Τρία ξενοδοχεία θα είναι η επένδυση του ομίλου ΤΝ Aegean Sun Investments Πηγή:www.dimokratiki.gr

Στην κατασκευή τριών, πολυτελών ξενοδοχειακών μονάδων θα προχωρήσει αμέσως η κοινοπραξία ΤΝ Aegean Sun Investments Limited, που ανακηρύχθηκε από το ΤΑΙΠΕΔ, ως η μία από τις δύο εταιρείες, που θα αναλάβουν την αξιοποίηση των ακινήτων της παραλιακής ζώνης Αφάντου (γκολφ και πρώην Φωνή της Αμερικής). Η κοινοπραξία είναι συμφερόντων του τουριστικού οργανισμού TUI και του Κύπριου μεγαλοξενοδόχου Νικολή Νικολαϊδη. Ο τελευταίος, με δηλώσεις που έκανε χθες προς τη «Δημοκρατική», απεκάλυψε ότι «όλα είναι έτοιμα για να ξεκινήσουμε την επένδυση».
Ο Κύπριος μεγαλοεπιχειρηματίας, ομιλώντας χθες προς τη «Δημοκρατική», δεν έκρυψε την ικανοποίησή του για το αποτέλεσμα. «Υποβάλαμε ένα σοβαρό σχέδιο τουριστικής ανάπτυξης και αυτό εγκρίθηκε», εξήγησε ο κ. Νικολαϊδης και απαντώντας σε σχετικό ερώτημα τόνισε ότι «το αποτέλεσμα αυτό είναι τελικό και δεν αναμένουμε να υπάρξουν προβλήματα, που μπορεί να οδηγήσουν σε ανατροπή του».
Κληθείς, ο ίδιος να περιγράψει το είδος της επένδυσης που θα γίνει, απεκάλυψε: «Το προσχέδιο που καταθέσαμε περιλαμβάνει την κατασκευή τριών ξενοδοχειακών μονάδων, πολυτελών και με τα υψηλά ποιοτικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν τις επιχειρήσεις μας». Ωστόσο, ο κ. Νικολαϊδης δεν προχώρησε σε διευκρινήσεις σχετικά με τον αριθμό των κλινών ή για τυχόν επενδύσεις σε υποδομές μέσα στη θάλασσα (μαρίνες κλπ). «Εγώ, όπως γνωρίζετε, είμαι συνιδιοκτήτης της εταιρείας. Είμαστε μαζί με τον Οργανισμό TUI και όταν έρθει η ώρα θα κάνουμε όλες τις επίσημες ανακοινώσεις, με όλες τις λεπτομέρειες της επένδυσης. Εκείνο που τώρα προέχει είναι να υπογραφούν τα συμβόλαια, έτσι ώστε να οριστικοποιηθούν οι αποφάσεις».

Η κατασκευή
των ξενοδοχείων
Μόλις υπάρχει ετοιμότητα και τυπικά, τότε θα ξεκινήσει η διαδικασία έκδοσης των οριστικών οικοδομικών αδειών, που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν στην έναρξη κατασκευής των μονάδων. Από μόνη της η εξέλιξη αυτή είναι αρκετή για να γεννήσει αισιοδοξία στον οικοδομικό κόσμο της Ρόδου, που μαστίζεται από την ανεργία. Είναι, ωστόσο, σημαντικό να διασφαλιστεί ότι το έργο θα κατασκευαστεί από τοπικά συνεργεία και ντόπιους προμηθευτές οικοδομικών υλικών. Αυτό θα πρέπει να αποτελεί και έναν από τους όρους του ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο πέτυχε μεν να αναθέσει το μεγάλο αυτό κομμάτι γης σε επενδυτές, όμως δεν πρέπει να παραβλεφθεί ότι οι όροι και οι τιμές διάθεσής, του ήταν εξαιρετικά συμφέροντες.
Εφόσον όλα κυλήσουν χωρίς προβλήματα και εγκριθούν γρήγορα οι όροι περιβαλλοντικών επιπτώσεων, τότε η κατασκευή των τριών νέων ξενοδοχείων θα ξεκινήσει το προσεχές φθινόπωρο και θα τεθεί ως στόχος ένα τους τμήμα να λειτουργήσει και στη σαιζόν του 2015.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το σύνολο της επένδυσης που θα υλοποιηθεί από την εταιρεία TN Aegean Sun Investments Limited ανέρχεται στο ύψος των 15,2 εκατομμυρίων ευρώ.

Τα «Atlantica Hotels» αποτελούν
σήμερα μια μεγάλη αυτοκρατορία
Ο Νικολής Νικολαϊδης είναι από τους ξενοδόχους που ξεκίνησαν δυναμικά στη Ρόδο και με την εμφάνισή τους προκάλεσαν αίσθηση. Οι περιπέτειες των πρώτων επενδύσεων στα Κολύμπια και οι υπουργικές αποφάσεις που έδωσαν λύση στα ζητήματα που τότε είχαν προκύψει, έδωσαν τη θέση τους σε σειρά ξενοδοχειακών μονάδων που αναπτύχθηκαν σχεδόν σε όλο το νησί.
Σήμερα η αυτοκρατορία του Νικολή Νικολαϊδη και των Atlantica Hotels & Resors εκτείνονται σε ολόκληρη την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο. Στην ανάπτυξη αυτή συνέβαλε καθοριστικά ο γιγαντιαίος τουριστικός οργανισμός TUI Travel, του οποίου συνεργάτης είναι η εταιρεία Atlantica.

Είναι πια απαραίτητο, να γίνει αναφορά στα ξενοδοχεία που αποτελούν ιδιοκτησία, ή βρίσκονται υπό τη διαχείριση του ομίλου Atlantica.
Ειδικότερα, στην Κύπρο, στον όμιλο Atlantica ανήκουν τα ξενοδοχεία: Atlantica Miramare Beach – Λεμεσός Atlantica Oasis Hotel – Λεμεσός Atlantica Gardens – Λεμεσός Atlantica Bay Hotel – Λεμεσός Atlantica Golden Beach – Πάφος Atlantica Λέσχη Sungarden Beach – Αγία ΝάπαAtlantica Aeneas Resort & Spa – Αγία Νάπα Atlantica Sancta Napa Hotel – Αγία Νάπα Atlantica Sea Breeze Hotel-Πρωταρά 
Στην Ελλάδα τα ξενοδοχεία, Atlantica Holiday Village – Ρόδος Atlantica Princess Hotel – Ρόδος Atlantica Imperial Resort – Ρόδος Atlantica Club Aegean Blue – Ρόδος Atlantica Aegean Park – Ρόδος Atlantica Sensatori Resort – ΚρήτηAtlantica Kalliston Resort & Spa – Crete Atlantica Caldera Bay – Κρήτη Atlantica Caldera Beach – Κρήτη Atlantica Caldera Village – Crete Atlantica Caldera Creta Paradise – Κρήτη Atlantica Grand Mediterraneo Resort & Spa – Κέρκυρα Atlantica Porto Bello Royal, Κως Atlantica Porto Bello Beach, Κως Atlantica Λέσχη Μαρμάρι, Κως Magic Life Marmari Palace by Atlantica, Κως Holiday Village Κως από Atlantica, Κως  Atlantica Thalassa Hotel-Kos.

Και στην Αίγυπτο τα ξενοδοχεία Coral Sea Sensatori Resort – Sharm El-Sheikh, Coral Sea Resort – Sharm El-Sheikh, Coral Sea Holiday Village Sharm El-Sheikh, Coral Sea Splash Resort – Sharm El-Sheikh.

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Ακυρη δανειακή σύμβαση σε ελβετικο φράγκο λόγω καταχρηστικότητας των όρων της

Τα ελληνικά Δικαστήρια έκριναν ότι είναι άκυροι οι όροι των γενικών συναλλαγών όταν δεν ειναι σαφείς και κατανοητοί για τον μέσο πολίτη

όταν αυτός δεν έχει πλήρως ενημερωθεί για τους κινδύνους και τις δυσμενείς οικονομικές συνέπειες που μπορεί να ενέχουν.

