100 πλοία που εκτιμάται ότι θα διέρχονταν από τη διώρυγα κάθε χρόνο. Επιπλέον, τα έργα εκβάθυνσης της λίμνης θα σήκωναν τεράστιες ποσότητες ιζημάτων και θα απελευθέρωναν έτσι στο νερό παγιδευμένα θρεπτικά στοιχεία. Αυτό θα προκαλούσε ευτροφισμό και τελικά εξάντληση του οξυγόνου στα νερά, με αποτέλεσμα την ενδεχόμενη εξαφάνιση ενδημικών και απειλούμενων ειδών.

Τα ντόπια, είδη, εξάλλου, θα είχαν να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό ξενικών ειδών που φτάνουν στη λίμνη από τον ωκεανό.

Κοινωνικές επιπτώσεις

Η διώρυγα θα είχε όμως και κοινωνικές επιπτώσεις, κυρίως λόγω του εκτοπισμού αυτοχθόνων πληθυσμών και αγροτών.

Οι συντάκτες της μελέτης δεν ζητούν την ακύρωση του έργου, καλούν όμως την κυβέρνηση της Νικαράγουας να αναβάλλει την υλοποίησή του μέχρι να ολοκληρωθούν διεθνείς μελέτες για τις ενδεχόμενες περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

Αμφισβητούν εξάλλου τα οικονομικά οφέλη της διώρυγας, δεδομένου ότι η κυβέρνηση «δεν έχει δημοσιεύσει επιχειρηματικό σχέδιο για το κανάλι».

Ένας από τους επιστήμονες της ομάδας, ο Πέδρο Άλβαρεζ του Πανεπιστημίου Rice στο Τέξας, είχε σχολιάσει το θέμα σε εντιτόριαλ που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο στο περιοδικό Science. Καλούσε τότε την επιστημονική κοινότητα, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και τις οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα να εκφράσουν τις απόψεις τους και να λάβουν μέρος σε μια ενδελεχή δημόσια συζήτηση.

Στο μεταξύ, οι εργασίες για τη δημιουργία της διώρυγας έχουν επισήμως αρχίσει από τον Ιανουάριο, με την έναρξη κατασκευής δρόμων για μεγάλα χωματουργικά μηχανήματα.

Ωστόσο η κατασκευή της ίδιας της διώρυγας δεν έχει ξεκινήσει, και πολλοί εύχονται να μην αρχίσει ποτέ.