Ειδικότερα για κάποιον ο οποίος σύναψε με τράπεζα, σύμβαση στεγαστικού δανείου σε συνάλλαγμα, ποσού 166.680,60 ελβετικών φράγκων έκρινε άκυρο και καταχρηστικό τον όρο, σύμφωνα με τον οποίο «εφόσον το δάνειο ή οποιοδήποτε τμήμα αυτού έχει χορηγηθεί σε συνάλλαγμα, ο οφειλέτης υποχρεούται να εκπληρώσει τις εντεύθεν υποχρεώσεις του προς την τράπεζα είτε στο νόμισμα της χορήγησης, είτε σε EURO με βάση την τρέχουσα τιμή πώλησης του νομίσματος χορήγησης την ημέρα της καταβολής». 

Και τούτο διότι ενώ η ισοτιμία του ευρώ έναντι του ελβετικού φράγκου, κατά την ημερομηνία εκταμίευσης του ανωτέρω δανείου, την 8η Ιουνίου 2007, ήταν 1,658300, στη συνέχεια, διαφοροποιήθηκε, με αποτέλεσμα, την 1η Οκτωβρίου 2012, να ανέλθει στο 1,1833000, αφού το ελβετικό νόμισμα ισχυροποιήθηκε έναντι του ευρώ. Η μεταβολή αυτή στην ισοτιμία των δύο νομισμάτων είχε ως αποτέλεσμα να εξανεμιστούν όλες οι καταβολές, που ο ίδιος πραγματοποίησε (σε ευρώ) έναντι του παραπάνω δανείου, με συνέπεια το αρχικό του κεφάλαιο, υπολογιζόμενο σε ελβετικά φράγκα, να έχει μεν ελαττωθεί κατά τα προβλεπόμενα στη σύμβαση, υπολογιζόμενο, όμως, σε ευρώ, να παραμένει υψηλό, έχοντας μειωθεί από το ποσό των 105.319,58 ευρώ (την 8η Ιουνίου 2007) μόλις σ`αυτό των 89.004,96 ευρώ (την 1η Οκτωβρίου 2012).

Το Δικαστήριο έκανε δεκτό τον ισχυρισμό του δανειολήπτη ότι κατά την σύναψη του άνω δανείου σε ελβετικα φράγκα δεν ενημερώθηκε από τους υπαλλήλους της τράπεζας για τον συναλλαγματικό κίνδυνο, που αναλάμβανε κατά τη λήψη του επίμαχου δανείου, αλλά ούτε και για τις επιπτώσεις, που θα μπορούσε να έχει μία σοβαρή υποτίμηση του ευρώ έναντι του ελβετικού νομίσματος στο ύψος τόσο των εξοφλητικών δόσεων, όσο και του κεφαλαίου του ανωτέρω δανείου, και έκρινε άκυρο τον προαναφερόμενο όρο, δεχόμενο  αφ’ενός ότι ο δανειολήπτης τον αγνοούσε ανυπαιτίως, αφετέρου διότι ο όρος  αυτός τυγχάνει, ως αόριστος και ακατάληπτος, καταχρηστικός, επιφέρει δε σημαντική διατάραξη των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των δύο συμβαλλομένων στην παραπάνω σύμβαση μερών σε βάρος του δανειολήπτη. 

Η ακύρωση του καταχρηστικού αυτού όρου της δανειακής σύμβασης είχε ως συνέπεια την ευνοϊκη για τον οφειλέτη τροποποιηση της δανειακής του σύμβασης ούτως ώστε οι καταβολές, που πραγματοποιεί σε ευρώ προς εκπλήρωση των απορρεουσών από τη 
σύμβαση υποχρεώσεών του, να πρέπει να υπολογίζονται από την τραπεζα σε ελβετικά φράγκα, με βάση την μεταξύ των δύο νομισμάτων συναλλαγματική ισοτιμία που ίσχυε κατά την ημέρα εκταμίευσης του δανείου και όχι την συναλλαγματική ισοτιμία που ισχύει κατά την ημερομηνία καταβολής κάθε δόσης. 

Σημειωτέον ότι υπάρχουν 31 περιπτωσεις όρων των γενικών συναλλαγών (ΓΟΣ) που θεωρούνται καταχρηστικοί και αυτομάτως άκυροι χωρίς περαιτέρω διερεύνησή τους από τα Δικαστήρια. Αυτές  ειναι οι εξής περιπτώσεις  που 

α) παρέχουν στον προμηθευτή, χωρίς εύλογη αιτία, υπερβολικά μεγάλη προθεσμία αποδοχής της πρότασης του καταναλωτή για σύναψη σύμβασης,

β) περιορίζουν τις ανειλημμένες συμβατικές υποχρεώσεις και ευθύνες των προμηθευτών,

 γ) προβλέπουν προθεσμία καταγγελίας της σύμβασης υπερβολικά σύντομη για τον καταναλωτή ή υπερβολικά μακρά για τον προμηθευτή,

  δ) συνεπάγονται την παράταση ή ανανέωση της σύμβασης για χρονικό διάστημα υπερβολικά μακρό, αν ο καταναλωτής δεν την καταγγείλει σε ορισμένο χρόνο,

"ε) επιφυλάσσουν στον προμηθευτή το δικαίωμα μονομερούς τροποποίησης ή λύσης της σύμβασης χωρίς ορισμένο, ειδικό και σπουδαίο λόγο, ο οποίος να αναφέρεται στη σύμβαση".

 στ) επιτρέπουν στον προμηθευτή να καταγγείλει σύμβαση αόριστηςδιάρκειας χωρίς εύλογη προθεσμία,

ζ) επιφυλάσσουν στον προμηθευτή το δικαίωμα να κρίνει μονομερώς αν ηπαροχή του είναι σύμφωνη με τη σύμβαση,

 η) επιφυλάσσουν στον προμηθευτή το απεριόριστο δικαίωμα να ορίζειμονομερώς το χρόνο εκπλήρωσης της παροχής του,

θ) ορίζουν ότι η παροχή δεν είναι υποχρεωτικό να ανταποκρίνεται στιςουσιώδεις, για τον καταναλωτή, προδιαγραφές, στο δείγμα, στις ανάγκεςτης ειδικής χρήσης, για την οποία την προορίζει ο καταναλωτής και την οποία αποδέχεται ο προμηθευτής ή στο συνηθισμένο προορισμό της,

ι) επιτρέπουν στον προμηθευτή να μην εκτελέσει τις υποχρεώσεις του χωρίς σπουδαίο λόγο,

ια) χωρίς σπουδαίο λόγο αφήνουν το τίμημα αόριστο και δεν επιτρέπουντον προσδιορισμό του με κριτήρια ειδικά καθορισμένα στη σύμβαση και εύλογα για τον καταναλωτή,

  ιβ) περιορίζουν την ευθύνη του προμηθευτή για κρυμμένα ελαττώματα του πράγματος,

  ιγ) αποκλείουν ή περιορίζουν υπέρμετρα την ευθύνη του προμηθευτή, 

 ιδ) προβλέπουν τη μετακύληση της ευθύνης του πωλητή, ή του εισαγωγέα αποκλειστικά στον παραγωγό του αγαθού ή σε άλλον,

 ιε) περιορίζουν την υποχρέωση του προμηθευτή να τηρεί τις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει οι εντολοδόχοι του ή εξαρτούν την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του από την τήρηση ειδικής τυπικής διαδικασίας.

 ιστ) επιτρέπουν στον προμηθευτή να καταγγέλλει τη σύμβαση κατά τηνκρίση του, αν η ίδια ευχέρεια δεν αναγνωρίζεται στον καταναλωτή, ή να παρακρατεί τα ποσά που έχουν καταβληθεί για παροχές που δεν έχουν ακόμη εκτελεσθεί από αυτόν, όταν τη σύμβαση καταγγέλλει ο ίδιος,

  ιζ) συνεπάγονται παραίτηση του καταναλωτή από τα δικαιώματά του σε περίπτωση μη εκπλήρωσης ή πλημμελούς εκπλήρωσης της παροχής του προμηθευτή, ακόμη και αν τον προμηθευτή βαρύνει πταίσμα,

 ιη) εμποδίζουν τον καταναλωτή να υπαναχωρήσει (από τη σύμβαση), όταν η αύξηση του τιμήματος σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης είναι υπερβολική για αυτόν,

  ιθ) αποκλείουν ή περιορίζουν τη νόμιμη ευχέρεια του καταναλωτή να μην εκτελέσει τη σύμβαση,

  κ) απαγορεύουν στον καταναλωτή να επισχέσει εν όλω ή εν μέρει την καταβολή του τιμήματος, όταν ο προμηθευτής δεν εκπληρώνει τιςυποχρεώσεις του,

κα) επιβάλλουν στον καταναλωτή που πιστώθηκε με το τίμημα των αγαθών ή υπηρεσιών να εκδώσει μεταχρονολογημένη επιταγή,

κβ) συνεπάγονται παραίτηση του καταναλωτή από τις ενστάσεις του κατά τρίτου που διαδέχεται τον προμηθευτή στη σχέση με τον καταναλωτή,

 κγ) απαγορεύουν στον καταναλωτή να προτείνει σε συμψηφισμό προς υποχρεώσεις του από τη σύμβαση ομοειδείς απαιτήσεις του κατά του προμηθευτή,

 κδ) βεβαιώνουν ότι ο καταναλωτής γνωρίζει ορισμένους όρους της σύμβασης ή την κατάσταση των προμηθευόμενων πραγμάτων ή την ποιότητα των υπηρεσιών, ενώ πραγματικά τα αγνοεί,

  κε) υποχρεώνουν τον καταναλωτή να προκαταβάλει υπερβολικά μεγάλο μέρος του τιμήματος πριν αρχίσει η εκτέλεση της σύμβασης από τον προμηθευτή, μολονότι ο προμηθευτής δεν ανέλαβε την υποχρέωση να εκτελέσει παραγγελία του καταναλωτή με βάση συγκεκριμένες προδιαγραφές ή χαρακτηριστικά ούτε η παροχή του προμηθευτή συνιστάται σε υπηρεσίες με κράτηση,

 κστ) επιτρέπουν στον προμηθευτή να απαιτήσει από τον καταναλωτή υπέρμετρες εγγυήσεις,

 κζ) αναστρέφουν το βάρος της απόδειξης σε βάρος του καταναλωτή ή περιορίζουν υπέρμετρα τα αποδεικτικά του μέσα,

 κη) περιορίζουν υπέρμετρα την προθεσμία, μέσα στην οποία ο καταναλωτής οφείλει να υποβάλει στον προμηθευτή τα παράπονα ή να εγείρει τις αξιώσεις του κατά του προμηθευτή,

 κθ) αναθέτουν στον προμηθευτή χωρίς σπουδαίο λόγο την αποκλειστικότητα της συντήρησης και των επισκευών του πράγματος και της προμήθειας των ανταλλακτικών,

 λ) επιβάλλουν στον καταναλωτή, σε περίπτωση μη εκπλήρωσης της παροχήςτου, υπέρμετρη οικονομική επιβάρυνση ή

λα) αποκλείουν την υπαγωγή των διαφορών από σύμβαση στο φυσικό τους δικαστή με την πρόβλεψη αποκλειστικής αλλοδαπής δικαιοδοσίας ή διαιτησίας.

"λβ) προβλέπουν την καταβολή αποζημίωσης στον προμηθευτή, χωρίς αυτός να υποχρεούται να επικαλεστεί και να αποδείξει τη ζημία που υπέστη."

πηγή : Αναστασία Μήλιου . http://www.ipiros.gr/portal2/index.php?option=com_content&view=article&id=19567:2014-07-23-04-19-19&catid=57:2008-09-24-06-19-04&Itemid=706 

Αναστασία Χρ. Μήλιου

Δάνεια σε ξένο νόμισμα: Μύθοι και Πραγματικότητες

Εις απάντηση των πρόσφατων δημοσιέυσεων δια τηλεοράσεως ή/και ηλεκτρονικού ή/και έντυπου τύπου ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο την 30 Απριλίου 2014 αποφάσισε να δικαιώσει δανειολήπτη σε νόμισμα Ελβετικού Φράγκου, ‘’κλειδώνοντας’’ ουσιαστικά την ισοτιμία που ίσχυε κατά την ημερομηνία σύναψης δανείου ή/και εκταμίευσης του δανειζόμενου ποσού θα πρέπει, απαραιτήτως, να διασαφηνιστούν τα ακόλουθα: 

1. Η διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης διεξήχθη στα πλαίσια προδικαστικής παραπομπής από το Kuria  (Ανώτατο Δικαστήριο της Ουγγαρίας)  με θέμα την ερμηνεία της Οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5^ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές

2. Η Οδηγία 93/13/ΕΟΚ έχει ενσωματωθεί στην εθνική μας νομοθεσία με τον Περί Καταχρηστικών Ρητρών σε Καταναλωτικές Συμβάσεις Νόμο του 1996 (93(I)/1996) που τέθηκε σε ισχύ από την 1η Ιουλίου 1997

3. Η υπόθεση έχει αριθμό C-26/13 μεταξύ Árpád Kásler και Hajnalka Káslerné Rábai κατά OTP Jelzálogbank Zrt

4. Τα  γεγονότα της υπόθεσης, όπως αναφέρονται στο ανακοινωθέν τύπου αρ. 66/14, είναι συνοπτικά τα ακόλουθα:

1. Στις 29 Μαΐου 2008 οι Kásler και Káslerné Rábai συνήψαν με Ουγγρική τράπεζα σύμβαση ενυπόθηκου δανείου σε ξένο νόμισμα. Η τράπεζα χορήγησε στους οφειλέτες δάνειο ύψους 14 400 000 ουγγρικών φιορινιών (HUF) (περίπου 46 867 EUR).

2. Η σύμβαση όριζε ότι το ύψος του δανείου σε ελβετικά φράγκα θα καθοριζόταν βάσει της τιμής αγοράς του εν λόγω νομίσματος που εφάρμοσε η τράπεζα κατά τον χρόνο αποδεσμεύσεως των κεφαλαίων. Κατ’ εφαρμογή της εν λόγω ρήτρας, το ποσό του δανείου ορίσθηκε σε 94 240, 84 CHF. Εντούτοις, δυνάμει της συμβάσεως, το ποσό εκάστης των οφειλόμενων δόσεων σε ουγγρικά φιορίνια θα καθοριζόταν βάσει της τιμής πωλήσεως του ελβετικού φράγκου που θα είχε εφαρμόσει η τράπεζα την προηγουμένη της ημέρας κατά την οποία η δόση θα καθίστατο ληξιπρόθεσμη.

3. Το ζεύγος Kásler αμφισβήτησε ενώπιον των ουγγρικών δικαστηρίων τη νομιμότητα της ρήτρας που επέτρεπε στην τράπεζα να υπολογίζει τις ληξιπρόθεσμες δόσεις βάσει της τιμής πωλήσεως του ελβετικού φράγκου. Υποστήριξαν ότι η ρήτρα ήταν καταχρηστική, στον βαθμό που προέβλεπε, προς τον σκοπό αποδόσεως του δανείου, την εφαρμογή συναλλαγματικής ισοτιμίας διαφορετικής από εκείνη που εφαρμόσθηκε κατά τον χρόνο χορηγήσεως του δανείου

5. Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 30 Απριλίου 2014 κατέληξε στα ακόλουθα σημαντικά συμπεράσματα που αποτελούν τα συστατικά στοιχεία της αιτιολογημένης απόφασης του:

1. ‘Ειδικότερα, η ρήτρα αυτή καθορίζει απλώς, προς τον σκοπό υπολογισμού των δόσεων του δανείου, την τιμή μετατροπής του ουγγρικού φιορινιού σε ελβετικό φράγκο, χωρίς, ωστόσο, να προβλέπει την παροχή υπηρεσίας ανταλλαγής από τον δανειστή. Ελλείψει τέτοιου είδους υπηρεσίας, η οικονομική επιβάρυνση που προκύπτει από τη διαφορά μεταξύ της τιμής αγοράς και της τιμής πωλήσεως, την οποία φέρει ο οφειλέτης, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αμοιβή οφειλόμενη ως αντάλλαγμα υπηρεσίας’

2. ‘…ρήτρα που ορίζει το κύριο αντικείμενο της συμβάσεως εκφεύγει της ελέγχου καταχρηστικότητας μόνο εφόσον είναι διατυπωμένη με σαφή και κατανοητό τρόπο. Συναφώς, το Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι η απαίτηση αυτή δεν μπορεί να αφορά απλώς και μόνον τον κατανοητό τους χαρακτήρα από τυπική και γραμματική άποψη. Αντιθέτως, η σύμβαση δανείου πρέπει να εκθέτει κατά τρόπο διαφανή τον λόγο και τις ιδιαιτερότητες του μηχανισμού μετατροπής του ξένου νομίσματος’

3. ‘Επομένως, στο Kúria απόκειται να κρίνει αν καταναλωτής που έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος μπορούσε, βάσει της διαφημίσεως και των πληροφοριών που παρέσχε ο δανειστής στο πλαίσιο του δανείου, όχι μόνο να πληροφορηθεί την ύπαρξη της διαφοράς μεταξύ της συναλλαγματικής ισοτιμίας πωλήσεως και της συναλλαγματικής ισοτιμίας αγοράς του ξένου νομίσματος, αλλά και να αξιολογήσει τις οικονομικές συνέπειες που θα συνεπαγόταν γι’ αυτόν η εφαρμογή της συγκεκριμένης συναλλαγματικής ισοτιμίας για τον υπολογισμό των δόσεων και το συνολικό ύψους του δανείου του.’

4. ‘Οι καταναλωτές που συνάπτουν σύμβαση δανείου σε ξένο νόμισμα πρέπει να μπορούν να αξιολογούν τις οικονομικές συνέπειες της εφαρμογής στις δόσεις αποπληρωμής του δανείου συναλλαγματικής ισοτιμίας (της τιμής πωλήσεως του νομίσματος) διαφορετικής από εκείνη που εφαρμόσθηκε για τον υπολογισμό του ύψους του δανείου κατά την αποδέσμευσή του (τιμή αγοράς του νομίσματος)’

6. Συμπερασματικά λοιπόν μπορούν να αναφερθούν τα κατωτέρω:

1. Συμβάσεις που συνάπτονται με Τράπεζες, όπως δάνεια σε Ελβετικά Φράγκα μπορούν να ελεγχθούν από τα Δικαστήρια της Κύπρου σε σχέση με την καταχρηστικότητα όρων που περιέχονται σε αυτές δυνάμει του Περί Καταχρηστικών Ρητρών σε Καταναλωτικές Συμβάσεις Νόμου του 1996 (93(I)/1996)

2. Ο καταναλωτής θα πρέπει βάσει των παραστάσεων των υπαλλήλων της Τράπεζας ή/και διαφημίσεων ή/και της συγκεκριμένης ρήτρας της σύμβασης να μπορεί να αξιολογήσει τις οικονομικές συνέπειες που θα συνεπαγόταν γι’ αυτόν η εφαρμογή της συγκεκριμένης συναλλαγματικής ισοτιμίας

3. Η κάθε υπόθεση πολύ πιθανόν να κριθεί σύμφωνα με τα δικά της περιστατικά και γεγονότα που θεμελιώνουν το αγώγιμο δικαίωμα

4. Η συγκεκριμένη απόφαση ΔΕΝ κλειδώνει την ισοτιμία κατά την ημερομηνία σύναψης δανείου ή/και εκταμίευσης του δανειζόμενου ποσού. Οποιαδήποτε τέτοια αναφορά, οφείλεται κυρίως σε παρερμηνεία ή άγνοια της απόφασης του Δικαστηρίου

5. Το Επίδικο Θέμα ήτο κατά πόσο ήτο δίκαιο η Τράπεζα να εκταμιεύει ποσό δανείου στη τιμή αγοράς που εφάρμοζε κατά την ημερομηνία εκταμίευσης ενώ να απαιτείται από τον Δανειζόμενο/Καταναλωτή να αποπληρώνει το δάνειο στη τιμή πώλησης κατά την ημερομηνία καταβολής της ισοτιμίας Ευρώ – Ελβετικού Φράγκου.

Συνεπώς είναι υποχρέωση να ενημερωθεί το κοινό ότι το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΔΕΝ αποφάσισε να κλειδώσει ισοτιμία που ίσχυε το 2007/2008 σε καμία περίπτωση. Έκρινε όμως ότι δύναται να κριθεί η καταχρηστικότητα της ρήτρας όπως πιο πάνω στο 6 (v) αναφέρεται, έργο που αφέθηκε να διεκπεραιωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ουγγαρίας.  Ενδεικτικά, η τρέχουσα διαφορά του συναλλάγματος Ευρώ –Ελβετικού Φράγκου μεταξύ τιμής αγοράς και τιμής πώλησης κατά την 16/7/2014 της Τράπεζας Κύπρου είναι μόλις 0.0927 (1.2729 - 1.1802) και όχι στο 0.4 αν ‘’κλειδώνετο’’ η ισοτιμία κατά την περίοδο 2007/2008 όπως έχει αφεθεί να διαρρεύσει στο τύπο πως ήταν στην ουσία η απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εν πάσει όμως περιπτώσει, η απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί χρήσιμο εργαλείο στην απαίτηση για αποζημίωση λόγω αύξησης της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Η κάθε περίπτωση πολύ πιθανόν να κριθεί σύμφωνα με τα δικά της περιστατικά.

- See more at: http://www.sigmalive.com/news/opinions_sigmalive/144686#sthash.YbHhV9BB.dpuf

ECB Actions Means CHF Likely to Remain Good Carry Trade Candidate

Will the European Central Banks' goal of re-firing the Eurozone economy put the Swiss National Bank and the peg on CHF to the test?

MahiFX Market Commentary

The determination of the European Central Bank to rekindle some inflation and growth in the Eurozone and to weaken the Euro presented an opportunity for the Swiss to reaffirm their cap on EUR/CHF making their currency a good ongoing carry trade candidate.

The Swiss National Bank said it will maintain the EUR/CHF cap at 1.20 into 2016 – a commitment it first made nearly 3 years ago when the currency was soaring as a safe haven.

For carry traders this commitment is useful as it dispels some speculation that the SNB was considering relinquishing the peg sometime in 2015.

The benefit of using CHF for carry trades are its very low rates of interest. This is ideal for funding purchases of higher yielding currencies such as NZD. However, unlike with the EUR, CHF comes with a solid commitment by the central bank to do whatever takes to stop the currency from appreciating too much.

Δάνεια σε ελβετικό φράγκο και αποκατάσταση της οφειλής σε ευρώ

Χιλιάδες δανειολήπτες που έλαβαν στεγαστικό δάνειο σε ελβετικό φράγκο, ιδίως την περίοδο 2006-2008, έχουν πλέον περιέλθει, εξαιτίας της επιδείνωσης της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ευρώ με το ελβετικό φράγκο, σε μία εξαιρετικά δεινή οικονομικά  θέση. Όχι μόνο δεν είχαν τελικά τα χρόνια που ακολούθησαν τις χαμηλές τοκοχρεολυτικές δόσεις που τους είχαν υποσχεθεί κατά τη χορήγηση των δανείων αυτών, αλλά και -παρά  την μακρόχρονη εξυπηρέτηση των δανείων αυτών- το ανεξόφλητο κεφάλαιό τους παραμένει κοντά στα επίπεδα της αρχικής του εκταμίευσης, αν όχι ψηλότερα. Ανακούφιση δεν μπορεί να προσφέρει η δυνατότητα για μετατροπή του δανείου σε ευρώ, καθώς αυτή θα συνεπαγόταν  και τη μετατροπή της λογιστικής μέχρι σήμερα  ζημίας του δανειολήπτη σε πραγματική. Οι δανειολήπτες αυτοί δικαιολογημένα αισθάνονται να έχουν βρεθεί, με αφορμή την ανυποψίαστη λήψη ενός στεγαστικού δανείου, αντιμέτωποι με συνέπειες, για τις οποίες  κανείς δεν τους προειδοποίησε. 

Στα δάνεια σε συνάλλαγμα το κόστος δανεισμού είναι αόριστο για τον δανειολήπτη. Όχι όμως εξαιτίας της διακύμανσης του επιτοκίου το οποίο πάντως οριοθετείται  με βάση το επιτόκιο αναφοράς. Αντίθετα, το πρόβλημα είναι ότι διακυμαίνεται το θεμέλιο της  παροχής, δηλ. το ίδιο το κεφάλαιο που καλείται να επιστρέψει ο δανειολήπτης. Το τελευταίο, όμως,  αποσυνδεδεμένο από την αξία χρήσης του. Δεν είναι πλέον το κεφάλαιο που έλαβε και επένδυσε ο δανειολήπτης στην αγορά της κατοικίας του εκείνο που καλείται εντόκως να επιστρέψει. Είναι ένα άγνωστο κεφάλαιο, το ύψος του οποίου διαμορφώνεται  από απροσπέλαστους για τον ίδιο παράγοντες, οι οποίοι συχνά ανατρέπουν  οποιαδήποτε αναλογία μεταξύ παροχής και αντιπαροχής, καθιστώντας εξοντωτικό το πραγματικό κόστος του δανείου.   

Ήδη για τους λόγους αυτούς η – αδιάκριτη μάλιστα - χορήγηση δανείων σε συνάλλαγμα προς καταναλωτές είναι μία προβληματική και αμφιλεγόμενη εμπορική πρακτική. Αντιστρατεύεται την αρχή του υπεύθυνου δανεισμού που στηρίζεται στην προβλεψιμότητα των μελλοντικών υποχρεώσεων και στη στάθμιση των δυνατοτήτων ανταπόκρισης. Ο καταναλωτής μετατρέπεται, δίχως να έχει επίγνωση,  σε επενδυτή, μοχλεύοντας το ίδιο το κεφάλαιο που δανείζεται για την αγορά της κατοικίας του. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι άλλα  πιστωτικά ιδρύματα αποστασιοποιήθηκαν από τέτοιου είδους χορηγήσεις εξαιτίας ακριβώς της επικινδυνότητας που ενείχαν για τους δανειολήπτες.  

Η  επιλογή ενός δανείου σε ξένο νόμισμα είναι μία επιλογή ανάληψης του συναλλαγματικού κινδύνου, την ευθύνη της οποίας δεν μπορεί, δίχως άλλο, να διαχειριστεί ο δανειολήπτης. Η εκτίμηση του κινδύνου  προϋποθέτει γνώσεις τόσο για τον μηχανισμό λειτουργίας των εν λόγω δανείων όσο και για την εξέλιξη συναλλαγματικών ισοτιμιών.  Ο λήπτης στεγαστικού δανείου, ωστόσο, δεν έχει, κατά κανόνα τουλάχιστον,  την εμπειρία και τις γνώσεις για να αντιληφθεί τους κινδύνους που ανακύπτουν και να λάβει την απόφαση σύναψης ή όχι ενός τέτοιου δανείου συνυπολογίζοντας όλες τις κρίσιμες παραμέτρους. 

Οι καταναλωτές, αδυνατώντας συχνά να κατανοήσουν τον σύνθετο χαρακτήρα των δανείων σε συνάλλαγμα, αποφασίζουν αφού προηγουμένως απλουστεύσουν την επιλογή τους με βάση τις διαθέσιμες από την τράπεζα σε αυτούς πληροφορίες. Όταν οι τελευταίες περιορίζονται ή εστιάζουν στη σύγκριση του επιτοκίου του δανείου  σε ευρώ με  εκείνο του δανείου σε ελβετικό φράγκο, μοιραία οι καταναλωτές εμπιστεύονται την πρόταση της τράπεζας και παραβλέπουν  τους μελλοντικούς κινδύνους. Είναι, γι’ αυτό, κρίσιμο να διασφαλίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις  η με ανάλογη ένταση και έμφαση πληροφόρηση για τους κινδύνους.

Οι τράπεζες έχουν πράγματι υποχρέωση, με βάση τις επιταγές της καλής πίστης και της διαφάνειας, να μην επιδιώκουν μονομερώς την πρόταξη των δικών τους συμφερόντων. Οφείλουν να διαφυλάττουν την αναλογία παροχής και αντιπαροχής. Οφείλουν να ενημερώνουν, να διαφωτίζουν, ακόμη και να συμβουλεύουν τον πελάτη, όταν είναι  πιθανό αυτός να μην αντιλαμβάνεται τους κινδύνους που έχει η συναλλαγή. 

Η τράπεζα έχει, γι’ αυτό, υποχρέωση,  πριν χορηγήσει στον πελάτη ένα δάνειο σε συνάλλαγμα, όχι μόνο να τον ενημερώσει για τους κινδύνους που θα κληθεί να αντιμετωπίσει στην πιθανή, άλλωστε, περίπτωση που επιδεινωθεί σε βάρος του πελάτη η συναλλαγματική ισοτιμία, αλλά και να  διερευνήσει τη δυνατότητά του να αντιληφθεί αλλά και να αντιμετωπίσει τους κινδύνους αυτούς. Η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδος αναγνωρίζει, με Πράξεις της,  την ιδιαίτερη πληροφόρηση που πρέπει να έχει εν προκειμένω κάθε δανειολήπτης. Μόνο εφόσον ο πελάτης έχει λάβει πλήρη, σαφή  και ορθή ενημέρωση θα μπορούσε να  αποφασίσει ο ίδιος υπεύθυνα για την επιλογή ενός δανείου σε συνάλλαγμα. 

Εξάλλου, η υποχρέωση ενημέρωσης και διαφώτισης δεν περιορίζεται εν προκειμένω σε μία αφηρημένη ή γενική αναφορά για τον συναλλαγματικό κίνδυνο. Εξειδικεύεται  σε ένα πλήθος καθηκόντων, όπως ενημέρωση για τα χαρακτηριστικά και τις γνώσεις που πρέπει να έχει ο πελάτης για να επιλέξει δάνειο σε συνάλλαγμα,  προειδοποίηση για τους κινδύνους που μπορούν να ανακύψουν, με την παράθεση μάλιστα παραδειγμάτων δυσμενούς εξέλιξης της συναλλαγματικής ισοτιμίας, ώστε να γίνουν εύληπτοι και κατανοητοί οι κίνδυνοι από τον δανειολήπτη, πληροφόρηση για τρόπους αντιστάθμισης των κινδύνων, ενημέρωση για δυσμενείς  περιορισμούς και συνέπειες στην άσκηση των δικαιωμάτων από το δάνειο (π.χ. της πρόωρης εξόφλησης),  ενημέρωση για την απαιτούμενη ικανότητα παρακολούθησης των συναλλαγματικών ισοτιμιών κ.ά. 

Δεν υπάρχει  αμφιβολία ότι το μεγάλο πλήθος των καταναλωτών που οδηγήθηκε στη λήψη των δανείων αυτών δεν έλαβε την παραπάνω διαφώτιση και, ασφαλώς, δεν μπορούσε να αντιληφθεί τους εν λόγω κινδύνους σε όλη τους μάλιστα τη βαρύτητα.  Η απουσία πληροφόρησης για τους κινδύνους οδηγεί σε αδιαφάνεια των όρων που θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να δικαιολογήσει την αποκατάσταση του περιεχομένου της σύμβασης σύμφωνα με τις εύλογες προσδοκίες του δανειολήπτη. Σε κάθε δε περίπτωση, είναι βέβαιο ότι αν τα πιστωτικά ιδρύματα  είχαν ανταποκριθεί στις παραπάνω υποχρεώσεις τους, οι καταναλωτές αυτοί δεν θα είχαν συνάψει σύμβαση δανείου σε ελβετικό φράγκο. Αντιθέτως, θα είχαν επιλέξει ένα δάνειο σε ευρώ. Μάλιστα, εξαιτίας της καθοδικής πορείας που είχαν από τα τέλη του 2008 τα επιτόκια αναφοράς (ΕΚΤ, Euribor), θα είχαν, στην περίπτωση αυτή, έτσι κι αλλιώς τα τελευταία χρόνια, και ιδίως σήμερα, το χαμηλό επιτόκιο στο οποίο απέβλεπαν.  

Η έξοδος από την κινούμενη άμμο των δανείων του ελβετικού φράγκου είναι δυνατή. Η κατάσταση, στην οποία έχουν περιέλθει οι δανειολήπτες είναι αποτέλεσμα παραβίασης επιταγών διαφάνειας και θεμελιωδών υποχρεώσεων που προκύπτουν από  τη φύση των εν λόγω δανείων. Οι καταναλωτές δικαιούνται, στην περίπτωση αυτή, την αναδρομική αποκατάσταση της αποπληρωμής και εξόφλησης του δανείου τους με βάση το κεφάλαιο που πραγματικά έλαβαν.

Πηγή:www.capital.gr - του κ. Ο Δημήτρης Σπυράκος - διδάκτωρ νομικής – δικηγόρος

Δικαίωση σε όσους δανειστηκαν σε CHF

Απόφαση μεγάλης σημασίας εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, η οποία αφορά όλους τους δανειολήπτες που πήραν δάνειο σε ελβετικό φράγκο.

Δηλαδή όσοι δανείστηκαν σε ελβετικό φράγκο έπρεπε να αποπληρώσουν το δάνειο τους, με βάση την ισοτιμία που ίσχυε την ημέρα εκταμίευσης του δανείου και όχι την ισοτιμία που ισχύει σήμερα. 

Με την ως άνω απόφαση «απεγκλωβίζονται» οι δανειστές, που ενώ επί σειρά ετών αποπλήρωναν κανονικά το δάνειο τους, βρέθηκαν να χρωστούν στις τράπεζες μετά από χρόνια τα ίδια ή και περισσότερα απ’ όσα έχουν δανειστεί. 

Παράδειγμα: Ένας δανειολήπτης που έλαβε δάνειο CHF 200,000 το 2008 με ισοτιμία προς το ευρώ 1,65 δηλαδή €121212 το δάνειο του με ισοτιμία που ισχύει σήμερα 1.22 το δάνειο του ανέρχεται στο ποσό των €163.934.

Η ενίσχυση του ελβετικού νομίσματος τα τελευταία χρόνια είχε, ως αποτέλεσμα, τα υπόλοιπα των δανείων τους να αυξάνονται αντί να μειώνονται και ενώ καταβάλλοντο κανονικά οι δόσεις τους να βρίσκονται σήμερα οι δανειολήπτες αντιμέτωποι με διαταγές πληρωμών και κατασχέσεις των περιουσίων τους.  

Παρόμοια απόφαση εξεδόθη και από Ελληνικό Δικαστήριο, όπου δικαιώθει Έλληνας δανειολήπτης εις το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ξάνθης το οποίο απεφάνθη, ότι το δάνειο του έπρεπε να αποπληρωθεί με την ισοτιμία της ημερομηνίας σύμβασης του δανείου και όχι με την ισοτιμία που ίσχυε την ημέρα καταβολής των δόσεων του.   

Από: Ερρίκος Νεοφύτου Ημερομηνία: Ιούλιος 10, 2014 19:03 - See more at: http://www.sigmalive.com/news/opinions_sigmalive/142934#sthash.qQ0tb3YL.dpuf

Η περίπτωση των δανείων σε Ελβετικό φράγκο : Αλήθειες και ψέματα

Για πρώτη φορά η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη μιας διεθνούς οικονομικής κρίσης. Διανύουμε μια δύσκολη εποχή, η διεθνής κοινότητα αντιμετωπίζει σήμερα την πιο μεγάλη οικονομική κρίση της μεταπολεμικής περιόδου. Ο πληθωρισμός της ευρωζώνης υπερδιπλασιάστηκε. Η ακρίβεια εξελίχθηκε σε μείζον κοινωνικό πρόβλημα για όλες τις χώρες. Οι ρυθμοί ανάπτυξης της Ε.Ε έπεσαν στο μισό. Η χρηματοοικονομική κρίση έφθασε στην καρδιά της Ευρώπης και χρηματοοικονομικοί οργανισμοί κλονίζονται. Κάποιοι έχασαν κάθε επαφή με τη διεθνή πραγματικότητα και ισχυρίζονται ότι για όλα φταίει η Ελληνική Κυβέρνηση. Η οικονομία όμως δεν αποτελεί μεμονωμένη υπόθεση. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πολιτική, με την ανθρώπινη φύση και με το τι θεωρείται ορθή συμπεριφορά. Σήμερα, η τρέχουσα οικονομική κρίση ξεπερνά τα διαθέσιμα μέσα και δύσκολα μπορεί να υπάρξει λύση από τις αγορές και από το κράτος ξεχωριστά ( Κουφάρης, 2010). 

Τα πραγματικά προβλήματα όμως της κρίσης τα οποία επεκτάθηκαν και στο σύνολο των πολιτών είναι η άνοδος των επιτοκίων, η δύσκολη λήψη δανείων, η άνοδος των τιμών των εμπορευμάτων και των καυσίμων που επέφεραν την ακρίβεια και τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών. Δημιουργήθηκε πτώση καταναλωτικών δαπανών, άρα και πτώση των κύκλων των εργασιών. Η ελληνική οικονομία, βρίσκεται παγιδευμένη ανάμεσα στην οικονομική ύφεση και τη δημοσιονομική κατάρρευση( Κουφάρης, 2010).

Ουκ ολίγοι πολίτες ( περίπου στους 70.000) από λανθασμένη και μάλλον υπαίτια ενημέρωση των τραπεζικών υπαλλήλων διάφορων τραπεζών της Ελλάδας, οδηγήθηκαν στην λήψη δανείου σε αλλοδαπό νόμισμα ποντάροντας κυρίως στο χαμηλό επιτόκιο που υπήρχε τότε σε σχέση με το ευρώ. Αναφέρεται ενδεικτικά ότι τα συγκεκριμένα δάνεια σε ελβετικό φράγκο είχαν εμφανιστεί το 2006 αλλά διαφημίστηκαν εντόνως το 2007 και το 2008, και διαφημίστηκαν λόγω του χαμηλού επιτοκίου της περιόδου ήτοι της τάξεως του 2% με 2,5%. Αξίζει να τονισθεί επίσης, πως την ίδια περίοδο η ισοτιμία του ελβετικού φράγκου σε σχέση με το ευρώ ήταν 1,610 και αυτός που αποφάσιζε να δανειστεί σε ξένο νόμισμα ωφελούταν τόσο από το χαμηλό επιτόκιο όσο και από το αδύναμο τότε ελβετικό φράγκο. Δυστυχώς, η υφιστάμενη οικονομική κρίση επέφερε την ισχυροποίηση του ελβετικού φράγκου, και τον Σεπτέμβριο του 2011 η Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας επέβαλε πλαφόν στην ισοτιμία του νομίσματος σε σχέση με το ευρώ στο 1,20 και έκτοτε όσοι είχαν πάρει ήδη δάνειο, βρέθηκαν αντιμέτωποι και αβοήθητοι με τη σταθεροποίηση της οφειλής τους, παρά το γεγονός ότι συνέχισαν να καταβάλλουν κανονικά τις μηνιαίες δόσεις του δανείου τους.

Στεγαστικό δάνειο ή επενδυτικό προϊόν; Αγωγή ακύρωσης του δανείου;

Τέτοιου είδους συμβάσεις συνιστούν συμβάσεις δανείου κατά την έννοια της 806 Α.Κ, ήτοι « σύμβαση που έχει ως αντικείμενο τη μεταβίβαση κυριότητας χρημάτων ή άλλων αντικαταστατών πραγμάτων με ή χωρίς αντάλλαγμα από τον έναν συμβαλλόμενο στο άλλο, με υποχρέωση αυτού να επιστρέψει άλλα πράγματα της αυτής ποιότητας και ποσότητας μετά τη λήξη της σύμβασης». Πρόκειται δε για reκαταρτιζόμενη σύμβαση όπου η μεταβίβαση της κυριότητας του δανείσματος αποτελεί στοιχείο της σύμβασης δανείου και μάλιστα αμφοτεροβαρής λόγω του ότι το δάνειο συμφωνήθηκε έντοκο με τρόπο, ώστε η υποχρέωση τοκοδοσίας να αποτελεί αντάλλαγμα για την παραμονή του δανείσματος για ένα συμφωνημένο διάστημα.

Όμως με υπαιτιότητα των τραπεζών, οι συμβάσεις δανείου σε ελβετικό φράγκο φέρουν την ιδιότητα του επενδυτικού προϊόντος αφού, συνδέει την οφειλή με την διεθνή αγορά συναλλάγματος, προσδιορίζει αυτήν με βάση μια κινητή αξία, επιρρίπτει τον συναλλαγματικό κίνδυνο στους καταναλωτές και συστηματικά εντάσσει την επένδυση ως σκοπό της έννομης σχέσης μεταξύ του καταναλωτή και της εκάστοτε τράπεζας, με τρόπο που προσδιορίζονται συνακόλουθα και οι συμβατικές παροχές και προκύπτει διάφορη κατανομή και επίρριψη κινδύνων στα συμβαλλόμενα μέρη σε σχέση με την έννομη σχέση δανείου. Πρόκειται δηλαδή, για μια σύμβαση που ο καταναλωτής φέρει τον συναλλαγματικό κίνδυνο, ήτοι αυτόν της αλλαγής της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Δηλαδή, μια «επένδυση» σε ξένο συνάλλαγμα, χωρίς αυτούσια καταβολή αυτού και εξ αυτού αυτή προσδιορίζονταν πλέον από μια κινητή αξία, ήτοι το συνάλλαγμα των ελβετικών φράγκων και την ισοτιμία αυτού σε ευρώ.

Η σύναψη τέτοιας σύμβασης δανείου αντιβαίνει πλήρως στην βούληση των ανθρώπων που τους χορηγήθηκε στεγαστικό δάνειο σε ελβετικό φράγκο, αλλά και στον σκοπό εξ ολοκλήρου του δανείου. Τα δάνεια σε συνάλλαγμα κατά την τραπεζική πρακτική συνιστούν σύμβαση παροχής επενδυτικής υπηρεσίας και δη σύνθετου χρηματοπιστωτικού προϊόντος που εμπεριέχει παράγωγα σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα. Συνεπώς μια τέτοια σύμβαση, στην πραγματικότητα δεν φέρει τα χαρακτηριστικά της σύμβασης στεγαστικού δανείου, και δυστυχώς οδηγεί στην παράνομη και αντιβαίνουσα βούληση και επίρριψη σε βάρος του καταναλωτή του συναλλαγματικού κινδύνου. Στις περισσότερες δε περιπτώσεις, οι καταναλωτές ουδέποτε έλαβαν γνώση αυτού του συναλλαγματικού κινδύνου ούτε κατά τη διάρκεια της σύναψης της συμβάσεως αλλά ούτε και μεταγενέστερα. Πάντως τα προϊόντα συναλλάγματος απευθύνονται σε πρόσωπα με το κατάλληλο επενδυτικό προφίλ, γνώση της σχετικής αγοράς και συνεπώς, ικανότητα ανάληψης των σχετικών κινδύνων, σε πρόσωπα που χαρακτηρίζονται επενδυτές ειδικού τύπου. Τέτοια πρόσωπα προφανώς και δεν θα ήταν άνθρωποι που νόμιζαν ότι θα τους χορηγηθεί στεγαστικό δάνειο.

Αξίζει μνείας, η λειτουργία της αγοράς συναλλάγματος, προκειμένου να γίνει αντιληπτή η διαφορά της αγοράς συναλλάγματος και του στεγαστικού δανείου. Ειδικότερα, «το χρήμα υπό στενή έννοια το νόμισμα, είναι αγαθό εμπορεύσιμο ( για το ότι το αλλοδαπό νόμισμα ή συνάλλαγμα αποτελεί χρηματιστηριακό πράγμα) όχι μόνο στα όρια μιας συγκεκριμένης επικράτειας αλλά και διεθνώς. Κάθε νόμισμα έχει μια σταθερή ή κυμαινόμενη, ανταλλακτική σχέση με νομίσματα άλλων κρατών. Οι συναλλαγές μεταξύ διαφορετικών εθνικών νομισμάτων είναι φαινόμενο σοβαρότατο της διεθνούς οικονομικής ζωής και μέχρι ενός σημείου εξυπηρετεί τις διεθνείς οικονομικές συναλλαγές. Εκτός όμως αυτού, η συναλλαγή επί ξένου νομίσματος μπορεί να οφείλεται σε λόγους εξασφάλισης ή καθαρής κερδοσκοπίας».( Καλλιμόπουλος, Το δίκαιο του χρήματος)

Στην αγορά συναλλάγματος αποτυπώνεται η συναλλαγή η οποία συνίσταται στην ανταλλαγή ενός νομίσματος με άλλο στη διεθνή αγορά συναλλάγματος, όπου η τιμή του νομίσματος, ήτοι η ισοτιμία είναι ουσιαστικά η ποσότητα του ξένου νομίσματος που μπορεί να αγοραστεί με μια μονάδα εγχώριου και το αντίστροφο, ήτοι η σχετική τιμή των δύο νομισμάτων. Οι συναλλαγματικές ισοτιμίες διαμορφώνονται στην αγορά του συναλλάγματος( foreignexchangemarket) η οποία περιλαμβάνει τη δραστηριοποίηση των εμπορικών τραπεζών, των πολυεθνικών εταιρειών, των διαφόρων οικονομικών οργανισμών αλλά και τις κεντρικές τράπεζες των χωρών.

Η αγορά συναλλάγματος γνωστή ως FX ή forex θεωρείται οποιοδήποτε μέρος στο οποίο γίνεται εμπόριο με ανταλλαγή του ενός, με κάποιο άλλο. Δεν έχει ορισμένο φυσικό χώρο για τις συναλλαγές. Είναι μια αποκεντρωμένη αγορά που λειτουργεί 24 ώρες την ημέρα και 365 ημέρες τον χρόνο. Αποτελεί την μεγαλύτερη χρηματοοικονομική αγορά στον κόσμο. Την συναλλαγματική αγορά αποτελούν: κεντρικές τράπεζες, επενδυτές, εμπορικές τράπεζες, μεγάλες εταιρίες, μεσίτες συναλλάγματος, κερδοσκόποι εισαγωγείς και εξαγωγείς κ.α. και χαρακτηρίζεται από τα εξής στοιχεία : α) οι συναλλαγές που γίνονται σε αυτήν έχουν βραχυχρόνιο χαρακτήρα, β) η συναλλαγματική αγορά δεν εντοπίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο εδαφικό χώρο, γ) στην αγορά συναλλάγματος το στοιχείο του χρόνου διαδραματίζει σπουδαίο λόγο και δ) στην αγορά συναλλάγματος στρέφονται επενδυτές που δεν αποστρέφονται τον κίνδυνο, αλλά επιθυμούν ανάληψη αυξημένου επενδυτικού κινδύνου και επίτευξη υψηλών επιδόσεων. Συνακόλουθα, επιβεβαιώνεται ότι η μακροχρόνια υποχρέωση ( αυτή αποπληρωμής του συγκεκριμένου δανείου) και ο συναλλαγματικός κίνδυνος είναι δύο έννοιες ασύμβατες.

Σημειώνεται ότι η αγορά συναλλάγματος, ισχυροποίησε τη χρήση ξένου νομίσματος και την κατέστησε πιο δημοφιλή ως μέσον επένδυσης και κερδοσκοπίας. Παγκοσμίως δε το εμπόριο συναλλάγματος, θεωρείται το πλέον εκτεθειμένο στους εμπορικούς κινδύνους. Δεν είναι συνεπώς δυνατόν να θεωρηθεί μια σημερινή τιμή ως ισχύουσα ή προσδοκώμενη για μελλοντικές χρήσεις.

Ηθελημένη υπαιτιότητα ως προς την ενημέρωση των καταναλωτών;

Με βάση το ισχύον νομικό πλαίσιο ( Ν. 2396/1996) και το θεσμικό πλαίσιο που έχει θεσπιστεί από την Τράπεζα της Ελλάδος, οι υποχρεώσεις των τραπεζών συνίστανται στην κατάλληλη ενημέρωση των συναλλασσόμενων τόσο πριν την υπογραφή των συμβάσεων όσο και κατά τη λειτουργία τους. Ειδικότερα σε ότι αφορά τα δάνεια σε συνάλλαγμα, τα πιστωτικά ιδρύματα οφείλουν να παρέχουν κατ’ ελάχιστον προσυμβατική ενημέρωση ως προς τους κινδύνους, τη δυνατότητα και το κόστος τεχνικών κάλυψης του συναλλαγματικού κινδύνου.

Σύμφωνα λοιπόν, με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο και τις οδηγίες της Τραπέζης της Ελλάδος, η ενημέρωση όφειλε σε κάθε περίπτωση να είναι πλήρης, ολοκληρωμένη και επαρκής και πιο συγκεκριμένα οφείλουν οι τραπεζικοί υπάλληλοι να εκθέτουν με συγκεκριμένα παραδείγματα, υπολογισμούς και με προσομοιώσεις υποθετικών σεναρίων, τι σήμαινε ο κίνδυνος των συναλλαγματικών διακυμάνσεων, ποιους τομείς θα επηρέαζε και ποιους συμφωνημένους όρους θα άλλαζε, έτσι ώστε ο καταναλωτής να κατανοούσε το μέγεθος και τη διάσταση αυτού του κινδύνου. Σχεδόν στις πλείστες περιπτώσεις η ενημέρωσh αφορούσε αποκλειστικά ΜΟΝΟ το χαμηλό επιτόκιο libor.

Αγωγή για την ισοσκέλιση της ζημίας –

 ασφαλιστικά μέτρα για τη ρύθμιση προσωρινά της κατάστασης;

Είναι γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις, οι υποψήφιοι δανειολήπτες ενημερώνονταν από υπάλληλους τραπεζών, οι οποίοι δεν είχαν τα απαραίτητα προσόντα που απαιτούνται για να χορηγήσουν στους «πελάτες» τα εν λόγω δάνεια σε ελβετικά φράγκα, δεδομένου ότι υπάρχει σχετική νομοθεσία για τι κλάση πρέπει να έχει ένας τραπεζικός υπάλληλος ο οποίος διαπραγματεύεται με τον υποψήφιο πελάτη τη σύναψη τέτοιου «επενδυτικού προϊόντος» και όχι ακριβώς δανείου. Στην προκειμένη περίπτωση αναφέρομαι στον νόμο Ν. 3371/2005 και πιο συγκεκριμένα στο άρθρο 49 αυτού. Άρα, δεν έχει γίνει σε καμία των περιπτώσεων η σύναψη του δανείου και η διαπραγμάτευση συνάψεως του κάτω από τη νόμιμη σκεπή που επιβάλει ο νομοθέτης, και τούτο σημαίνει «ηθελημένη υπαιτιότητα» της τραπεζικής εταιρίας.

Αρχικώς, το επιχείρημα ότι ο υπάλληλος ως προστηθείς της ανώνυμης εταιρίας δεν είχε την απαραίτητη κλάση, είναι σημαντικό αφού στην ουσία η σύμβαση δανείου σε συνάλλαγμα και δη σε ελβετικό φράγκο είναι ένα είδος επενδυτικού προϊόντος. Ύστερα από μελέτη όμως, διαπιστώνεται πως δεν είναι το σημαντικότερο αφού το αν η χορήγηση αυτού του δανείου σε συνάλλαγμα θεωρείται όντως δάνειο ή επενδυτικό προϊόν, είναι κάτι το οποίο δεν έχει οριστικά οριοθετηθεί. Αλλού οι τράπεζες του προσδίδουν την έννοια του στεγαστικού δανείου και αλλού του προσδίδουν το κύριο χαρακτηριστικό της γνώσης από μέρους σας της έννοιας του συναλλαγματικού κινδύνου, εξού και μιλάμε για ένα είδος επενδυτικού προϊόντος.

Αυτό που φαίνεται περίεργο είναι πως σε όλες τις συμβάσεις χορήγησης δανείων σε ελβετικό φράγκο, στους γενικούς όρους συναλλαγής δεν επισημαίνεται τίποτα σχετικά με την προστασία του αντισυμβαλλομένου πελάτη. Ενώ δηλαδή, προβλέπουν για παράδειγμα μια προστασία της μηνιαίας δόσης από ενδεχόμενη αλλαγή της ισοτιμίας φράγκου – ευρώ, δεν προβλέπουν καμία ανανέωση αυτής της προστασίας παρά μόνο κατάργησή αυτής φυσικά με κόστος, δεν προβλέπουν ενδεχόμενη αύξηση ή μείωση του άληκτου κεφαλαίου του δανείου φυσικά ΔΟΛΙΩΣ, αφού μπορεί εύκολα να ερωτηθεί κανείς – γιατί να προβλεφτεί μόνο η προστασία της δόσης και όχι η προστασία του κεφαλαίου ; Τι ακριβώς σημαίνει αυτό ; Σημαίνει λοιπόν, ότι δεν έχουν τηρηθεί οι όροι που επιβάλλονται από τον Ν.2251/1994 που έχει θεσπιστεί για την προστασία των καταναλωτών. Κατά τις επιταγές του παραπάνω νόμου, οι γενικοί όροι συναλλαγών, δηλαδή οι όροι που έχουν διατυπωθεί εκ των προτέρων για απροσδιόριστο αριθμό μελλοντικών συμβάσεων, απαγορεύονται και είναι ΑΚΥΡΟΙ αν έχουν ως αποτέλεσμα την διατάραξη της ισορροπίας των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλομένων μερών σε βάρος του καταναλωτή, όπως ακριβώς άλλωστε συμβαίνει και στην περίπτωση των δανειοληπτών σε ελβετικό φράγκο.

Η διαπίστωση της καταχρηστικότητας συνάψεως όρων γενικών συναλλαγής αποτελεί και το κύριο επιχείρημα μιας αγωγής. Για να γίνει αντιληπτή η καταχρηστικότητα ενός γενικού όρου συναλλαγής πρέπει πρώτα να ερευνηθεί αν υπάρχει τυπική διατάραξη ως απόκλιση από συνηθισμένη ρύθμιση και στη συνέχεια, να ερευνάται ο βαθμός έντασης της απόκλισης αυτής, δηλαδή αν η απόκλιση αυτή στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφορά αξιολογικές εκτιμήσεις καθοδηγητικού χαρακτήρα του ενδοτικού δικαίου. Συνεπώς, πρέπει πρώτα να ερευνάται αν αντίκειται ο γενικός όρος συναλλαγής, σε απαγορευτική ρήτρα που συγκαταλέγεται στην ενδεικτική απαρίθμηση του καταλόγου του άρθρου 2 παρ. 7 του Ν. 2251/1994, ο οποίος περιέχει “perse” καταχρηστικές ρήτρες. Σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος ελέγχεται κατά πόσο ο συγκεκριμένος γενικός όρος συναλλαγής περιέχει αποκλίσεις από ουσιώδεις αξιολογήσεις καθοδηγητικού χαρακτήρα ενδοτικού δικαίου (Ολ.ΑΠ 6/2006). Και για του λόγου το αληθές αξιολογήσεις καθοδηγητικού χαρακτήρα, είναι αυτές που διαμορφώνουν τον σκοπό και την διατήρηση της φύσης της σύμβασης, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μερών και που απηχούν πράγματι δικαιολογημένες προσδοκίες του πελάτη για το συγκεκριμένο είδος συναλλαγής. Δηλαδή τις τυπικές και δικαιολογημένες προσδοκίες του πελάτη για το συγκεκριμένο είδος συναλλαγής.

Αν κάποιοι από εσάς αυτούς τους γενικούς όρους συναλλαγής σας τους είχαν συμπεριλάβει στη σύμβαση σας δανείου και εξ αυτού στην περίπτωση που έχετε υπογράψει οποιαδήποτε ρήτρα «ότι λάβαμε γνώση των όρων της σύμβαση και παραιτούμαστε του δικαιώματός μας να την αμφισβητήσουμε» ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΓΕΝΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΑΥΤΩΝ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ, με την ένταξη τούτων στην συναφθείσα σύμβαση, δεν τους καθιστά σε καμία περίπτωση έγκυρους, αν βέβαια ήταν άκυροι, διότι οι κανόνες για τον έλεγχο της καταχρηστικότητας τους, με βάση τα κριτήρια των παραγράφων2,6, και 7 του Ν. 2251/1994 είναι κανόνες αναγκαστικού δικαίου από την εφαρμογή των οποίων δεν είναι δυνατή η συμβατική παραίτηση ( άρθρο 3 ΑΚ Ολ.ΑΠ 6/2006).

Ποιος λοιπόν συμπαραστέκεται στους χιλιάδες ανθρώπους που ταλαιπωρούνται καθημερινώς αναζητώντας την αλήθεια για την παράνομη, καταχρηστική, ηθελημένη και υπαίτια συμπεριφορά των τραπεζών αυτών; Ποιος θα εξασφαλίσει την ηρεμία των ανθρώπων αυτών που ύστερα από πλάνη υπέγραψαν συμβάσεις δανείου που τους οδηγούν καθημερινώς στην εξαθλίωση;

Γράφει ο Κοκκινογένης Ιωάννης - πηγή : http://curia.gr/i-periptosi-ton-daneion-se-elvetiko-fragko-alitheies-kai-psemata/